Ես ահավոր շատ բան եմ ուզում անել։
Ես խնդիր չունեմ մտածելու, թե ինչ անեմ, ու որ պատով ինձ տամ։
Ես խնդիր չունեմ կայանալու, որ մի բան անեմ, ասեմ, տեսեք ես ինչ եմ արել։
Ես ուզում եմ անել, որովհետեւ ինձ պակասում է դա։
Աշխարհը կատարյալ չէ, ու սոֆթը նույնպես։
Ես ուզում եմ, որ լինի այսպիսի բան, ու այսպիսի բան, ու այսպիսի բան։
Ու քանի որ չկա, ուզում եմ անել։
Բայց ես չեմ ձգում բացի փոքր պրոեկտներից ոչ մի բան։ Մի քանի մեծ պրոեկտ ունեմ, որ քիչ քիչ անում եմ, ու ծերը չի երեւում։
Որովհետեւ քիչ քիչ եմ անում, որովհետեւ ժամանակս չի հերիքում, որովհետեւ դրանք հոբի պրոեկտներ են, որովհետեւ հոգնած եմ լինում, որովհետեւ ուզում եմ քնել, որովհետեւ չեմ դիմանում, որ չկարդամ երբեմն, որովհետեւ չեմ դիմանում որ այս փոստի պես մի բան չգրեմ, որովհետեւ․․․ ես ընդամենը մարդ եմ, չեմ ձգում։
ու տենց