ես միշտ մտածել եմ, ի՞նչ էր եղել վաթսունականներին, որ գիտության/արվեստի/ազատությունների վերելք ենք ապրել։
մտածում էի՝ մարդը թռավ տիեզերք։ էլ ի՞նչ։ ի՞նչ եղավ որ ոգեւորվեցին։ ու ահա կարծիք՝ հետպատերազմյան սինդրոմ։
ընդ որում Գերմանիայում վաթսունականները անհամեմատ ավելի «լոքշ» են անցել։
իսկ մենք հաղթել ենք՝
Ուրեմն․
60-ականներին արվեստը ամբողջ աշխարհում մեծ վերելք ունեցավ, դա երևում է բոլոր ասպարեզներում՝ կինո, գրականություն, կերպարվեստ, ․․․․ Ու ես կապ եմ տեսնում, այդ ժամանակվա ակտիվության, ու հիմիկվա Հայաստանյան ակտիվության հետ։ Այն, որ ամեն երիտասարդ մեզ մոտ կամ գրում է, կամ նկարում, կամ նվագում մի ինչ-որ տեղ, դա հիանալի է, ու ես կապում եմ դա, մեր ունեցած հաղթանակի հետ։
Ու մոդան ստեղ կապ չունի։
ու տենց