հա, ես երեւի սովորել եմ կասկածել ու չկասկածել։
ավելի ճիշտ նկատել եմ երբ եմ կասկածում ու երբ չեմ կասկածում։ ու դա այնքան բնական է։
կասկածել այն բաների վրա որոնք հեշտ են եկել, որ ապրած չեն լավ։
չկասկածելը գալիս է այն ժամանակ երբ լավ ապրել ես ու ինքնուրույն ես հասել։ տեսական սովորածը էական չէ, խնդիրներ է պետք լուծել ու լուծել։
ու այնքան զարմանալի է երբ չեն կասկածում ուրիշներից լսածի մեջ։ տղեն սենց պետք է լինի, աղջիկը՝ նենց։ հայրենասերը – նենց, հայը, սենց, սերը – նենց։
այ հիմա առանձին կգրեմ այս մասին։
ու տենց