վաղուց մտածել եմ, մի երկու թէ երեք ամիս ա, որ միրզ գնալուց պէտք ա չխուսափեմ, ու սկսեմ գնալ, բայց դէ երեկոյեան պէտք ա գնայի, ու երեկոյեան միշտ լաւ տրամադրութիւն չունէի, յետոյ էլ դէ էն ձեւ ձեռքով չէի ուզում, իսկ հիմա որ այս ձեռքային դէպքերից յետոյ ինքնագնահատականս բարձր ա, ինձ լաւն եմ զգում (դէ իրականում ձեռքը վերադառնալուց յետոյ էլի ընկել ա), կարելի ա տեսնել, լաւ տրամ ունենամ, գնամ։
գիտեմ որ հասկանալի չի, բայց ոչինչ, հիմնականում իմ համար եմ գրում։