էս ինչ տան տղայ եմ դարձել, ծանր եմ դարձել դուրս գալու առումով, անհաւէս։ տանից դուրս գալն ինձ համար հատուկ բան ա, որ ջանք ա պահանջում, ու անհանգստութիւն ա։
կարծես սովորել եմ իմ սփրաւլին ու առանձնատանը։
երեւի եթէ քաղաքում ապրէի՝ էդպէս չէր լինի, եթէ ոչ ամէն օր, ապա յաճախ դուրս էի գալու զբօսանքի։