էսօր ասին՝ հերիք ա, արի գործի ֆիզիկապէս։
ասի՝ չէ, կներես։
ասին՝ կը հանենք։
ասի՝ հանէք։
հաշուի առնելով որ իրենց տուածը ամսական ծախսերս չի էլ ծածկում՝ մինուսի մէջ եմ (ու ջունիոր ուսանողներս ինձնից աւելի շատ փող են ստանում), մէկ ա պիտի նոր գործ փնտրէի, ու ըստ մարքսի, եւ առանց իրա, իսկապէս չունեմ կորցնելու բան, բացի իմ կապանքներից։