մեդիա փլեյերս չեր աշխատում։
քանի որ երեկ maemo-ն քոփի եմ արել արտաքին sd-ի վրա ու բութ եմ արել իրանից, մտածեցի, մի հատ chown անեմ։
ու մետրոյի գնացք մտնելուց տերմինալի մեջ գրում-մրում եմ։
Հիմա նստած եմ, աչքի ծերով նկատել եմ, կողքիս նստածի սծիլնի բոթասիկները ու լավիկ ոտիկները։ Սակայն գործս շարունակում եմ, չեմ շեղվում։
Մի երկու կանգառ անց իմ ձախ ուսին ձեռք ա կպնում։
Նայեմ՝
– Աաաաաա, էդ դու՞ ես։
աաաաաաաաաաաաա, Նարինեն ա, իր վիշապոտ տատուով, ու հետաքրքրասեր հայացքով։ ինքն ել ա գործի գնում, ժպտում ա, ինձ ա նայում։
– Նենց խորացած էիր ասեցի չշեղեմ։
Ինչ հավես ա հավես մարդկանց հանդիպել։ Մետրոյում։ Քաղաքում։ Ու ընդհանրապես։
ու տենց