երկու ամիս ամէն շաբաթ լաբ անելով։
ու ահա՝ էսպիսի արդիւնք երբեք չեմ ունեցել։
արագ֊արագ վիմում (ոմանք նանօ֊ով) խմբագրում են ասմ կոդ, սէյւ անում, կանչում «մէյք», յետոյ աշխատեցնում են ընթացիկ պանակից, առանց խնդիր՝ ու տեսնում սպասելի արդիւնք ա թէ չէ։
հասկանում եմ որ մեծ բան չի։
բայց էսքանի ես երբեք չէի կարողանում հասնել։ ոչ մի օֆիս աւրս, ոչ մի լեկցիա չի օգնում էնքան, ինչքան՝ լաբ, լաբ, լաբ։
իհարկէ, լաբի համար պէտք ա վճարել։ կրեդիտ տալ։ հա հարցնում են՝ բայց հաստատ մի բան ստանում ենք չէ՞ դրանից։
ամէն անգամ ուզում եմ ասել՝ գնահատականը մի կողմ, քեզ համար ես անում։ բայց դէ հասկանում եմ, որ ես էլ ժամացոյցի համար եմ քայլում։ շատ սխալ համեմատութիւն էր, աւելի շատ՝ կատակ։
համ էլ իմ ժամացոյցը միայն ինձ ա ասում, սկի հեռախօսիս կպնել չի կարողանում։
ու հա, մեծ բան չի։ մէյք, վիմ (ոչ առաջադէմ), ու չեն դժուարանում ընթացիկ պանակից բան աշխատեցնել։
ու էսօր բանաձեւերը վերածեցին ասմ կոդի։ ու զգացին, որ ահա այս ռեգիստրը կարող ա վրայից գրեն կորցնեն դրա արժէքը, ու որ եթէ սի կոմպիլեատորով գեներացուած կոդ լինէր՝ էդքան օպտիմալ չէր լինի։ իրենք շատ օպտիմալ են գրել, զի կարող էին։
ու լրիւ լրիւ ջոկել էին։
իսկական ուրախանալու բան։ պէտք ա անցնէր հինգ տարի որ ջոկէի։ ե՞ս եմ արգելակ։ չգիտեմ։ էդ ա ձեւը երեւի։ ուշ ջոկելով ա։