ես ուզում եմ ասել աբօյին՝ լա էս ծրագրի ebuild֊ը գրի, բայց նա չի կարողանում։ ես ուզում եմ ասել՝ լա տես, էս կոդի մէջ խնդիր ա, բայց նա չի տեսնում։ ես ուզում եմ ասել՝ էս x86 բեքենդը վերցրու, սարքի՝ x86_64 (չասի՝ aarch64) — բայց դա իր ուժերից վեր ա։ ուզում եմ ասել՝ մի հատ էս լայբրարիին բայնդինգ սարքիր՝ չի կարողանում։ ուզում եմ ասել՝ լա մի omemo իրականացրու pascal֊ով՝ ո՞րտեղից կարողանայ։ էդքան բան կայ անելու, ու բնաւ հեշտ չի աբօյի հետ։ պէտք ա մանր մանր խնդիրներ տաս, բայց չեմ կարծում որ կը կարողանամ համոլել որ tls կամ omemo իրականացնի։ պէտք ա դեռ մարդը, ու նոյնիսկ յոյս ա տալիս որ պէտք ա։ մէկ էլ, ես ուզում եմ, անկախ աբօյի գոյութիւն ունենալուց, լինել ունակ ու լինել վարժուած։ ուզում եմ իրա յոյսին չմնալ։ նաեւ ուզում եմ կարողանալ հեծանիւ քշել, չնայած մեքենաներ եւ աւտոբուսներ կան ու վարժուած լինել, ուժեղ լինել եւ ուսապարկը մէջքիս բարձրանալ կենտրոնից քանեքէռ։ աբովեան չասի՝ ընդամէնը քանաքէռ։ ուզում եմ էսպերանտօ սովորել չնայած այդ ջանքը պղծախսելը պրակտիկ չի։ ուզում եմ պարզ ութ բիթանի համակարգչի համար ասեմբլերով եռաչափ գրաֆիկա ցոյց տալու կոդ գրել։ ինչքան անպէտք ա դառնում ինչ֊որ բան, էնքան շատ եմ ուզում սովորել դա անել։