А кто из провинции в Рим переедет, переоденется в тогу и обучится в меру вульгарной латыни - тот уже не дикарь, и “провинциал” в его словаре - обидное слово http://expat-am.livejournal.com/21220.html
#մեջբերում #ռուսերեն #մատեաններ #վուլգար #լատիներեն
Ես առաջ գրում էի որ չեմ հասկանում ինչ է սոցիալական ցանցը։ Այն մասին, ինչպես էին ինձ փորձում բացատրել դա ինչ է։ Ու ես էլի չէի հասկանում։
Չէի հասկանում, որովհետեւ ԿՄ֊ում էի տուսվում։
Իսկ ԿՄ֊ն ինչո՞վ սոց․ ցանց չէ՞։
Գրում են, մեկնաբանում են, «ընկերանում» են։
Ճիշտ է, հետո ռուսները փչացրին, ու լիքը մարդ լքեց, բայց ինչ արած։
Իրականում բլոգերի ու սոց․ ցանցերի սահմանը բնավ այնքան արտահայտված չէ, ինչքան թվում է։
Իրականում այդ սահմանը գծելը ավելի շատ պետք է սոց․ ցանցերի կապիտալիստներին։ Ու ինքը սոց․ ցանց թերմը «օբյեկտ կողմնորոշված ծրագրավորման» պես մարկետինգային քայլ է, որը նոր գաղափարներ իրականում չի պարունակում։
Հետո ես հասկացա։
Սոցիալական ցանցը՝ ինտերնետն է։
Երբ ես հիմա այստեղ գրում եմ, ու դուք ձեր ռսս րիդերներում տեսնում եք նորացումները՝ այ դա սոց ցանց է։
Երբ ես մեկնաբանում եմ ու օփենայդի֊ով հաստատում իմ ինքնությունը՝ դա նույնպես սոց․ ցանց է։
Կարելի է նույնիսկ բաժանորդագրվել մատյանների մեկնաբանություններին, ու տեսնել թե ով ում է մեկնաբանել։
Այնպես որ ինտերնետը արդեն իսկ սոցիալական ցանց է։
Հեծանիվ հորինել պետք չէ։ ։Ճ
ու տենց
Տիրարի «Իմ կյանքի մասին» ֆիլմում Ռաֆայելը առաջարկում է սուպերմարկետի տեստը։
Այսինքն, սուպերմարկետում գնումների ցանկը լավ նկարագրում է գնորդին։
Համաձայն եմ։
Բայց ես ունեմ նույնիսկ ավելի էֆեկտիվ տեստ։
Այն, ինչ սպառում են, կարող է և խափուսիկ լինել։
Ասենք մի երկու խելացի լավ տղա գիտեմ որ ժամանակին լոխանուծսյա են եղել, այֆոն են առել, հիմա իրան ձեռը տառապում են։
Շատ պարզ տեստ է՝ ինչ է մարդը արտադրում, գեներացնում, ստեղծում։
Կարդաս այ այս Կոնար մկԼաուդի մատյանը ու արդեն պարզ ա ով է նա։
Կամ տեսնես ինչ լուսանկարներ ա անում։ Կամ ինչ ծրագիր ա գրում։
Կամ ինչպես է այս աղջիկը ժամացույց սարքում։
Ու այս ֆաբրիկյան տեստը իմ համար ամենաէֆեկտիվ լակմուս ա դարձել։
Իսկ ինչպե՞ս լինել նրանց հետ, ով ոչ մի բան ել չի արտադրու՞մ։
Ինձ թվում է, որ արտադրողական հզորությունը խելքը եթե կա, ապա օգտագործվում է։ Չի լինում անգործ վիճակում։ Ու եթե չի օգտագործվում, ապա հավանական է, որ պարզապես тупо բացակայում է։
