հին պատմություն ա։ զանգում ա ընկերս։
– Լսի, ստեղ <մի հատ շատ պաշտոնական տեղ>-ում վականսիա կա
– Ես հետաքրքրված չեմ – պատասխանեցի ես։ Ոչ այն պատճառով որ գործ ունեի՝ գործազուրկ էի, սակայն նապընտրում եմ <շատ պաշտոնական տեղ>-երից հեռու մնալ։
– Չէ, չէ, դու չհասկացար։ Քեզ չեմ էլ առաջարկում։ Պարզապես ուզում եմ խնդրել, որ սիվիդ այնտեղ ուղարկես, իբր դիմում ես։
– հմ՞։
– Դե որ իբր դիմում ես, որ լինի ցույց տալ որ մի քանի հոգի ա դիմել։
– Որ քեզ ընտրե՞ն։
– Ահա
– Դե գիտե՞ս ոնց ա։ Նենց ա որ <շատ պաշտոնական տեղ>-ին չկա սիվի ուղարկելու, սակայն նենց չի որ քեզ հասնելու չկա՝ կուղարկեմ։
– Ուռա՛
– Բայց նայի որ ինձ հանակրծ գործի չընդունեն։ Ու հարցազրույցի չկիանչեն։
– Չմտածես, չեն ընդունի։
վարագույր
_ու տենց _