մարդիկ կան, ասում են՝ սահմանները գրողի ծոցը, պետութիւնները գրողի ծոցը, ինչի՞ ես արժանի՞ եմ էստեղ ապրել, ես աշխարհի քաղաքացի եմ, յետոյ գնում դառնում են որեւէ ուժեղ, երբեմն կայսերական երկրի քաղաքացի (դէ հո չեն գնայ աղքատ աֆրիկայի երկիր, կամ աֆղանստան), մի քանի տարի անց էդ երկրի լեզուն ա հարազատ դառնում, էդ երկրի քաղաքականութեամբ են հետաքրքրւում, ու էդ երկրի համար են անհանգստանում՝ սկսած ֆուտբոլից, վերջացրած տնտեսական ու քաղաքական հարցերով։