Ուրեմն, եթե կա ու չի օգտագործվում, կամ թվում է թե չի օգտագործվում, դա շատ տարօրինակ է։
Սակայն երկու դեպքում ել՝ զգոն եղեք։
ու տենց
Ես չգիտեմ ասել եմ թե ոչ, չեմ սիրում լայվջորնալը։
Կարծում եմ, որ լայվջորնալը պուպուլար է այն պատճառով, որ մարդկանց մեծ մասը բնավ չգիտի րսս րիդերով օգտվել ու իրենց էդ անհարմար ֆրենդ լենտան դուր ա գալիս։
Սկսեցի ավելի շատ չսիրել, երբ չնայած իմ բեյսիք աքոունթին, զանազան գովազդ հայտնվեց իմ կարդացողների մոտ հտտպ-ով էջը դիտելուց։
Լավ ա րսս-ով չի հայտնվում։
Ի դեպ, ֆրենդլենտա գաղափարի մասին։
ՖԲ-ում նույն խնդիրը կա։ Պատը այնքան ա չաղանում, որ լիքը բան աննկատ են մնում։
Էդ խնդիրը նրանք փորձեցին լուծել մոսթ պուպուլար փոսթերը միայն ցուցադրելով։
Սակայն ֆիլտրելը չփոխեց լենտա/պատ գաղափարը։
Չստեղծեծ րիդերոտ առանձին հոսքեր, որտեղ եթե ուզում ես այս ինչի գրածը կարդալ՝ կտեսնես ու կկարդաս, բաց չես թողնի հաստատ։
Որովհետև համարում են որ մարդիկ չափազանց հիմար ու անպատրաստ են դա հասկանալու համար։
Ու իրականում ճիշտ են, տենց էլ կա։
Ու այսպես մենք տառապում ենք այն պատճառով, որ ուզում ենք սոցիալիզացվել։
Ուզու՞մ ես սոցիալիզացվել՝ պիտի դիմանաս ինֆրաստրուկտուրային, որը ստեղծված է մարդկանց մեծամասնության համար։
Ու ախր ամեն տեղ է այդպես։ ԳՆՈՄ-ի բայ դեֆոլթ նասյտրոյկեքը նենցն են ոնց որ ինձ հիմարի տեղ պահեն։ ԿԴԵ-ին չեմ դիմանում, ունակ չեմ իրա մեջ աշխատել։
Ես էլ չասեմ վին էքսփլորերի կամ աքուայի մասին։
Եթե վինդոումեյքերը չլիներ՝ վաղուց գցվել էի։ Չէ, լուրջ։ կնստեի փլեյն կոնսոլում, կամ մաքուր Օբերոնում, կամ ՊլանԻննում։
Ավելի լավ ա մինիմալիզմ, քան տհաճ միջավայր։
Մի ժամանակ ես որոշեցի որ ես ոչ մեկից լավ տղա չեմ ձևանում, ու կլինեմ «ադնակլասնիկում»։
Դե մտա։ Հիմա ի՞նչ անեմ։ Պետք ա իրան օգտագործել չէ՞։ Սովորեմ ինչպես այն օգտագործել։
Ասենք նկար դնել։ Լաաաավ։ Է՞լ ինչ։ Ասենք ֆրենդել։ Լաաաավ, պարզվում ա լիքը մարդ կա ֆրենդելու։
Հետո՞՞՞։
ԱԱԱԱԱԱԱ, հիմա պե՞տք ա մեկից հինգ գնահատական դնե՞լ։ Բա ինչի՞ են բոլորը հինգ դնում։
Բա էս ո՞վ դրեց էս սրտիկը լուսանկարիս վրա։ Շոյված եմ, բայց չարժեր բնավ։ Հիմա ո՞նց հանե՞մ։
Ու արի ու փնտրի ոնց սրտիկ հանես քո լուսանկարից, էլ բան ու գործ չկա։ Սակայն։
Մի անգամ գործընկերս ինձ տուն հասցրեց ոչ թե իրա Տոյոտայով, այլ իրա Նիվայով։
