մի քաղաքակրթություն կա, ուր էակները երբ չունեն այլ էակ, ում հետ կարող են կիսել իրենց զգացածը, մտածածը, մտքում կատակածը, կամ մեկնաբանածը, օգտագործում են հիշողության սարք, ուր օրագրի պես այդ ամենը գրվում է։
հետո, երբ գտնվում է այդպիսի էակ, ով ցանկանում է «շեյրդ մեմորի» ունենալ այդ էակի հետ, նա ստանում է պահված տեղեկատվությունը ու պետք է ընթերցի, պարս անի ու «մարսի» այն։
ու տենց