ես ինձ ինչ֊որ գնահատել եմ սկսել։ չեմ ուզում էլ էդ գործի գնալ, ուզում եմ ինչ֊որ աւելի մինինգֆուլ ու ինձ սպեցիֆիկ գործի մէջ ներդրուել, քան զուտ կորպորացիայի շահերը։
ուզում եմ ներդրուեմ բանի մէջ, որ ինձ անձամբ խորը կպնում ա, ու այո, ոչ միայն գործից դուրս, ինչպէս միշտ անում էի։
էլ չեմ ուզում իմ տեղն իմացող գլուխը կախ գործ անող լինել։
դէ կը լինեմ, ըստ երեւոյթին, քանի որ դեռ ոչ մի իրատեսական այլընտրանք չեմ պատկերացնում, բայց հիմա գիտակցելով, որ արդէն չեմ ուզում ընդունել էդ վիճակը։ գուցէ որովհետեւ հիմա սկսեցի հաւատալ որ հայաստանը էն տեղն ա ուր հնարաւոր ա գործի ժամանակ էլ մի բան անել որը քեզ կպնում ա ու որ զգաս որ քո համար կարեւոր խնդիր ես լուծում։
#աշխատանք