փաստօրէն, չինարէնում չկայ «այո» կամ «ոչ»։
պէտք է պատասխանել հարցի մի մասը կրկնելով, ասենք՝ «գնում եմ»։
(տոկի պոնայում էլ է այդպէս)
ինձ շատ դուր է գալիս, ու շատ հարցեր կան, որ պարզապէս այո կամ ոչ֊ով «նե օտդելայեշսյա»։
ասենք՝ «չե՞ս գնում տուն»։
