գարուն 2009։
այս գարուն այս աղջկայ հետ արշաւ եմ գնացել։ մեզ հետ, բոլորից առաջ էր ըկնել։ ծարաւ էր, խնդրեց ջուր։ ասացի՝ «ահա ունեմ ինչ֊որ լայմով, ու պարզապէս»։ ասաց՝ «լայմով»։ յետոյ ասաց՝ «շնորհակալութիւն»։ շատ գրագէտ, ճիշտ էր խօսում։ բայերը երբ պէտք ա, հենց indefinite, «ել»֊ով էր աւարտում։
գարուն 2009։
գարուն 2009։
գարուն 2009։
գարուն 2009։
լղոզուած ալդի մինասի նկարներով, գարուն 2009։
գարուն 2009։
բուզանդի բակ, գարուն 2009։
գարուն 2009։
ապրիլ 2007։
աճառեանի ինստիտուտի շէնքի վերջին օրերը։ ապրիլ 2007։
ապրիլ 2007։
ապրիլ 2007։
ապրիլ 2007։
մարտ 2007։
սա էլ կարծես մատեանում չեմ հրապարակել՝ դաբլ ֆեյսփալմ
ու տենց
մատեանում նախկինում չհրապարակուած՝ արմին վիշապաքաղ, այդ օրը 2012 թուին մենք հանդիպեցինք կարեւոր դաւադրութիւն կազմակերպելու շրջանակներում։ նորից չեմ մշակել, ինչ գտել եմ՝ դա է։
ու տենց
ու տենց
ու տենց
ու տենց
ու տենց
ու տենց
ու տենց
ու տենց
ու տենց
միջոցառման մասին մի քիչ գրված է այստեղ
ու տենց
Երբ մոտենում էի, զգացի որ լուսակիրները չեն աշխատում։
Փաստորեն, լույսը անջատել էին, հակ֊ենք «դվիժոկ» են միացրել, որ հավաք անել լինի։
Այսպես, իշխանությունները դարձել են «մելկի պակոստնիկ» ու դա իրենց բնավ չի գեղեցկացնում։
Վերջին հավաքներից անհամեմատ հետաքրքիրն էր հավաքը։
Այսինքն ես նոր բան չիմացա, սակայն հուզվեցի։
Հավես էր՝ ԼՏՊ֊ն լրիվ հետազոտող է, դա միշտ զգացվում է, ու բացի դրանից արտահայտիչ խոսելու տաղանդ ունի, իր քաղաքականության վերլուծությունները լսելը
պարզապես այնքան հետաքրքիր է, որ ոչ մեկի հետ շփվելու հավես չկա ընթացքում։
Մանրամասն չեմ գրի, [նյութը օնլայն կա][http://www.youtube.com/watch?v=5VyL6b4kcms]։
Մի երկու լուսանկար կա, ասացի լցնեմ, լավ է լցնեմ, քան չլցնեմ երեւի։ Առաջինի վրա երեսուն վայրկյան են ցույց տալիս մատներով։
Սա ամենաչար մանկական նկարի մրցույթի հաղթողն է։
ու տենց
ու տենց
ու տենց
ու տենց
ահա ինչ կարելի է գտնել գարնանային պիջակի գրպանում՝
միանգամայն ինչպես Գրիշկովեցի «տրամադրությունը լավացավ երկուսի» մեջ
ու տենց
եւ այդպես
Չանախի «պրեզիդենտ» թթվասերի վրա ժամկետը տրանսլիտով է՝ OT ու DO
իսկ այ վրացական պուրին չի պարունակում բնավ ոչ ձեթ, ոչ էլ վիտամիններ՝
ինչի՞ պետք է պարունակե՞ր։ վիտամիննե՞ր։
ու տենց
այսօր որոշեցի քամել իմ Լավ Էլիի սկավառակը, որ ֆլակով լսեմ։
պարզվեց, ՁայնաՔամիչը չի կարող քաշել գործերի թագերը ինտերնետից։ Առաջարկեց ավելացնել։
Գրանցվեցի մյուզիքբրեյնզում, տեսա որ ինչ որ մեկը արդեն փորձել էր երեք տարի առաջ ավելացնել, սակայն չհաստատեց։
Խմբագրեցի, ավելացրի հայերեն անվանումները, ու հաստատեցի։
Կրկին փորձեցի ՁայնաՔամիչը՝
