Իմ մատյանի սպամի կեսը երեսիս ժպտում է։
Ասում են՝ հիանալի բլոգ է, կամ այ ես բաժանորդագրվեցի, կամ «զաչոտ աֆտարու» կամ ինչպիսի հետաքրքրությամբ կարդացին, կամ ինչպես փոխեց իրենց կյանքը այս գրառումը։
Ու ես առանց նայելու արդեն գիտեմ, որ ռուսալեզու մեկնաբանությունը որպես կանոն շոյանք են ռոբոտից, ով բնավ չի հասկացել ինչ է գրված։ Այդպես մի անգամ սխալմամբ Ջավադյանի մեկնաբանությունը սպամի մեջ եմ գցել։
Բայց դա հեչ, կարեւորը այն է, որ սպամերները գիտեն ստատիստիկան։ Երբ մարդու երեսին ժպտում ես, դա նրա վրա ազդում է։ Նրա ոտքերը թուլանում են։ Ու նա փոխադարձ ժպտում է։
Նա ավելի լավ է վերաբերվում դիմացինին(տվյալ դեպքում սպամերին), ու անում է իր ուզածը (այս դեպքում գնում հղումով)։
Այնպես որ զգոն եղեք, երբ ձեր երեսին ժպտում են։
Նրանք կամ հիմար են, կամ մանիփուլեյթիվ բիթչ են, սկազած նե բայուս։ Ըստ ստատիստիկայի։
ու տենց