<lj user="markgrigorian" title="Մարկը"> [անդրադարնում է][1] Ֆանտոմասի թեմային՝ մանկական վախերին։
  
Ու չնայած մենք գիտենք, որ բոլոր մանկական վախերից կա [պանացեյա][2] սակայն․

Ես սովորել եմ նկատել․
  
«գաղտնիք» եւ «ամոթ» երևույթները հաճախ տանում են երեսպաշտության ու մանկամտության։
  
Երբ ասում են՝ «արի ․․․․ բայց դու չասես․․․» ես արդեն <s>խաղի</s>գործի մեջ չեմ։ Ես զագովորշիկ չեմ բնավ։
  
Ի՞նչ կա վախենալու թակցնելու մեջ։
  
Ի՞նչ կլինի ամենավատը որ թափանցիկ լինի։
  
Հավանաբար երեխաներին «ապահովելով» մարդիկ իրենք խուսափում են մեծանալուց։
  
Արդյո՞ք բանական է աշխարհի իրական քարտեզը ձեռքի վրա ունենալուց խուսափելը։
  
Այսպիսով, ստանում ենք՝ «ֆանտոմասը <s>ընդդեմ</s> վս իրականության» _կույս_ակցության <s>ականատեսներին</s>հետևորդներին։
  
 _ու տենց_

 [1]: http://markgrigorian.livejournal.com/573202.html
 [2]: http://lib.rus.ec/b/79540/read