ու ահա հաճույք, լսել Լավ Էլի ֆլակով
ու տենց
շատ գրելու բան կա։
մի մասը, մի հինգ վեց տեքստի սեւագիր կորցրել եմ ու լավ «լոմկվել» ու դա նույնիսկ լավ է որովհետեւ փորձում եմ աշխատել, ինչի համար հատուկ արձակուրդ եմ վերցրել։
չնայած, գիտեմ որ ռեալ չէ հասցնել այն ինչ ուզում եմ հասցնել մինչ այն երբ պետք է հասցնել։
տեսնենք ինչքան կդիմանամ առանց գրելու։
ամեն դեպքում, սա իմ սփյուռքի հղումն է, իսկ սա ռսսը։
իսկ հիմա ստացեք լուսանկարներ համերգից՝
ու տենց
աաա, ինձ ինչ են նվիրել։
հանդմեյդ, յունիք
պակման, բան ման ։Պ
ու տենց
_ու տենց _
ու տենց
գիտեմ որ անորակ լուսանկարներ են, բայց ինֆորմատիվ են։
եթե ես հիմա գործուղման լինեի կուզենայի այսպիսի նկարներ տեսնել։
ու տենց
անձրեւը սկսել ա՝
ու տենց
Շրջանցելով [նախորդ գրառման մեջ][/weblog/2011/09/12/ասք-արցախյան-բարքեմփի-մասին-զրո/] նշված զարմանալի տեքստը, գտնում ենք հայերեն նշանաբանը՝
Սա իրականում շատ ակտուալ տեքստ է։ Հետագա փոսթերում ես կանդրադարնամ այն տպավորությանս,որ Արցախը էքստրովերտ է, օդում համոզմունք է զգացվում թե ամենը կախված է այլերից, օտարներից։
Իսկ այժմ, տղաներ եւ աղջիկներ, քաթի տակ ազատությանը նվիրված տոնակատարությունները Ստեփանակերտում՝
Ստեփանակերտի կենտրոնը ժողովուրդը անվանում է «պյատաչոկ»։ Ինչու ոչ «Վիննի Թուխ» կամ «Պոստորոննիմ Վ․» պարզ չէ։ Այդ պյատաչոկի վրա տեղավորվել են ադմինիստրատիվ շենքեր (ԼՂՀ խորհրդարան, կառավարություն․․․)
եւ «Արմենիա» հյուրանոցը։ Այո, «Արմենիա», ոչ թե «Հայաստան»։
Հյուրանոցի մուտքի վերեւը կախված է երեք դրոշ – ՌՖ, ՀՀ եւ ԼՂՀ։ Ինչ գործ ունի այստեղ ռուսական եռագույնը ինձ ոչ ոք չկարողացավ բացատրել։
Պյատաչոկի վրա տեղավորվել է նաեւ Արցախբանկի շենքը՝
Կազմակերպված են «ժողովրդական զբոսանքներ», կես մետրը մեկ վաճառում են վարդագույն շաքարից բամբակ, փուչիկներ․․․
ու կա մի շարք թեմատիկ թխվածք՝
Թխվածքը անկեղծ հետաքրքրություն է առաջացնում արցախի սկաուտների մոտ։
Վաճառողները օգտագործում են հայրենական անձեռոցիկներ՝
Զբոսնում են մեդալներով տատիկներ եւ պապիկներ՝
Իսկ այս մեդալներով պապիկներին նկարելիս ինձ նկատողություն արեց ոստիկանը ու խորհուրդ տվեց պյատաչոկի այն կողմը առհասարակ չնկարել։
Ոստիկանների մեքենաները նույնն են՝
Երեխաները եւ ոստիկանները պատշաճ հագնված են՝
Պյատաչոկի վրա կա բեմ
որի վրա վազում են երեխաները։ Լավ է, որ նրանց դա թույլ են տալիս, ոչ ոք չի արգելում։ Իսկ հետեւից բեմը շրջապատված է հավես նկարներով՝
Առհասարակ երեխաները ստեղ շատ շատ են։ Իմ մոտ տպավորություն է, որ միջինում ընտանիքներում երեք երեխա է
Տուսվում են երիտասարդները՝
բարքեմփցիները զբոսնում են՝
Այս ամենի վրա հպարտությամբ նայում է Ստեփան Շահումյանը՝
ու տենց
