երբեմն ես մտածում եմ, որ եթէ երեւանը իննսունականներին ռմբակոծուէր, այսօր մարդիկ չէին բողոքի անկախութիւնից, էլեկտրականութիւնից, ու հացի պակասից։ որովհետեւ ես չեմ հասկանում ինչպէս կարելի է խօսել էլեկտրականութեան կամ հացի պակասից երբ ստեփանակերտը ռմբակոծւում էր։ ու երբ կապանն էր ռմբակոծւում։ ուր երբ լիքը ընտանիքներ ռազմաճակատում հայր ունէին։
որ ձեր ընտանիքից չէր այդ մարդը, ով կռւում էր, կամ որ ձեզ տունը չէն ռմբակոծել, այլ կապանի տունն էր դա, դա՞ է թոյլ տալիս գրել որ սաղ վատ էր քանի որ լոյս չկար։