ասք Վասիսուալի Լոխանկինի եւ ռուսական յեղափոխութեան մասին

ես այս մասին չէի գրի, եթէ այսօր պատահաբար ականատես չլինէի, ինչպէս կոմկուսի դրօշի ներքոյ սպիտակամազ այրերը մօտեցան Մյասնիկյանի արձանին։

ու մտածեցի, չէ՞ որ այսօր ռուսական յեղափոխութեան տարեդարձն է։ ինչո՞ւ են հայ կոմունիստները նշում ռուսական յեղափոխութեան օրը։ ինչո՞ւ չեն նշում հայկական յեղափոխութեան տարեդարձը։

ահ, լաւ, չկայ այդպիսի բան պատմութեան էջերում։ չունեն, խեղճերը հայկական յեղափոխութիւն։

ապա կարող էին նշել կոմունիստական իշխանութեան իսթեբլիշմենթի, հաստատման տարեդարձը։ բա ինչո՞ւ չեն նշում դա։ գուցէ այն պատճառով, որ կոմունիստների իշխանութեան գալը համընկնում է Հայաստանի պետականութեան կորստի հե՞տ։

իսկ իրենք չէ՞ն ուզում եւս մէկ անգամ յիշեցնել այդ մասին։

այսքանը, ընկերներ։

Վասիսուալի Լոխանկյանը այսօր կարող է նշել իր տօնը, կոկիկ դասաւորելով նեխած ձկան կմախքը եւ «ստոլիչնայա»֊ի, կամ «ժիգուլովսկու» շիշը, «պրավդա»֊ի անկեղծ էջերի վրայ։

Օսկար Ռաբին, ձկով, եւ «պրավդա» թերթով նատյուրմորտ, 1968 թ․

ու տենց

պիտակներ՝ կոմունիստական կուսակցութիւն  յեղափոխութիւն  նոյեմբերի յոթ