>Pike and company went around their Center, convincing everybody, from directors and administrative assistants to engineers and scientists, to pose as they got out a 4×5 view camera with a Polaroid back and took black-and-white photos (Polaroid type 52) of their faces. Their efforts yielded nearly 100 faces, which they digitised with a scanner from graphics colleagues. They wrote several programs to transform the faces, store them and serve them on several machines at the lab. As time went by, they added faces from outside their Center and outside Bell Labs. This database also led to the pico image editor (originally named zunk) which was used for image transformations, many of them with colleagues as the preferred target.[4]
>Փայքն ու իր ընկերները շրջել են իրենց Կենտրոնով՝ համոզելով բոլորին՝ տնօրէններից եւ վարչական օգնականներից մինչեւ ճարտարագէտներ եւ գիտնականներ, որ նկարուեն՝ որի համար հանեցին Պոլարոիդ «բեքով» 4×5 ֆորմատի խցիկ եւ նրանց դէմքերի սեւ֊սպիտակ լուսանկարներ (Polaroid type 52) արեցին։ Ջանքերի արդիւնքում ստացուեց գրեթէ 100 դիմանկար, որոնք թուայնացրեցին գրաֆիկական գրասենյակի գործընկերների սկաներով։ Յետոյ գրեցին մի քանի ծրագիր՝ դէմքերը փոխակերպելու, պահելու եւ լաբի մի քանի մեքենաներից սպասարկելու համար: Ժամանակի ընթացքում նաեւ աւելացրին իրենց կենտրոնից եւ Bell Labs֊ից դուրս մարդկանց նկարներ։ Այս տուեալների բազան նաեւ յանգեցրեց pico պատկերային խմբագրիչի (սկզբնական անուանումը՝ zunk էր) ստեղծմանը, որն օգտագործուում էր պատկերային փոխակերպումների համար՝ յաճախ գործընկերների նկարները խմբագրելու համար։
սա գտայ որովհետեեւ Լուկա Կարդելին (m3-ի) դրա վրայ աշխատել ա։
#ֆոտօ #լուսանկարչութիւն
