Ինձ շաաաատ ա դուր գալիս տրանսակցիոն անալիզի «բոլոր մարդիկ լավն են» գաղափարը։
Ես լրիվ գիտակցում եմ որ «կռուծիծ» ա դա։
Ու գիտեմ, որ եթե մարդիկ գիտակցեին այն, որ իրանք լավն են, ապա նրանք չեին անի լիքը հիմարություններ որ իրենց համոզեն որ իրենք լավն են։
Գոնե այն էժան ձևով, փորձելով շրջակա մարդկանց ցույց տալ որ նրանք ավելի վատն են, ու մտածելով որ եթե մարդիկ կան որ վատն են, ապա իրանք ավելի լավն են։ Էդ նաև բերում ա «ամաչել»-ուն։ Ու այդ պատճառով ա որ ես ասում եմ՝ ամաչելը մանկապատենական զգացմունք ա ու բնավ առողջ չէ։ Որովհետև դարձել ա մանիպուլյացիաների լավ միջոց ու ուղիղ կապ ունի ամբողջովին «վատը» լինելու հետ։
Իսկ պատճառները գտնել, թե ինչու է մեկը ավելի լավ, իսկ մեկը ավելի վատ՝ շաաատ հեշտ ա։ Իրանց փնտրելը երկար պետք չէ բնավ։
Ու խփում է դա առաջին հերթին մի քիչ աչքի ընկնող, տարբերվող մարդկանց։
Կարգինըծ բառը այստեղից ա նաև առաջանում։
Եթե «կարգին» ես, քեզ բան ասող քիչ կլինի, որովհետև դու իրենց պես աներջանիկ ես ու տխուր։
Ընդ որում տխուր բառը ակնարկում է «ունիլոե գավնո» խոսքը։
Էդպես։
Երրորդ անգամ եմ գրում․
Կարգինը՝ արտակարգ չի լինում բնավ։
ու տենց