Այսօր Աֆրիկյանների տան մոտ լսեցի, որ երբ Թբիլիսիյում սուրբ Նշան եկեղեցու մոտակայքում գտնվող շենքերին վտանգ էր սպառնում, դա կանխելու համար բավական էր ընդամենը չորս օր։
Չորս օր, որովհետեւ հավաքվել էր երեք հազար հոգի։
Եւ չկար նույնիսկ մեկ ոստիկան։
Իսկ Մաշտոցի այգի գնում էին նույն մարդիկ, բնավ ոչ երեք հազար, ու իրենցից շատ էին ոստիկանները։ Ու քանի միջադեպ է եղել ոստիկանների մասնակցությամբ։
Ու դա նրանից է, որ Թբիլիսին երեկվանից չէ քաղաք, ու այնտեղ ապրողներից անհամեմատ ավելի շատերն են քաղաքացի։
Ու հիշեցի Նիկոլի այս հոդվածը, ուր նա գրում էր, որ Թբիլիսիյում մեծացածը գիտի որ նա պատմություն ունի, նա անկապ մարդ չէ, ու դրանից է որ արժանավայել է։
Հետո էլ հիշեցի Հովարդ Զինի այս խոսքերը՝
Պատմությունը կարեւոր է։
Եթե դու չգիտես պատմություն, ապա ոնց որ երեկ ծնված լինես։
Իսկ եթե դու երեկ ես ծնվել, ապա յուրաքանչյուրն այնտեղ, վերեւը, ով ունի իշխանություն, կարող է ասել ինչ մտքով անցնի, ու դու հնարավորություն չես ունենա ստուգել դա։
Ի դեպ, հարցազրույցը ամբողջությամբ ասյտեղ է։
ու տենց