Ես ասացի՝ հիմա ի՞նչ, պիտի ոճի մեջ լինե՞ս։ Ասենք պիտի մարդկանց ճանապարհ չզիճես։ Ու պիտի սիգնալ տաս։ Բա Նիվայում ես։ Ու Նիվան իրա վրա ազդում ա։ Ինքը աբգոն ա անում մեքենաներ, ու մի քիչ լիխաչիծ ա անում։ Տենց։ Բա էլ ի՞նչ անես նիվայով։ Ս[ծ]իլ ա, ֆսյո-տակի։
Լավ, շեղվեցի։
Ես ինքնասպանվեցի ադն-ում այն պատճառով որ ինձ դաստած էին արել հաղորդագրություները։
Որոնց չի լինի նայել հենց մեյլի մեջ, պետք է լոգին լինել ադն։ ՕՄԳ։
Ես որոշել էի կայուն լինել ու ամեն ինչին դիմանալ։
Նույնիսկ անկեղծ լինել, ու երկուսներ շարել։ Համ էլ մարդիկ սկովորեին որ բացի հինգից էլի բաներ կան։
Բայց ես չկարողացա։ Որովհետև ինձ հա նամակներ էին գալիս։ Մեյլին։ Ու այնտեղ գրված էր՝ «դուք ադնում հաղորդագրություն եք ստացել։ Հիմա գնացեք մտեք լոգին եղեք որ կարդաք»։ Ու այ դա ես չկարողացա տանել։
Կամ պիտի մի անկապ մեյլ գրեի, որը չեմ ստուգում, սակայն ապա չեի ստանա եթե ասենք հայրս ինձ ադն-ով գրեր։
Ու չկարողացա դիմանալ։
Որովհետև չկարողացա տիրապետել իրան։ Թող հայրս ինձ մեյլով գրի, բա մեր ջանը քա՞ր ա։ Առաջ որ գրում էր, թող հիմա էլ չալարի։ Կամ թող ալարի։ Ավելի գույնզգույն։
Այսօր մեյլ եմ ստացել Օգոստոսից։ Որ կասկադի թանգարանում նոր ցուցահանդես ա բացվում։
Շատ լավ ա որ մեյլ էր ու ոչ ֆբ հաղորդագրություն։ Մեջը ֆեյսբուքի իվենթի հղում էր։
Ի յա տակի սխադիլ պա սսիլկամ, դա
Ֆեյսբուքի էջ։ Վերևը գրված է՝ ֆեյսբուք։
Ու օպցիաներ՝ աթենդ, մեյ բի, էթեսեթրա։
Առաջ «քուլ» էր համարվում սեփական էջ ունենալ սեփական դոմեյնում։ Ասենք ոչ թե գեոսիթիզ․քոմ/միբան, այլ ասենք միբան․քոմ։
Դե հիմա էլ ա քուլ։
Բայց սաղ կամու նե լեն, օգտագործում են Թվիթեր ու Ֆեյսբուք իրենց կլիենտների հետ կապի համար։
Ինչու՞՞՞՞։ Ինչու՞՞՞՞՞ ոչ իրենց կայքերը։
Ինֆրաստրուկտուրա՞ – ախր մի երկու լիբ ա էդ ինֆրաստրուկտուրան։ Աթենդ/Մեյ բի։
Սաղ օֆիսները ունեն բիդլոկոդերներ ով տենց բաներով ա զբաղվում։ Կամ քոփի փեյսթ անում ինտերնետներից։
Չէ, մարդկանց համախմբություն։
Մարդիկ այնտեղ են, ու ընկերությունները գնում են իրենց հետևից։
Որ լսված լինեն։
Էդ ես եմ որ հիմա կարամ ասել՝ ֆսյո, գնացի արնետ․ամ, քանզի ինձ չի հետաքրքրում, շատ են ինձ կարդում թե ոչ, թող բարի լինեմ րսս-ով մտնի։ Կամ ասենք ՈՒՐԼ հավաքի։
Նույնիսկ ավելի լավ կլինի, եթե քիչ կարդան, քիչ կմտածեմ՝ այ չեն հասկանա, տեքստը երկարացնեմ, ստեղ բացատրեմ, ու տեքստերիս որակը կբարձրանա, ու գրելը կթեթևանա։ Եթե բարեհաճեն մեկնաբանության մեջ հարցնել՝ այնտեղ կգրեմ այն ինչ պարտքս էի համարում տեքստի մեջ բացատրել։
