երբ ինչ֊որ բան եմ իմանում, որ չգիտէի, լինում ա սկսում եմ վատ զգալ՝ չէ՞ որ եթէ էն ժամանակ իմանայի՝ այլ ձեւի ընտրութիւն կանէի, կամ այլ ձեւ ինձ կը պահէի։
յետոյ յիշում եմ ենթատեքստը, յիշում եմ որ չէի կարող իմանալ, ու որ այլ կերպ չէի լինի։
ու դա բաւական հանգստացնում ա՝ բաց թողած հնարաւորութիւն չէր՝ հնարաւորութիւն չէր։
ու տէնց։