ես կարծես գրել եմ, որ բջջային հեռախոսակապը որպես հեռախոսակապ պիտի մահանա։
Նույնիսկ հիմա, ասենք ես տանը ինտերնետը ցրում եմ վայվայով, դու տանը ունես վայվայ,
ես քեզ զանգում եմ ասենք հեռախոսի միջի ջաբեռով (ասենք gtalk-ով)։
(Իրականում ես գրում եմ, ու գրեթե չեմ զանգում։)
Ու միևնույն է մարդիկ ինտերնետի համար ամեն ամիս վճարում են, իմաստ չունի իզուր տեղը ավելորդ փող ծախսել։
Իսկ դա նշանակում է, որ րոպեավարձը իմաստ չի ունենա։ Իմաստ չի ունենա ինչպես բջջային, այնպես ել տան հեռախոսի համար։
Ձեռի հեռախոսները այժմ հեռախոսներ չեն այլ պորտածիվ համակարգիչներ։
Իմ մոբայլի մեջ երբ ընտրում եմ մարդու անունը, տեսնում եմ տարբերակներ․ զանգել իրան ջաբեռով, սիպով, սքայփով, ու․․․ հեռախոսի համարին։ Այսինքն ավանդական հեռախոսային կապը այժմ պարզապես ձայնային հաղորդակցության մասնավոր դեպքն է։
Դա նորություն չէ շատ մարդկանց համար, ու առաջին հերթին նորություն չէ մոբայլ օպերատորների համար։
(տես․ վիվասելը և նորիվայվայների ստեղծումը համալսարաններում և սպասարկման կետերում)
Նրանք, իհարկե, կփորձեն ագոնիան ձգել հնարավորին չափ երկար։ Ու ինչքան քիչ մենք օգտվենք իրենց ձայնային ծառայություններից, կամ իրենց ինտերնետային ոչ անլիմ պլաններից, այնքան շուտ կունենանք պարզապես ամսական վարձով ինտերնետ։
ամենուր։
որի միջոցով ել զանգեր կկատարենք։
Ու նայեք, այս մարդը մտահոգված է, ինչպես անջատել իր հեռախոսի անպետք «հեռախոս» ծրագիրը։
Մոբայլ օպերատորը մահացավ։ Կեցցե՜ մոբայլ ինտերնետի օպերատորը։
ու տենց