շաբլոն եմ նկատել, որ ես եթէ «կարօտում» եմ, դա մասնաւորապէս այն մասին ա, երբ ես գիտեմ, որ այս բանը իրան ցոյց կը տայի, նա կը գնահատէր, կամ կուրախանար, կամ կապշէր։
ըստ երեւոյթին մեզ պէտք են մարդիկ, ով հասկանում են, ընկալում են էն, ինչ կարող ենք տալ։ նոյնիսկ ում կողմից պահանջ կայ դրա։
ու չեն ուզում, պահանջում այն, ինչ չենք կարող։ #կարօտ
իսկ երբ պահանջ չկայ, չես ուզում այն բաւարարես։ չես ուզում ասես՝ տես էս ինչ սարք ա, թեքնոլոգիա ա, մեթոդ ա, վայր ա, նկար ա, զի դէ ինչի՞ անկապ նեղես մարդուն։ ու տէնց։