Գուցէ տարի մըն ալ այսպէս անցուց, մինչեւ օր մը գիշեր ատեն ծերուկ գայլ մը Պաքիին հոտն առաւ։ Գայլը փորեց, փորեց մինչեւ հասաւ պաղած դէմքի մը։ Սառ կապած զոյգ մը աչքեր կը նայէին իրեն անանկ անտարբերութեամբ, որ անասունը յանկարծ ծայրայեղ յուսահատութիւն զգաց։ Այն ատեն յիշեց իր լակոտութիւնը, յիշեց ինչպէս պզտիկ աղջիկը կարմիր ժապաւէն անցուցած էր իր վիզը, եւ ինք շատ հպարտ էր։ Յիշեց, որ գայլ չէր, այլ թշուառ շուն մը՝ տունէն վռնտուած եւ օր մը ինքզինք զօրաւոր գազան երեւակայած։ Այն ատեն յուսահատեցաւ, անդրադարձաւ որ վերջը մօտ էր ու հեռացաւ։ Տղուն չդպաւ։
#բատիկեան