Մի անգամ ես փորձում էի մի խումբ գիտնականների ապացուցել, որ նրանց կոմպերից մեկի ցանցային քարտը չի աշխատում։ Այդ կոպմը գնտվում էր շախտայում, վատսուն մետր խորության վրա, լեռի մեջ տեղը։ Միացնելով իրա տեղը ցանցին իմ նոութը, ու բարձրանալով լույս աշխարհ, ես կպնում եմ նոութբուկիս։

– Հիմա ի՞նչ անեմ, որ հասկանան, որ կպա՞ – հարցրեցի ինքս ինձ – երաժշտություն միացնեմ։

Աչքիս տակ ընկավ մի մպերեք։

Քիչ անց սարի մեջ տեղը մի փոքրիկ սենյակում հնչեց Էդվարդ Գրիգի «լեռնային թագավորի քարանձավում» /Dovregubbens Hall/Hall Of The Mountain King/ գործը։

_ու տենց _