Արդեն Բերձորից սկսած փողոցներում կախված էին տոնական դրոշակները։ Ես դեռ չէի հասկացել որ այս դրոշակները նույնպես մի տեսակ ԽՍՀՄ արձագանք են։ Իսկ սա Ստեփանակերտի առաջին իմ լուսանկարած շենքն է։
Դեպի բարքեմփ, առաջին հերթին գրանցվելը եւ մայկա տռուսիկ կասծյում շլվար ստանալը։
ծանոթանում եմ այլ հյուրերի հետ, սոցիալիզանում։
– դու բլոգեր ես՞ – հարցնում են։
Բլոգեր բառը այնքան օտար է հնչում իմ ականջի համար, նույնիսկ ավելի օտար, քան աստրոնավթը։
– մատյան եմ վարում – պատասխանում եմ։
– մասնագիտությունը՞
– ծրագրավորող
– ահ․․․ ծրագրավորող – ու բլոգեր աղջիկները լքում են ինձ փնտրելով ավելի հետաքրքիր, բլոգեր տեսակի մարդկանց (հոմո բլոգիենս)։
Եւ իրոք, ի՞նչ գործ ունեն ծրագրավորողները բարքեմփում պարզ չէ, բայց նրանք նախանձելի հաստատակամությամբ այցելում են նման միջոցառումները։
Տպվածը մի տեսակ սոց ռեալիստական տեսք ունի, բայց ես դեռ չեմ հասկանում որ դա պատահական չէ։
Բարքեմփը կազմակերպում է Արցախյան ՏՏ կենտրոնը։ Ահա եւ նրանց գրասենյակը, ուր հյուրերը ժամանակավոր պահեստավորում են պայուսակներն ու ուսապարկերը։
Ես կրկին դեռ չեմ հասկանում ինչ է կատարվում շուրջս, ու հիանում եմ շենքի ռետրո վիճակով։
Բնական է, որ «Ж» տառը զարմացրեց, վաղուց սենց բան չէի տեսել։ Ընդ որում տղամարդկանց զուգարանի մոտ «Մ» տառ չկար, երեւի համարեցին որ այս դեպքում միայն նշանը բավական է։
ՏՏ կենտրոնը զբաղեցնում է մի սենյակ, ուր կա կլոր սեղան, ու սպասարկիչ՝
Այս _հայ_ատառ _հայ_տարարությունը ներշնչեց վստահություն։ Սեղանի շուրջը հարմարվել էին եկած հյուրերը, ստուգում էին փոստ, գրառումներ անում։
Ես կպա կենտրոնի արագ վայֆային, քաշեցի ռեգիոնի ազատ քարտեզը խելախոսի մեջ, ու արդեն պատրաստ էի զբոսնել Ստեփանակերտով։
Դուրս եմ գալիս շենքից, եւ ահա՝
Սա ի՞նչ է։ Ես դեռ չեմ արտահայտվում «ԼՂՀ անկախության տոնի մասին»։ Պարզապես ո՞ւմ համար է գրված։ Հյուրերի՞։ Այստեղ կա՞ն Ռուսաստանից հյուրեր։ էս ո՞ր եմ ընկել Ո՞րտեղ եմ ես առհասարակ։
Այս եւ այլ հանելուկների պատասխանները կիմանաք մեկ շաբաթ անց, այս ժամին։
Մնացեք մեզ հետ։
ու տենց
Արցախ
Արջեւում Արցախն է
«Սահմանը» անցնելուց հետո կարծես ոչ մի բան չի փոխվում։ Նույն տիպի ցուցանակներ, նույն տիպի սարեր եւ անտառներ, ինչպես Հայաստանի այլ վայրերում։
Արցախի բոլոր ճանապարհներում, սակայն հնարավոր է տեսնել մեծ ցուցանակներ՝ «այս ճանապարհը կառուցվել է բոլոր հայերի աջակցությամբ» կամ «Արգենտինայի հայ համայնքի աջակցությամբ» կամ այսինչ մարդու աջակցությամբ։ Ամենուր երեւում է, որ ողջ հայությունը մասնակից է դարձել Արցախի վերականգմանն եւ զարգացմանը։
