էն օրը հեռուստացոյց էի տեսել, էնտեղ մի ալիք էր, որ ըստ էութեան իշխող կուսակցութեան քարոզչութիւն էր։
քաղաքապետը գնում էր էստեղ֊էնտեղ նայում էր, սրան֊նրան։
էս շէնքը վերադարձրել են պետութեանը, երաժշտական դպրոց կը սարքեն, կը վերանորոգեն՝ վատ չի, լքուած շէնք էր, կուզէի այլեւս դէդ զոն չլինէր։ էստեղ էսքան փող են ծախսել, էս թատրոնն են նորոգել։ էնտեղ ապօրինի աւտոտնակներ են քանդել, բնակիչներից երեւի դժգոհ մարդիկ կային, բայց ցոյց տուեցին նրանց որ գոհ են։ պարզւում ա տէնց մարդիկ էլ կան։
մի հատ էլ, երեւի ճիշտ չի ասել էսպէս, որովեհետեւ ում հետ համեմատում եմ՝ անասուն ա, ու իրա հետ չի կարելի համեմատել, բայց մի հատ էլ պրոպագանդիստ դէմք ունեն սոլովեօվոտ, որ մենախօսութիւններ ա անում, ինչ֊որ տէնց ոճով խօսում ա։
շատ ծիծաղելի ա էդ ամէնը։ ինչքան ուղիղ են ճպցնում ճակատիդ։
բայց խնդիր չեմ տեսնում։ պետականով չեն անում, իրանց հետ կապեր ունեցող ալիքով են անում, ու դէ էդքան հակաիշխանական մեդիա կայ, թող մի հատ էլ իշխանական լինի։
ծիծաղելի ա, հա, դիտելը։ բայց իրականում վիճակը լաւ ա, որովհետեւ հակաիշխանական քարոզչութիւնը չի մարգինալացուած, այլ իշխանականը։ (:
ու տէնց։