մտածում եմ, ձայն վաճառելը — ըստ էութեան հոգեւոր, մտաւոր, գաղափարական, սոֆթուեր մարմնավաճառութիւն է։

իսկ եթէ քո կամքի, մտքի վրայ բռնացել են՝ դա մտաւոր, գաղափարական բռնաբարութիւն է։ եթէ քեզ սպառնացել են, ու դու իրենց ասածին ես ձայն տուել, դու բռնաբարուած ես։ իսկ եթէ քեզ փող են տուել, ու դու գնացել քուէարկել ես փողով՝ դա արդէն բռնաբարութիւն չէ, դա ինքնակամ է, երբ բոլորը գործարքից գոհ եւ բաւարարուած են մնում։

ըստ որում, սոֆթուեր մարմնավաճառութիւնը ձայն վաճառելով չի աւարտւում։ այնպիսի առօրեայ բանն ինչպէս ՃՈ֊ին կաշառք տալն ինչո՞վ է տարբերւում։ իսկ մարդիկ լինում են՝ հպարտանում են՝ ասում են՝ «խմած բռնել են, բայց փոխարէնը 150.000 տուգանէին, 8.000֊ով պրծայ»։ ոնց որ թէ հարիւր հազարանոց ապրանքն էժան է կարողացել առնել։

այստեղ մենք գալիս ենք «շուստրի»֊ութեան գաղափարին։

մարդիկ ստեղծել են ժամանակակից հանրապետութիւններ եւ օրէնքներ, որպէսզի սահմանեն բոլորի համար նոյն կանոնները ու դրանով նուազեցնեն «շուստրիութիւնը»։

ունես լաւ խանո՞ւթ, լա՞ւ ես թխում ու վաճառում, վիտրինադ սիրո՞ւն է, մօտդ գալի՞ս են՝ ապրես։ չէ՝ փորձիր աւելի լաւ աշխատել։ իսկ այ գնալ մրցակցի վիտրինան կոտրելը խաղի կանոններից դուրս է։

մենք որոշել ենք, որ կայ «հերթ» հասկացութիւն, ու առանց հերթ անցնելը ժամանակակից հասարակութեան կանոններին հակասում է։

այդ պատճառով շատ հեշտ է հասկանալ, որ ՀՀ֊ն օրէնքի երկիր չէ դիտելով ինչպէս են հայերը հերթ կանգնում, եւ ինչպէս են վարում։ ու նոյնիսկ գծերով չեն քշում։ վրացիները՝ ինչքան էլ իրենց մասին չասեն, թէ ահաւոր են վարում, իրենք յստակ գծերով են քշում։ գուցէ այդ պատճառով էլ վրաստանում հնարաւոր էր սաակաշուիլի իր բոլոր հետեւանքներով։

ու տենց։