ես արդէն պաշտօնապէս նստել եմ սրճի վրայ։ երեւի։ դէ երկու երեք օր ա մտնում եմ հալդի, քարֆուրում, կամ դեմիրճեան։ փորձում եմ տարբեր բաներ։ ատլանտիկո֊ն բնաւ դուրս չի գալիս, իսկ այ առաուկան հաւէսն ա, համով ա։ բայց էդ չի հարցը, հարցն այն ա, որ սա որոշում ա, ոչ թէ կախուածութիւն։ ես յոգնել եմ ինձ վատ ու վատը զգալուց, պէտք ա խմեմ, որ ինքս ինձ օգտակար լինեմ։ ո՞նց էր արեւմտահայերէն՝ ինքզինքս, այո։