երէկ ծանօթացել եմ սառա անունով շան հետ։ սպանիչ շուն էր, իրեն գործընկերս «դինգո»֊ից ա վերցրել։ գոհարի հասքիին տենց սիրտս չէր կպել, ինչպէս էս «դուորնեաժշկային»։ նա էլ զգաց, ու ինձ հետ շատ լաւ էր։ գործընկերն ինձ նուէր արեց, ասաց որ մի քանի ամիս ա հապաղում էր, իսկ նուէրը փաստացի կոնցեպտուալ արուեստի գործ ա, որը պէտք ա դրդի ինձ «իսկապէս ապրել»։ էդ «իսկապէս ապրելը» էլի եմ լսել վերջերս։

խնդիրն էն ա, որ ասելով որ ես չեմ ապրում, փաստացի ասում էք there’s something important i miss, and it’s not helpful, գրողը տանի, i am normal! it only makes me weaker, it makes me worse. it makes me bad person, it makes me not me. I AM NORMAL!

բնօրինակ սփիւռքում(եւ մեկնաբանութիւննե՞ր)