Գրական արեւմտահայերէնում չորս դերանուններով (որոնք ունեն ժխտական իմաստ՝ ոչինչ, ոչ ոք, ոչ մէկը, ոչ մի) կազմուած նախադասութիւնները չեն ունենում ժխտական կառուցուածք, նրանց հետ կապուած բայաձեւը չի ստանում ժխտական չ մասնիկը, եւ հետեւաբար չի ստացւում կրկնակի ժխտում, ինչպէս արեւելահայերէնում է։ Օրինակ՝ Մինչեւ այսօր ոչ ոք կրցած է հասնիլ անոր աշխարհաբարի գեղեցկութեան։ Ուրեմն ոչ ոք, ոչ մէկ բան կամ ոչ մէկ աշխատանք քննադատութենէ դուրս կը մնայ։