ուրեմն, ես երբ երիտասարդ էի եւ անփորձ, ու դիտում էի Սանտա֊Բարբարան, ինձ ահավոր դուր էր գալիս, ինչպես է Մեյսնը դատավարություններ վարում, ու ես ինձ լրիվ պատկերացնում էի ապագա իրավաբան, ով կպատրաստի հիանալի մի ճառ, խորամանկ հարցեր կտա, ու ջրի երես կհանի բոլոր ստերը։

֊ Վաշա չեսծ, գասպաձին սուձյա ֊ այ այսպես ես կսկսեմ իմ ելույսը։

Իսկ հետո մի մի վայրկյանի ընթացքում այդ ցանկությունը անհետացավ։

Ես պատահաբար տեսա 02 հաղորդումը։

Այնտեղ մի քյարթական արտաքինով մի մարդ, դանակով խոհանոցում ինչ֊որ մեկին սպանել էր։

Ու ես մտածեցի, սրա՞ն պետք է պաշտպանե՞մ։

Հետո, եղել է, շփվել եմ ոստիկանների հետ, ու համոզվեցի, որ ինչպես մեր հանցագործները բնավ Մորիարտի չեն, այդպես էլ ոստիկանները բնավ Շերլոկ չեն։

ու տենց