Չէի ուզում գրել այդ դեպքի մասին։ Որովհետև բան էլ չեի մտածում
Ոչ թե այն պատճառով որ հավատում եմ որ լինում ա, երբ մարդ իրան երկու անգամ հարվածում ա, կամ երբ իրա սրտին կրակելուց հետո մի հատ էլ գլխին ա կրակում։ Տենց էլ ա լինում։ Ինչի՞ չէ։ Ու այն հանգամանքը որ հրաշքներն ու անբացատրելի պատմությունները կոնցենտրացված են այս փոքրիկ երկրում նույնպես զարմանալի չէ․ ախր մեր հայրենիքը ուրիշ ա, բիբլիական երկիր ա, հրաշքների տեղ ա, ինչ ասես չի լինի։
Այդ ամենի մեջ ինձ միայն մի բան ա զարմացնում․
Ո՞վ էր այդ ոստիկանը որ իրան ամբողջ նախարարությունը, նախարարի հետ միասին, երեսը կորցնելով պահում ա։
Մաքսիմում մի կապիտան չի՞։
Ու արդյո՞ք ավելի լավ ա մի սպա պահել ու ջուրը նետել րեբրենդինգին հատկացրած փողերը,
քան նրան, մի հոգուն զոհաբերել և ցուցադրական պատժել։
Որը թույլ կտա ասել ինչ օրինական պետություն ա մեր մոտ, և լիքը մարդու բերանը փակել։
Փաստորեն, ոստիկանության իմիջը պահելու տեղը, պահում են սպա, որի պատճառով իմիջը ավելի է ընկնում։
Ուրեմն կամ վիճակը այդքան վատ ա, որ ոչ ոքի չեն զոհաբերելու, ու իրանց լրիվ ճիշտ են համարում, կամ պարզապես թքաց ունեն իմիջի վրա։
Երկու դեպքն էլ կոչվում ա hypocrisy, հայերեն չգիտեմ ոնց ա, փարիսեություն երևի։ ծանր-հրետանավոր փարիսեություն։
Ափդ․ փաստորեն, երեսապաշտություն․
աներեսությամբ երեսապաշտությամբ են երես կորցնում
արժանանում են՝ թյուրիմացաբար
ու տենց