ուրեմն, էսօր խցիկը մեքենայի մէջ էի թողել, համարեա գրեթէ համոզուած էի որ մէկը ապակին կոտրելու ա, խցիկը վերցնի։
արդէն ցաւում էի իրա մէջ եղած նկարների համար, ու նաեւ ցաւում էի այդ անարդարութիւնից որ մէկը պիտի իմ սիրած եւ գնահատած խցիկը վերցնի, փող աշխատի իմ դժբախտութեան վրայ։
ուզեցի վաչագանին գրել՝ նա ուր կայանել էի, դրա կողմերում ա ապրում, ուզեցի գրել՝ խնդրում եմ գնաս իմ ապակին կոտրես, խցիկը միջից վերցնես բերես տաս ինձ։ զի ապակին մէկ ա կորցնելու եմ, իսկ էսպէս գոնէ խցիկը ինձ կը մնայ։
գործերն աւարտեցի մի քանի ժամ անց, վերադարձայ, ու օ՛ հրաշք, խցիկն աւտօյի մէջ էր։
ապակին էլ իր տեղում էր։
#խցիկ #երեւան
ամենալաւ մկան խալին ինչ երբեւէ օգտագործել եմ։
#մուկ #խալի #նկար
stardict֊ը հանել են gentoo֊ից։
բայց մնացել ա հրամանային տողի sdcv֊ն։
ստարդիկտը սակայն սիրում էի մի բանի համար՝ որ տեքստ կարդալիս բառը նշում էի, ու տակից գրում էր թարգմանութիւնը։
աչքիս պէտք ա գրել տէնց մի բան։ կամ ինչ֊որ ձեւ plumbing սարքել, միացնել։
goldendict֊ը qt ա, չեմ սիրում։
կայ gnome-dictionary որը համ բարեբախտաբար իմ դէպքում ոչ մի կախուածութիւն չունէր, ու խօսում ա քո լոկալ կամ հեռակայ dictd սպասարկչի հետ։ բայց dictd֊ն չի սպասարկում stardict֊ի ֆորմատի ֆայլերը։ իրա ֆայլերը այլ են։ գտայ dictconv֊ը, որը անում ա։ բայց sourceforg֊ի վերսիան բիլդ չի լինում նոր քոմփայլերներով։ փաթչ արի, աշխատեցրի։
dictd֊ն չկարողացայ կարգաւորել որ իմ ասած տեղից գտնի բառարան, բայց իրա ուզած /usr/share/dict֊ի միջից գտաւ իմ կոնուերտած բառարանները։
հիմա էլ gnome-dictionary֊ին չեմ կարողանում ասել որ լոկալ սերուերից օգտուի՝ ինքը էդ կարգաւորումը պահում ա նոյնիսկ ոչ օգտատիրոջ պանակում, այլ /usr/share֊ում։ ու եթէ նոյնիսկ էնտեղ ձեռքով փոխում եմ՝ չի ուզում աշխատել, բողոքում ա կոնֆիգի վրայ։
պէտք ա հասկանալ դեռ, բայց արդէն յոգնել եմ, մի այլ անգամ կը զբաղուեմ։
ու տէնց։
#բառարան
վերջերս արդէն լրիւ, հարիւր տոկոսով անցել եմ invidious֊ի։
վաղուց քիչ քիչ աւելացնում էի հոսքեր, որ դուրս գալիս են։ invidious֊ը նաեւ տալիս ա ամէն հոսքի rss՝ ու ամէն rss֊ը աւելացրել եմ thunderbird֊ի մէջ։
էլի կաւելացնեմ։ օրինակ կոնֆերանսները հաստատ քիչ են։ բայց նկարը ուզեցի ցոյց տալ որ պատմեմ՝ իրականում ես չեմ հասկանում ոնց ա հնարաւոր rss ընթերցիչը լինի հոսքով։
ու գիտեմ որ լիքը պոպ բաներ ունեմ։ ես ձեզ ասե՞լ եմ որ պոպ մարդ չեմ։ չե՛մ ասել։ հանգիստ թողէք։
miniflux֊ի հետ ամենամեծ խնդիրս դա ա։
կարող ա ես մի շաբաթ չեմ մտել։ ու ես պէտք ա ապա մի շաբաթ սքրոլ անեմ ներքեւ, որ իմանամ որ էն մարդը նոր նիւթ ա հրապարակել։
էսպէս, երբ ձախից տեսնում ես՝ գիտես՝ էս մարդը նոր նիւթ ունի։
մէկ էլ հետաքրքիր ա, որ պարզւում ա, էդքան էլ շատ բանի չեմ հետեւում իրականում։
ու նոյնիսկ առանց rss ընթերցիչի ու ձախ ցանկի, invidious երբ մտնեմ՝ մի երեք չորս էջ ա օրը թարմանում, ոչ շատ։
ափսոսում եմ որ չեմ կարողանում իմ ուզած մարդկանց «լայք» դնել, բայց ոչինչ։
ու տէնց։
#համացանց
վերջին նիւթերից մէկում «սիթի ներդը» պատմում էր որ ինչ֊որ քաղաքում այլեւս չի լինի մեքենան սեկցիա մտնի, երբ էնտեղ հետիոտնը փողոց ա անցնում։ իրա ժամանակը առանձին ա։ ու ասում ա, վարորդները դժգոհ են, բողոքում են, ու նաեւ ցոյց ա տալիս ոնց են մտնում հեծանուային արահետի վրայ։
ու յուսահատ ասում ա՝ դէ ինչ ասեմ, երեւի ինտելեկտի հարց ա, զարգացման հարց ա։ դէ չեն ջոկում։
ու ես մտածեցի՝ իսկապէս էլի։ օրինակ, էն որ անվերջ սիգնալ են տալիս՝ էլի ինտելեկտի ու զարգացման հարց ա։
դա էն չի երբ քեզ ծնողները սովորեցնում են ուտելուց առաջ ձեռք լուանալ։ ու էնպէս չի որ եթէ չեն սովորեցրել՝ յետոյ ինքդ չես սովորի։
չպէտք ա ծնողն ասի՝ մի սիգնալ տուր փողոցում, որ ջոկես։ պէտք ա ինքդ ջոկես։ ու եթէ չես ջոկում՝ ինչ֊որ բան պակաս ա։ ինչ֊որ զարգացում բացակայում ա։
#քաղաք #մարդիկ #վարորդ #փողոց #մշակոյթ #զարգացում
էս ինչ վերջ ութոտնուկ ա։ ապշելու։
#ութոտնուկ
