Չինացիները վաթսուն դոլարով նոութբուքներ են արտադրում։
Իրա մեջ դնում են ARM պրոցեսոր, ~500մհց, 128 մբ օպերատիվ հիշողություն, ու 2գբ-նոց ֆլեշկա, որպես վինչ։
Տուփից հանելուց այն սպառազինված է windows ce համակարգով։
Որը բնավ win32/64 համատեղելի չէ, աշխատում է arm-երի վրա, ու կարելի է ասել, հեռախոսային օպերացիոն համակարգ է։
Սակայն, այս նոութը փաստորեն ամենահասանելի համակարգիչներից է։ Իրա վրա կարելի է սովորել, գրել, կարդալ գիրք, ինետվել (ոչ բարդ էջեր, կամ էջերի մոբայլ տարբերակներ), լսել երաժշտություն/աուդիոգրքեր, հավաքել տեքստեր, ու ինչու՞ չէ՝ սովորել ծրագրավորել։
Հիշու՞մ եք «մեկ լափթոփ ամեն երեխային» պրոեկտը։ Նրանք ոչ մի կերպ չէին կարողանում հարյուր դոլարի մեջ տեղավորվել, իսկ երբ տեղավորվում էին, միեւնույն է պատվերներ չէին ունենում։
Եթե ենթադրենք որ այս նոութերի որակը տանելի է, այսինքն չեն փլվում կպնելուց, ապա ես դրանցից կուզենայի։
Ավելին, եթե լինեի վարչապետ, նմանատիպ նոութներ կպատվիրեի առանց ՕՀ-ի, մի քառասւոն-հիսուն դոլարով, ու կբաժանեի երեխաներին։ Ուսումնական գրքերը կարելի է նույնպես պահել նոութի մեջ։
Իսկ ՕՀ-ը, մենք տեղում քասթըմ ազատ ԾԱ-ի հիման վրա մի լավ բան կսղոցեինք, որ թեթեւ լինի։
Իհարկե, պետք կլինի մի քիչ գրագետ լինել, այդ ամենից օգտվելու համար, բայց ինչ լավ կլինի եթե մերոնք մի քիչ գրագետ լինեն ու ասենք հնդիկների պես կարողանան դրսից փող բերել։
Խելացի, ազատ մարդիկ անկապ տեղը չեն բուսնում։ Միջավայր է պետք իրենց հայտնվելու համար։
Միջավայրի վիճակը մեր մոտ վատ է։ Ու դա նույնպես կարող էր միջավայրի մի մասնիկ դառնալ։
Իսկ երբ պլանշետկաները նոր նոր սկեցին հայտնվել, ես ենթադրելով որ նոութները ավելի թանկ են մեկա, ասում էի՝ այ վարչապետ լինեի, բոլոր աշակերտներին մի մի պլանշետկա կտայի։ Որ իրա վրա գրեն, իրանից կարդան։ Ու այլեւս գրքեր – տետրեր քաշ չտան իրենց հետ։ Մեկ պլանշետկան ամենը ծածկում է։ Իսկ մենք մերոնքով կկպնեինք ասենք Արաքս կամ Նուռ թաբլեթ էդիշն կպատրաստեինք։ Ու մի կես տարի անց տեսա՝ Հնդկաստանում արեցին $35 արժողությամբ աշակերտների համար պլանշետկաներ
Ահա տեսանյութը
Այս մեկը ունի երկու գբ օպերատիվ հիշողություն, յուէսբի պորտեր(որոնց կարելի է միացնել ստեղնաշար), վայֆայ, ու արեւային էլեմենտներ՝ այն լիցքավորելու համար։
Իսկ ամերիկյան ուան լափթոփ պեր չայլդը բռնակ էր արել որ պտտեն լիցքավորեն։ Լավ էլի։ Ո՞ր դարն է։
Ասում են այս պլանշետկաների գինը կարող են իջեցնել մինչեւ քսան դոլար։
Բելոռուսներն էլ փորձեցին, բայց իրենց մոտ երկու հարյուր դոլար ստացվեց մի պլանշետի գինը։
Ու համ էլ մարդիկ որ տեսնեն աճելու միջավայր ունեն չեն թողնի գնան տենց հեշտ։
ու տենց