զատո ես յստակ գիտեմ որ յարաբերութեան մարդ չեմ, ու էդ օկ ա։ ոչ մի յարաբերութեան մէջ էլ չեմ դիմանայ։ ու բնաւ չեմ նախանձում երբ լաւիկ աղջիկներ են կպցնում։ էդ իմ «ռեսուրսը» չի, ես դրանց հետ ի՞նչ անեմ, խաղ անեմ թողնե՞մ։ իմ «ռեսուրսը» նեղ էլ չի, որ անհանգստանամ որ կը տանեն, իմ «ռեսուրսը» գոյութիւն չունի։ ամէն անգամ երբ աղջիկ եմ հաւանում, ինձ մի երկու բան եմ յիշեցնում, ու շատ հանգիստ մոռանում եմ որ դուրս եկել ա։
ու պաշար բառը հեգնանքով եմ օգտագործում բնականաբար։