Բայց իրանք, ասենք կոմպանիաները, իրանք չեն կարող, իրանք փող են աշխատում։ Բիզնես ա, ոչ մի անձնական բան։ Որտեղ մարդիկ կան, այնտեղ ել կգնան, մարդկանց հետևից։ Որ տարածեն ինֆոն։
Ի դեպ, երբ ԿՄ-ում ինչ որ մեկը սկսում ա վիզ դնել տիսյաչնեգ դարնալ, անմիջապես մտածում եմ՝ ինչի՞ն ա պետք․ – ծանր մանկությու՞ն, ու գոնե էդ թվով կայանալու խնդի՞ր, թե՞ փող։
Ահ ահ։
Ու հա, վաղ թե ուշ կտեղափոխվեմ այստեղից։ Չգիտեմ ուր։ Չգիտեմ ոնց։ Տեխնոլոգիայի մասին արդեն շատ երկար եմ մտածում, ու չեմ կողմնորոշվում։ Դա է բարդը, ես քթի մազ եմ, տեքնոլոգիաների առումով նույնպես։
Ամեն ինչիզ զզվում եմ։
ՖԲ-ին ել այդպես ել չսովորեցի տիրապետել։
Իրան ել չեմ սիրում։
Դե չի խանգառում որ իմ ԿՄ-ի փոստերը այն պատին ա գցում։
Մի երկու մարդ կարդում լայք ա անում։
Սակայն ստատուսները․․․ ցանկացած միտք, որը կարող է պոտենցիալ դարնալ փոստ, կամ չդարնալ։ Գրե՞լ այնտեղ։
Սակայն ախր թվիթերը ավելի հարմարավետ է այդ գործի համար։
Չեմ կարողանում ինձ գտնել այնտեղ։
Հա, հա, շատ շուտ սովորեցի որ քանզի դիսլայք չկա, կարելի ա իրա տեղը լայք դնել։
Ով կհասկանա՝ կհասկանա, որ իրականում դիսլայք ա, ով չի հասկանա՝ թող մի քիչ լավ զգա իրան։
Սակայն նույնիսկ լուսանկարները, իմ ֆբ լցրած լուսանկարները՝ «մենք խմած դաչայում» ոճի են։ Հիմնականում։
Դե ոճն ա տենց։
Ստեղ մի քիչ ինձ դուր եկողներն եմ լցնում։ Այնտեղ՝ շատ հազվադեպ։
Սակայն ախր տեսնում եմ, որ ինձ այնտեղ լրիվ այլ ձև գիտեն։ Ասենք «էտը յա լետը նովի աֆոն» վիճակով։
Ու չեմ կարողանում փոխվել, այլ բան լցնել։
Իսկ եթե ոճի մեջ եմ լինում, ապա կամ տուֆտում եմ, կամ էլ ստացվում ա որ սաղին ձեռ եմ առնում։
Որովհետև ես երբ ոճի մեջ եմ՝ էդ անմիջապես սաղ կարծում են որ ձեռ եմ առնում։ Դե տենց էլ ա լինում, ի՞նչ թաքցնեմ։
Չէ՞ որ երբ ասում եմ, որ սծիլի համար ա, ի նկատի ունեմ որ տեսեք ինչ հիմար ա էդ սծիլին հետևելը։
Էս երկար փոստ ա, քիչ մարդ ա կարդում, ու բնավ չեմ կորցնի նրանց ում կասեմ, որ սծիլի համար ա , իսկ իրանք կհավատան։
Չգիտեմ, է։ Երևմի միայն ամառայինի խումբն էր որ ՖԲ-ում հետաքրքիր էր, ու դե պարզ ա, ֆրիսբիի նոթիֆիքեյշնները։
Որովհետև այնտեղ են մարդիկ։ Չի լինի այլ կերպ։ Ու հա, այլ կերպ փող արժի։ Իսկ ոնց ուզում ես առանց փող ֆրի րեսուրս սարքես, հասկանում ես, որ չես ձգի, ու պիտի փող աշխատես։
