Իմ սիրված գրողների շարքը համալրեց։
Մի երկու բան ասեմ, իր քվանթային հոգեբանության մեջ նա զուգահեռներ է տանում քվանթային էֆեկտների ու մարդկային մտածելակերպի մեջ։ Օրինակ, ուզում ես գրանցել մասնիկ՝ գտնում ես մասնիկ։ Ուզում ես գրանցել ալիք՝ խնդրեմ, ստացիր։ ։Ճ Նույնը ոչ միայն մարդկանց հետ է գործում, այլ նույնիսկ ժողովրդների, համայնքների։
Մեջբերեմ Ուիլսոնին՝
Если вы относитесь к молодому человеку как к вору, он начнет чувствовать себя рядом с вами неуютно. Неопытному глазу это будет казаться «виноватым» поведением. Если врач ожидает от пациента, что тот выздоровеет, это оказывает определенное воздействие на пациента; если врач ожидает, что пациент умрет, это тоже окажет свой эффект. Приверженцы Христианской Науки и другие «исцелители верой» не могли бы заниматься своим делом, если бы самоосуществление ожиданий не срабатывало статистически достаточно часто при самых разных заболеваниях — иногда даже очень серьезных.
Каждая страна, создающая империю, объявляет завоеванные народы ленивыми, грязными, невежественными, неразумными и вообще «низшими». И что же? Большинство подчиненных народов очень скоро начинает демонстрировать поведение, вполне соответствующее этим ярлыкам. Этот процесс можно было наблюдать у ирландцев за 800 лет британского владычества, у американских индейцев под властью белых, у африканцев, угнанных в рабство, у женщин за последние 3000 лет патриархата и т.д.
Такое же самоосуществление ожиданий часто случается и с иммигрантами. В Америке ирландцы статистически стали очень «ленивыми», когда им назначили эту роль; но когда достаточно много ирландцев смогло достаточно сильно воспротивиться этому ярлыку и стать мощной (и воинственной) силой в политике и бизнесе, «леность» ирландцев как группы «чудесным образом» начала сходить на нет. (И тогда настал черед пуэрториканцев играть роль Низшего Щенка…)
Я был знаком с одной женщиной в Чикаго, у которой была дочь, дважды за время обучения в школе познавшая на себе силу ярлыков. Поступив в школу начального уровня, девочка вроде бы показала плохие результаты при тестировании уровня интеллекта и была определена в класс «для медленно обучающихся». Там она и оставалась все восемь лет начальной школы.
Затем, при поступлении в среднюю школу, она прошла еще одно тестирование и попала в высший один процент. Девочку отправили в «ускоренный» класс, где она начала демонстрировать высокий интеллект, который не проявился за все годы начальной школы.
Может быть, это новый ярлык создал новый интеллект? Или мы должны предположить, что результаты тестирования в начальной школе перепутались и девочка по ошибке получила чужой балл? Мне лично больше нравится вторая теория, хотя… с другой стороны…
«Փրոմեթեւս ամբստամբածը»-ի մեջ Ուիլսոնը գրում է որ կան մարդիկ «մտածող» ու «ապացուցող»։
Եթե մտածողը մտածի որ արեւը պտտվում է երկրի շուրջ ապա ապացուցողը դա անպայման կապացուցի։ Իսկ եթե մտածողը մտացում է որ այս սուրբ ջուրը բուժում է, ապա ապացուցողի օրգանիզմը ամեն ինչ կանի, որ իրա մեջ նենց փոփոխություններ լինեն որ այն բուժվի։ Ապացուցելու համար, ոչ մի պոեզիա։
Երեկ կարդացել եմ մի գրքում էպիգրաֆ այն մասին որ ամերիկացի գիտնական Նյուքոմը (1835-1909) մաթեմատիկորեն ապացուցել է որ անհնար է ստեղծել թռչող սարքեր որոնք օդից ծանր են։
Փաստորեն, լրիվ գիտականորեն կարելի է ասել, որ ինչպիսին ես ակնկալում մարդկանց, աշխարհի վերաբերմունքը քո հանդեպ, այն կձգտի համապատասխանել քո սպասումներին։ Կսպասես, որ քեզ ոչ ոք չի սիրի՝ չեն սիրի, կսպասես, որ կդավաճանեն՝ կդավաճանեն, կսպասես որ կուրախացնեն՝ կուրախացնեն։
Ընդհանուր առմամբ, իհարկե։
Իսկ իմ բազմաթիվ ֆբ-յան ծանոթների մեջ ընդամենը մի քանի հոգի կա որ պոզիտիվ բաներ են ակնկալում դատելով ստատուսներից։ Հիմնական մասը գրում են ինչ վատ ա ամենը, ու ընդամենը մի քանի հոգի ով կյանքին սեր ա խոստովանում, սիրում ա ապրել, լավ սպասելիքներ ունի։
Ասենք մեկը այդպես էլ գրել է՝ «ոնց եմ սիրում կյանքը (կյանքիս չէ)»։ ։Ճ
Ու դրանք սովորաբար հետաքրքրասեր են, լիքը տարբեր բաներ են սիրում(կամ մարդկա՞նց), զարգացած են ավելի։
Այսպես, մի այլ կերպ զարգացումը օգնում է լավ ապրել։ Ես հիմա ավելի համոզված եմ, որ զարգացած մարդն է կրակ հայթհայթելուն հասել, ու անիվ հորինել։
ու եթե դու լավ չես, ապա բավանին զարգացած չես դեռ։ կարճ լուծումներ չկան, կա հավես բայց ցավոտ զարգանալու ուղին։
ու տենց