Ես ինչքա՜ն եմ սիրում, երբ մարդիկ գրում են։

Բոլորին խորհուրդ եմ տալիս գրել։

Որովհետեւ մարդիկ արտահայտվում են։

Ու երեւում է իրենք ով են։

Մի հատ դասախոս կար, ուսանողներին ասում էր՝ «դու թղթի վրա գրի, որ հիմարությունը երեւա»։

Ու ես այնքան գոհ եմ, որ այդ գրածները կմնան, նույնիսկ եթե դուք ձեր բլոգերը ջնջեք։ Որովհետեւ բառը ճնճղուկ չէ բնավ, այն ինդեքսավորվում է, քեշավորվում, ու մնում այնքան, ինչքան կա մարդկությունն ու համացանցը։

Այնպես որ գրեք, խնդրում եմ, մի դադարեք գրել։

Ու այո, ՍԱԲՏ՝

[այստեղից][1]
  
ահա
  
 _ու տենց_

 [1]: http://chvhatvogh.wordpress.com/2012/05/22/605/