աֆրիկայից խօսեցի մեկնաբանութիւններից մէկում, ասեմ ձեզ, էն որ ասում են նախկին խսհմ գրեթէ բոլոր երկրները ֆէյլդ սթէյթ են՝ հետեւում էի վարլամովի սուդանի արկածներին՝ պարզւում ա տէնց երկիր ա ուր մարդուց մի օր ներողութիւն ա խնդրում երկրի նախագահը, միւս օրը մի այլ խմբաւորում բռնում ա ու շանտաժում։ նոյնիսկ ուգանդայում աւստրիայի դեսպանը երբ եկաւ սուդան՝ բռնեցին նստեցրին ու մի քանի շաբաթ ամբողջ աշխարհով չէին կարողանում իրան էնտեղից հանել։
զի հիերարքիա չկայ, պետութեան բռնութեան մենաշնորհ չկայ՝ բարդակ ա լրիւ։
ու տեղի բնակիչներն էլ են վատ վիճակում, եւ տեղերում, եւ նոյնիսկ չեն կարող մի քաղաքից այլ քաղաք գնալ՝ ճանապարհին ինչ ասես կարող ա լինել։
ու մտածեցի՝ որ ես արտօնեալ եմ որ կարող եմ գնալ վանաձոր։ ու մտածեցի որ ուզում եմ էդ հնարաւորութիւնը՝ քաղաքից քաղաք գնալու՝ վայելել մօտակայ ժամանակ։
ու տէնց։