ասք զրկանքներ տանելու մասին

այսօր մտածեցի, ինչ-որ չի եղել մեր իշխանությունները այդ իշխանության համար պայքարած լինեն այնպես ինչպես անում է ընդդիմությունը։

չէ, հիշում եմ մի հանրապետականների հավաք, որտեղ սաղին գործի տեղերից ստիպել էին գալ, ու հետեւում էին որ չթռնեն։ ու մեկա թռնում էին իրանից։

շատ սովետական էր նայվում ու կեղծ։

չէ, ես ասում եմ իսկական կինոյի պես, լավ կազմակերպել իրական իլյուզիա, ու ասենք պետք է իրենց ապագա պատգամավորներին ու նախագահ/վարչապետներին սկզբից ձեւի համար քաղբանտարկյալ դարձնել։

մի քիչ էլ ճնշել այդ բանտերում, ծեծել, էլի ձեւական, տպել թերթերում իրենց կապտուկներով լուսանկարներ, ու թող իրենք նամակներ ուղարկեն այդ բանտերից այն մասին, ինչպես իրենց չեն թողնում նամակ ուղարկել։ որովհետեւ միեւնույն է խելքները չի հասնի հավես ու գրագետ բան գրել։

ու հետո որ իրանք ձեւական ընտրվեն, իհարկե կեղծ ընտրություններով, բայց մենք արդեն կիմանանք, որ այդ մարդիկ իրենց հասանելիք բոլոր զրկանքները տարել են, գոնե ձեւական կերպ, բայց տարել են, հարգում են մեր հասարակության արժեքները, ու այսպիսով մի տեսակ պայքարել են իրենց լիազորությունների համար։

ու տենց

պիտակներ՝ մտքեր  պատմութիւն  քաղբանտարկյալներ