յիշեցի որ գործընկերս պատմել ա, թէ ոնց են ֆիզ․ ֆակ․֊ի կողքով անցնող «հիփփիոտ» տղաների «բռնել ծեծել»։ մի տաս տարի առաջ։ ինձ թուում էր տաս տարի առաջ արդէն սովորական կը լինի իրենց կերպարը, բայց ինչեւէ։ գուցէ առաջին կուրսեցիներին դեռ սովորական չէր։
ու մտածում էի մարդկանց մասին, որ իրենց թոյլ են տալիս ունենալ կերպար, որը շրջակայ միջավայրում չեն հասկանալու։
մտածում էի որ ոմանք հասկանում են՝ որ հասկացուած չեն լինի, իսկ ոմանք չեն էլ հասկանում։ իսկ ոմանք յոյս ունեն որ հանդուրժուած են լինելու։
ամէն դէպքում էդ կերպարն ասում ա, որ իրենց աշխարհընկալումը մի քիչ աւելի շատ մասով չի համընկնում հանրութեան միջին վիճակագրական աշխարհընկալման հետ։
ու ստեղից ես փորձում եմ տանել եզրակացութիւն, որ իրենք աւելի խոցելի են թուում՝ չէ՞ որ եթէ աշխարհի քարտէզը քեզ թուում ա մի ձեւ, ու տեսնում ես որ ուրիշինը այլ ձեւ ա, մտածում ես որ իրենը սխալ ա՝ ու հետեւաբար նա խոցելի ա։
էդ խոցելիութիւնը արտայայտելը՝ դիցքուք երկար մազերով՝ տղաների դէպքում, հետեւանք ա, որ լիքը մարդ որ խոցելիութիւնը նկատեց՝ կուզի այն էքսփլոյտ անել։ ու դէ անում ա։ ի դէպ, յաճախ ոմանց կողմից էդ խոցելիութիւն արտայայտելը ընկալուում ա որպէս քաջութիւն, բայց ինձ թուում ա դէպքերի զգալի մասում էդ մարդիկ չեն էլ ջոկում որ ինչ֊որ բան էդպէս չեն արել։
այդ մարդիկ կրկնակի խոցելի են, որովհետեւ այլ աշխարհայեացք են ունենում մարդիկ ընտանիքներից, որ այլ ձեւ են, կամ թոյլ տեն տուել այլ ձեւ մեծանալ։ յաճախ իրենք մեծացել են մեկուսացած, ու չեն էլ ջոկել ինչ ա կատարուում դրսում, բակում։ չեն մասնակցել բակի կռիւների, չգիտեն «գաղափար» եւ չգիտեն որ այն կայ։ ու հետեւաբար չունեն պաշտպանուելու կուլտուրա։
էդ ֆիզ ֆակի դէպքը ոնց որ մարդկանց ու այլմոլորակայինների մասին ա։ երկուսն էլ իրար բացարձակ չեն հասկանում։ մի մասը հանդուրժելու պատրաստ չի, ու գուցէ վախեցած ա, որ այլ ձեւի պատճառով ամէնը վարի կը գնայ, իսկ միւս մասը չի ջոկում ինչի են բռնութիւն երէսում։
ու ինձ թուում ա հայաստանն հիմա աւելի բազմազան ա, ու բոլորը սովորել են որ մարդիկ տարբեր են։ առաջ շատ էր գաւառական, ու քիչ բազմազան։ ու նաեւ ինձ թուում ա որ էդ օդ խաղալուց ա՝ օրինակ վրաստանում օդը շատ ա խաղում, մարդիկ ամէնի սովոր են։ սիւնիքում կամ արցախում՝ քիչ։
ու որ սովոր չես՝ վախեցած ես։ ու էդ բռնութեանը պատրաստ մարդիկ էլ են վախեցած։ իրենք քանի որ այլ բան շատ չեն տեսել, իրենց թուում ա, որ այլ բանը կը քանդի իրենց իմացած աշխարհի հիմքերը։ ու դէ սարսափած են։
չեն տեսել ամն, ուր ինչ ասես մարդ կայ՝ դա առհասարակ լիբերալ հանրութիւնների յատկութիւն ա՝ ամէն մարդուց կայ, ու բոլոր յատկանիշները իրար հետ խառնած լինում են։ լինում ա տատուներով մասկուլին գէյ, լինում ա ֆեմինին հանրապետական ու կոնսերուատիւ հրապարակախօս։
ու դէ երեւի շատ ենք մոնոէթնիկ։ մի տաս տոկոս երեւացող փոքրամասնութիւններ մեզ չէին խանգարի։ բայց երեւի ոչ շատ։ շատից ես էլ եմ վախենում, ու դէ նայած փոքրամասնութիւն՝ ես լաւ զգացել էի անկախացման գործընթացի ժամանակ որ ստեղ ապրող ռուսները բնականաբար չեն քուէարկի հայաստանի անկախութեան համար։ ես շատ լաւ ռուս ընկեր ունեմ, ու նա ամաչում էր ղրիմից, ու ուզում էր էստեղ ապրել, ու հրաժարուել ռդ քաղաքացիութիւնից, ու ստանալ մերը։ ընտանեկան պատճառներով չկարողացաւ։ նկատի ունեմ՝ չեմ ընդհանրացնում, չնայած ընդհանրացնէի՝ սարսափելի բան չէի անի։
ու տէնց։
#հանրութիւն #բազմազանութիւն #հանդուրժողականութիւն