For a moment let’s agree with Kevorkian’s logic—that a national cause of such nature needs internationally recognized names to propel political gains. Fine. The extension of this, then, is that Armenia should commission Orhan Pamuk to write “The Armenian Novel,” sponsor Arvo Part to compose “The Armenian Symphony,” appoint Nanni Moretti as head of the Armenian National Cinema Center, or have Mohammad Khatemi as Armenia’s minister of culture. We are not talking about an industrial, scientific, or financial venture, or a professional football team. Film is art, culture, national identity, history. One would think that the head of a national cinema would understand this. On top of it all, imagine the “national embarrassment” if and when Spielberg declines the project.

այստեղից

ես միշտ մտածել եմ որ մարզիկներին առնելը չիթինգ ա։

քոնը չեն, քո դպրոցի արտահայտումը չէ։

այն, որ Ահարոնյանը ապրելով Գերմանիայում խաղում է Հայաստանի թիմում, բավականին բնական է հնչում, որովհետեւ նա ստեղի դպրոց է անցել։

Լավ մարդիկ անկապ չեն ստացվում, իրանց ստացվելու համար պետք է հարմար միջավայր։ Լրիվ մանրեների պես։ Այո։

Ու սուղ ռեսուրսները պետք է օգտագործել լավ մարդիկ ստանալու միջավայրի վրա, որովհետեւ արտագաղթը միշտ էլ լինելու է, իսկ երբ լավ մարդիկ քիչ են, այն շատ ավելի վտանգավոր է, քան երբ մենք նրանց կարողանում ենք «արտադրել» արդյունաբերական մասշտաբներում։

Արդյունաբերական – այսինքն պետք է նվազեցնել հում նյութերի մուտքի հարկերը(բերել լիքը լավ դասախոս, ու ձեռք բերել ուսումնական տեխնիկա), ու փոխարենը ուղեղներ, ֆութբոլիստներ ներկրելու, արտադրել նրանց մեր մոտ։ Ու այդ արտադրանքը աութսորս չանել «Լույս»-ի պես, աութսորսը նշանակում է ստորագրվել որ մենք դա անել չենք կարող։

ու տենց

մեկնաբանե՜ք