ասք խաղերի մասին

ուրեմն, ամեն մարդ իր ժամանակաշրջանում ունի խաղեր ու կարողանում է խաղալ։

այդ խաղերը արդեն կան, դրանք ստեղծել պետք չէ։ մենք դրանք սովորում ենք մեծանալիս։

օրինակ՝ տետրիս, սթարքրաֆթ, քուեյք։

այլ օրինակներ՝ խաղում են ռեժիսոր։

կազմակերպում են ծնունդ, խնջույք, հարսանիք, թաղում։

այո, շատ հետաքրքիր խաղեր են դրանք։

կան ավելի առօրեական խաղեր՝ հարաբերություն, ծնողություն, մեքենա վարում։

բոլորը ուզում են խաղալ, սակայն ոչ մեկ չգիտի լավ խաղալ։

ու բոլորը բոլորը դրանք շատ վատ են խաղում։ շատ։

եւ հարսանիք/թաղումն են ահավոր պոստանովկա անում, եւ մեքենա քշել չգիտեն, ու հարաբերությունն է բոլորի մոտ անհաջող, ու որպես ծնող բոլորը ֆեյլ են։

ու եթե տետրիս կարելի է շատ խաղալ ու սովորել, ի վերջո քիչ թե շատ լավ խաղալ, ապա կյանքը կարճ է կյանքի խաղերը քիչ թե շատ լավ խաղալ սովորելու համար։

համեմատաբար լավ է ստացվում խաղալ շատ քչերի մոտ։

ու դրա համար պետք է լինել շատ շատ շատ զարգացած։

ու տենց

պիտակներ՝ խաղեր  հոգեբանութիւն  մարդիկ  մտքեր