Ես կասեի, երբ շատ մարդիկ կլինեն, կստեղծվեն նորմալ սոցիալ ցանցեր, հարմարավետ ու բարի, նորմալ մարդկանց համար, ով բարին չարից տարբերում ա։
Սակայն ախր էդ դեպքում ինքը կլինի «էլիտար» ցանց, ու բնավ ոչ սոցիալ։
Ու չի գործի։
Սոցիումն էլ չի փոխվի։
Ֆեյսբուքն էլ ադն-ից բարի կթվա։
Ես որ առաջ ոմանց չեի հասկանում, որ ասում էին՝ գնամ մոնաստիր, հիմա հասկանում եմ։
Բայց գիտակցում եմ՝ շատ մարդ չլիներ, չեր լինի լիքը բան։ Չեր լինի ինտերնետ, իրա պորնո-ով, որի վրա պրովայդերները փող կաշխատեն ու կգոյատևեն, որը թույլ կտա ինձ գիրք կամ ֆիլմ քաշել։
ՑանցառաՓաթիին հատուկ շաաատ քիչ մարդ եմ կանչել։ Որ շունը տիրոջը ճանաչի։
Որ շփվել լինի։ Գրեցի իվենթում՝ ֆրի թու բրինգ աթեր գեստս բայց նենց չէ որ առանձնանան ու մանիկյուրներից խորանան։ Գործեց։ Կեսը վախեցավ չեկավ։ Ծրագրամիստները ինձ գրում էին՝ «ես տեխնիկայից հեռու մարդ եմ, կգամ կամաչեմ»։ Շատ լավ փաթի ստացվեց։
Գուցե պարզապես ֆրենդոցիդ անեմ, մի երկու մարդ թողնեմ։ Չէէէէ, ախր էդ փաթի չի, ձև չի տենց անել։
Կտեսնեմ հիմար մեկնաբանություն, կգնամ, կմտնեմ, ու լայք կանեմ։
Հետո էլ ես այդքան շատ մարդ գիտեմ, որ վ պրինցիպե ֆրենդերիս մեծ մասը իրական մարդիկ են, որոնց փողոցում տեսնեմ՝ բարևելու եմ։
Ինչ որ պատասխանատվություն ել եմ զգում։ Լուսանկարներ անկապ որակի բայց մարդիկ են, տեգած են։
Հո չեմ վերացնի սաղ։
Ու վոոբշե, գնալուց, ջմեյլից էլ ա պետք ազատվել։ Իրա հետ խնդիրը էն ա որ չեմ կարողանում սսհ տուննել անել որ աշխատացնեմ ջաբեր գործի տեղը։ Նենց լավ ա ցանցը սարքած։ Որ չմոլորվեմ, չֆորվարդեմ։
Լավ, ես էսա պլաններս կանեմ, հոստինգս, մեյլս, կբերեմ իմ տուն։ Նենց որ կոմպը իմն ա, ամեն անցնելիս քացով կարող եմ տալ։ Սաղ ձեռիս տակ։ Բայց մարդկանց մեծամասնությունը էդպես չի կարող անել։
Իրանք ի՞նչ անեն։ Լավ, իրանց պետք չի։
Կաժդոմու պո պոտրեբնոսծյամ։
Իսկ ես բավականացված չեմ ինտերնետներով։ Տեխնոլոգիաներով։
Քթի մազ եմ էլի։ Մենակ չեմ կարող փոխել։ Ոչ մեկ չի կարող փոխել։ Պետք ա մտածող մարդիկ մեծամասնությունը կազմեն, իսկ տենց չի լինում։
Դե լավ, գնամ ֆեյսբուք, տեսնեմ ի՞նչ տուֆտա բան կարամ հորինեմ, գրեմ։
Աքսե՞փթանս՞։ Դենայա՞լ։
Մի բանը հաստատ ա, ֆորսքվերում կետ կա, որ պիտի ջնջեմ։ Փրայվասիի վայոլեյշն ա։ Հենց հիմա։
Ու քնելու։
ու տենց
Տաթև անունով լրագրող այսօր ինձ հայտնեց որ բլոգինգի օրն ա, ու որ ուզում ա հարցազրույց անել։
Հաղորդումը եթերում կլինի այսօր ժամը յոթին «ազատություն»ով։
