հին հայկական անեկդոտ՝ մէկը վերնաշապիկն ա ուզում արդուկի, արդուկը փչացած ա, մտածում ա գնամ հարեւանից ուզեմ, ճանապարհին մտածում ա, բայց կարո՞ղ ա դուռը չբացի, բայց կարո՞ղ ա իրանն էլ ա փչացած, կարո՞ղ ա չուզի տալ, տենց վերջը հասնում ա, հարեւանն ասում ա՝ «բարեւ ասենք վահան ջան, ո՞նց ես», նա էլ պատասխանում ա՝ «տո դու էլ, քո արդուկն էլ, պէտք չի»։