ֆրինոդից թռնելու եւ երբեք ոտք չդնելու պատճառն իմ համար գոնէ այն ա, որ եթէ սենեակի վերնագրում (motd) լինէր լիբերայի անուն, կամ եթէ սխալմամբ ասէիր լիբերա անունը՝ կը տշէին քեզ անմիջապէս։
ու դա ահաւոր ա, երբ հանգիստ չես զգում արտայայտուելիս։ ընդամէնը զի «մրցակցի», կամ «այլ ճամբարի» մասին ես խօսում։
ես նաեւ ահաւոր չեմ սիրել որ մեր հեռախօսակապի պրովայդերները չէին թողնում մէկից միւսի կայքերը բացուեն։ ահաւոր ստոր ա դա թւում։ ինտերնետ ա, հո չէ՞ք գժուել։
երէկ էլ (սա քարոզչոթիւն չի, պատմում եմ), ասեմ ուր էի՝ ծոմակենց նոր «օբէկտի» բացմանը։ վարդանը վերջ սեթ նուագեց։ ամենավերջում ծոմակի շունօն էլ եկաւ՝ անունը բագրատ ա։ վերջ շունիկ ա։
ի դէպ, ընկերս էնտեղ խոհանոցում որոշեց օգնել, ու ասաց որ ապշած ա ինչքան մաքուր էր ամէնը, քանի անգամ ա ամէնը լուացւում, ու ինչ ուշադրութիւն ա դարձւում, եւ նաեւ ինչքան կոկիկ ա ամէնն էնտեղ, զի խոհանոցներում յաճախ ա հանդիպում բարդակ վիճակ։
այնպէս որ արդար ա, հաւէս ա որ հիմա երբ դիլիջան գնամ, գիտեմ ուր եմ ուզելու մտնել։
բայց ինչեւէ, տէնց վերջում ծոմակն արտայայտեց անհանգստութիւնը՝ «էսա քոչարեանը գայ, ստիպուած կը լինենք իրերը հաւաքել թռնել էս երկրից», կամ նման մի բան։ ու մէկն էլ ասաց՝ «բոլորս»։
ու ես մտածեցի, տես է էս մարդիկ պատերազմի շօշափելի վտանգ են զգացել, շատերը զօրակոչուողների շարքում են, իրենց պարբերաբար զինկոմը բզում ա, բայց չեն մտածել «թռնելու» մասին։ բայց վարչակարգի փոփոխութիւնը կարող ա էդքան սարսափելի լինել։