Իսկ հարցազրույցից հետո, հիշեցի, որ անկեղծությունից էի ասում, որ բլոգը բայ դիզայն ավելի անկեղծ ա ու չեմ սիրում հատուկ սարքովի բլոգեր, ու հասկացա որ այն որ ֆոտոցուցահանդեսի վերջին փուլում ներկայացրած իմ ֆոտոները ստեղ ցույց չեմ տալիս, որովհետև ինձ դուր չեն գալիս։ Հատուկ հաշվարկված շարք էր, ժյուրիին դուր գալու, այսինքն հաղթելու շանսերը մեծացնելու համար ։Ճ
Իսկ այստեղ ցուցադրում եմ այն ֆոտոները որոնք ինձ դուր են գալիս, ու մոտիկ են ու էդ անկեղծ ա։
ու տենց
մի քաղաքակրթություն կա, որտեղ բլոգերները իրենց ռեյծինգն են բարձրացնում ուրիշների հավատքին կամ համոզմունքներին կպնելով, որ էդ ուրիշները մտնեն, մեկնաբանելով չռփեն, ու էդպես լիքը ուշադրություն ա առաջանում էդ բլոգի նկատմամբ։
այսպես էլ վիրտուալ սադո-մազո վիճակների մեջ չռփում-չռփվում են։
էքսպերիմենտի համար կարող եք փորձել գրել, ասենք «չեմ սիրում այսինչյան ռոքը» կամ տենց մի բան։
ու տենց
տժժալը լավ միտք ա անշուշտ։ ինտերնետների փակ գրելու մասին իմ կարծիքն ա․ ինտերնետներում իրականում փակ բան չի լինում։ ես ասենք զամոկի տակ գրեցի, ու հարյուր տոկոս վստահ չեմ կարող լինել սաղ ընկերներիս մոմենտով որ ոչ մեկը այլ երրորդ կույսակցության մարդու ցույց չի տա բնավ։ այսպիսով զամոկի տակ գրել-չգրել, ֆբ-ում պրոֆայլ փակել-չփակել (մի բուռ հայ ենք)մի տեսակ քչացնում կամ շատացնում ա հանրային դարնալու հնարավորությունը սակայն բնավ չի ապահովվում։ Այսպիսով, բառը ճնճղուկ չէ բնավ, ու ՔԵԴ
իմ նամակագրությունից
ու տենց
(c) mk.am
_ու տենց _
Ձեզանից շատերը գիտեն, որ ես չեմ կարդում որոշ ԺԺականներին բլոգերներին։
Նե բուձըմ գավարիծ կավո, նո ֆսե զնայուտ շտո էտը սլանյոնըկ։
Ուզում եմ բացատրել ինչու։ Բլոգերը՝ ոչ պաշտոնական տեղեկատվության աղբյուր են։ Ոչ պաշտոնական, լինում ա, ոչ ճշգրիտ (պաշտոնականն ել միշտ չէ որ ճշգրիտ է լինում բնավ), ու երբեմն ել անհեթեթ(պաշտոնականից ետ չմնալու համար)։
Ու իմաստ չկա ռուլինգ(ռոուլինգ չէ, ռուլինգ) տեքստերը քոփի փեյստ անել այս տարածք։ Այս տարածքում պարծիզան ունենալով առանձնապես բան չի փոխվի։
Ռազվե շտո կարդալն ա օգտակար։ ԿՄ։ ու այլ բլոգերը նույնպես, նրանց համար, ով վերջապես սովորել ա, որ կարելի ա րսս քշել։
_ու տենց _
ՀԳ․ Բոլոր զուգադիպությունները․ անունները, նիքնեյմերը ինթենշնլ չեն բնավ։
ՀՀԳ․ Այս փոստը գրելու ժամանակ ոչ մի կենդանի չի վնասվել։
Значит, я получил комментарий на метод крысакан от одной, если так можно выразиться, особы.
