Ուրախացրեց վերջերս հայերենի տարածումը ԿՄ-ում։
Մտածեցի, որ ԿՄ-ում ռուսերեն գրելու հիմնական պատճառը նպատակային լսարանի մեծությունը չէ, այլ իմ ունակություններն են։ Հավանաբար միայն ես չեմ դժվարանում մայրենի լեզվով գունագեղ տեքստեր գրելիս։ Ավելին, կասկածում եմ, որ տեղացի բրողների (բլոգերների) մեծամասնությունը նույնպես ունակ չէ։
Ըստ իս, այն լեզվով է ավելի լավ ստացվում արտահայտվել/գրել, որով որ ավելի շատ է գիրք կարդացվել։
Իմ կարդացած գրքերի մեծամասնութունը չէր կարող լինել հայերեն այն պարզ պատճառով, որ մեր հեղինակների քանակը սահմանափակ է, իսկ օտարերկրյա հեղինակների թարգմանությունները միշտ էլ քիչ են։ Հավանաբար թարգմանությունների քչության պատճառը շուկայի նեղությունն է։ Մենք քիչ ենք, իսկ գրքերի և հետաքրքրությունների քանակը անհամեմատ շատ է։ Այստեղից էլ բազմատեսակ և տարաժանրային գրականության թարգմանելն ու հրատարակելը տնտեսապես ձեռնատու չէ։ Այլ խոսքով – անթույլատրելի շռայլություն է մեր ժողովրդի համար։
Նույն պատճառով կինոթատրոններում ցուցադրվում են ֆիլմեր ռուսերեն տարբերակով։ Մեր փոքրիկ քաղաքում այդքան գումար չեն աշխատի, որակյալ թարգմանություններ սպասարկելու համար։
Ստացվում է, որ ապագայում ևս հայերեն ենք կարդալու հիմնականում հայ հեղինակների ստեղծագործությունները (թերթերը հաշիվ չեն), ինչը, առնվազն չի աջակցի նրան, որ հայը մայրենի լեզուն լավ տիրապետի, հարուստ բառապաշար ունենա, և չդժվարանա ԿՄ-ում հայերեն գրել։
Մի՞թե այդքան վատ է վիճակը։
Իդեպ, փոլլի մտահղացում
“եթե խանութում տեսնեք օտար հեղինակի գիրք հայերեն և ռսւսերեն թարգմանությամբ, ո՞րը ձեռք կբերեք”։ Կասկածում եմ, որ ռուսերեն տարբերակի պահանջարկը ավելի մեծ կլինի։
ՊՍ․ Միշտ մտածում էի, որ արմենիանհոուզը լավ է, բայց գրադարան է պետք, որտեղ հավաքենք օտարերկրյա հեղինակների գրքերը հայերեն։