իսկ նա ասաց՝ ես քեզ գիտեմ։ երբ թերլեմեզեանի կողքով անցնում էիր մի եօթ֊ութ տարի առաջ, քեզ գիտէինք, միշտ վերնաշապիկով էիր, ասում էին՝ «սորոչկեն» անցա՞ւ այսօր։
ես էլ դէ իրան գիտէի, գործերն իր գիտէի ու շատ գնահատում էի, ու էդ անկապ ա, որովհետեւ դէ ես բոլորին գիտեմ էլի։