Ничего личного в тексте нет, посему пейстю
Честное слово, если бы я не видел ее фб профайл, подумал бы, что это бот
у меня нет слов
noch: буржуй
можешь редактировать комменты
а я их вынужден стирать
и писать заново
g: pochemu?
noch: потому что это платная фича
g: lol
noch: ты даже не знаешь
Я написал комментарий к этому вопросу в журнале
Комментарий оказался слишком длинным, а ЖЖ, комменты такой длины, как выяснилось, не принимает
Посему пейстю здесь.
Итак, что для Вас ЖЖ?
Утром подсчитал мелочь, оставшуюся в карманах – оказалось ровно 15.15 франков. По случайному совпадению 15+15 это тридцать, столько, сколько мне сегодня исполнилось. Я поехал на работу в унив как обычно, проезжая мимо речки Сил.
В Цюрихе есть две речки, одна Сил – маленькая, а другая – Лимма – широкая, глубокая, с отвесными стенами и низкими мостиками. Мостики настолько низкие, что под ними в состоянии проплыть только очень низкие катера, и наверное, нужно пригнуться, если ты хочешь проплыть под ними на лодке. Чтобы посидеть рядом с водой люди спускаются на небольшие площадки по лестницам. А я предпочитаю сидеть наверху, и болтать в воздухе свешенными над водой ногами. В том месте, где Лимма впадает в озеро можно понаблюдать за катерами, лодочками и их пассажирами. А ночью, проходя по мосту можно услышать как рыбы выпрыгивают и плюхаются обратно в воду, постоять, опершись на перила, и покараулить их, что бы посмотреть на то, как они прыгают.
Тем не менее Сил мне ближе. Сил не широкая и не глубокая. Она маленькая и мелкая, так, что даже ребенку не составит никакого труда перейти ее вброд. Сил приветлива, позволяет не только спуститься к воде, но и походить по зеленой тропинке вдоль нее. На этой тропинке прогуливаются компании людей и собак. А в одном месте к Сил спускаются особенные лестницы. Не такие маленькие и узкие, как к Лимма, а широкие и огромные. Я их называю Цюрихским каскадом, и те, кто видел Ереваснкий каскад поймут мой юмор.
На лестницах у Сил греются под солнышком, завтракают, болтают, расслабляются люди всех возрастов, национальностей, и профессий.
Еще над речкой летают чайки, а по бульварному тротуару вдоль улицы над рекой, где я проезжаю тоже выгуливают собак.
Итак, я люблю проезжать у Сил. Вначале мой маршрут был обусловлен движением трамваев, так как я не знал хорошо город и старался держаться дорог, где ходят трамваи, чтобы не заблудиться. Теперь я предпочитаю прокатиться у Сил просто потому что так приятнее.
Уже несколько дней там что-то строят, и я обьезжаю строителей. А внизу по речке колесят экскаваторы. Сегодня мне преградил дорогу вьехавший на тротуар большущий самосвал. Настолько длинный, что упершись задом в ограду у речки, занял не только тротуар, но всю улицу и остановил движение машин
Я сошел с велика, и мы с ним перешли дорогу, обойдя самосвал, дошли до мостика. Оттуда я увидел, что в кузове грузовика булыжники. Самосвал свалил их в речку, оставив облако пыли в воздухе. Затем к булыжникам двинулся один из экскаваторов Он напоминал скорпиона, у которого вместо ядовитого хвоста клешня. Схватив булыжник, экскаватор повернулся и стал удаляться. А я думал о том, как жаль, что не захватил камеру, и не поснимал этот импозантный экскаватор. А если бы позволил zoom, снял бы и крупный план выплескивающейся из гусеничных щелей воды. Тогда я подумал, что не надо забывать: при мне лучшие камеры на свете. Камеры, по качеству, четкости, глубине и цветопередаче превосходящие всякие dv, hdv, digital betacam и кинопленку вместе взятые – мои глаза.
Так я полюбовался бурлаками экскаваторами на Сил, сочными красками Цюрихского утра, и мы с великом покатили дальше, на работу, надеясь что с речкой строители социализма ничего плохого не сделают
FreePascal main developer FPK’s blog at http://www.florianklaempfl.de/nucleus/