Այլ առանձնահատկություն՝ շատ են հուշարձանները, որ չեն թողնում մոռանալ՝ պատերազմը այստեղ էր։ Նման է է Ռուսաստանի ճանապարհներին, ուր մինչ այժմ հանդիպում են երկրորդ համաշխարհային պատերազմի զոհերին նվիրած քանդակներ, խաչեր, լուսանկարներ, ծաղիկներ։
Սրանք էլ նոր արձաններ են ու գտնվում են ճանապարհին՝ Շուշի չհասած։
Սա կարծես Շուշիի այն ժայռն է, որ մնացել էր անպաշտպան, որովհետեւ կովկասյան թուրքերի հրամանատարները վստահ էին՝ այնտեղից անցնելը հայերի համար անհնար է։ Ձորի լուսանկարները Շուշիի կողմից արջեւում են։
Առեղծվածներ, հանելուկներ, հրաշքներ՝ մնացեք մեզ հետ։
ու տենց
Սահմանը
Հրաշքները շարունակվում են։ Ուսերի հետեւից մնում է հարազատ Հայաստանը, առջեւից սփռվում է․․․ կրկին հարազատ Հայաստանը։
– Արտասահմանցիներ կա՞ն – հարցնում են «սահմանապահները»
– Սահմանեք «արտասահմանցիներին»։
Սահմանապահները սահմանեցին արտասահմանցիներին որպես ոչ ՀՀ քաղաքացիներ, եւ ստանալով բացասական պատասխան՝ մեքենայում արտասահմանցիներ չկային, մի տեսակ տխրեցին։
Երեւի այն պատճառով, որ նրանք դեռ հիշում են՝ սահմանը ձեւական է ու հորինվել է միմիայն արտասահմանցիների, մասնավորապես բրիտանացի գիտնականների եւ քաղաքական գործիչների համար։ Այնպես էլ իրենց գործը, սահմանի պես ձեւական է՝ չկա արտասահմանցի, չկա եւ գործ, սակայն կա անպետք լինելու եւ անհեթեթության զգացում։ Բայց երազանքները հակում ունեն կատարվելու, թեկուզ միայն մտքում։ Եւ ահա, այն ինչին չեն հավատում նույնիսկ բրիտանացի գիտնականները իրականություն է դարնում Արցախցիների համար։ Եւ այսպես, արջեւում Լեռնային Ղարաբաղի Հանրապետությունն է – առեղծվածային, նույնիսկ հեքիաթային լեռնային թագավորություն։
Այս ոճավոր երիտասարդները անշուշտ գնահատում են իրավիճակի ողջ հումորը, եւ շտապում են լուսանկարվել Հայ-հայկական սահմանում։ Չէ՞ որ գոյություն չունի ռուս-ռուսական, գերմանա-գերմանական(արդեն), կամ ճապոնա-ճապոնական սահման։ Հետո էլ զարմանում ենք, որ բրիտանացի գիտնականները, օրինակ պարոն դե Վաալը երբեմն շփոթվում են։
Այլ հավասար պայմաններում գտնվող այս դրոշները զգալիորեն տարբերվում են։ ՀՀ դրոշը մի տեսակ սփրթնած է։ Սարերի քամին սառն է, եւ կարելի է ենթադրել որ դրոշը մրսել է, կամ այլ հավասար պայմանները իրականում այդքան էլ հավասար չեն։ (Բոլոր դրոշները հավասար են, բայց որոշ դրոշները ավելի հավասար են։)
Չար լեզուները ասում են թե այն ինչ Արցախցուն լավ է, Երեւանցուն մահ է։
Այնուամենայնիվ, այս ճախրուն եռագույները ապացուցում են, որ Հայաստան/Արցախ խաղաղ գոյակցությունը(ինչպես ասում են՝ peaceful co-existence) հնարավոր է։
Բամբասանքներ, առասպելներ, եւ փաստեր՝ մնացեք մեզ հետ։
ու տենց
ու տենց
_ու տենց _
ու տենց
ու տենց
ու տենց
Սա վերջ խաղ է, կոչվում է բան՝
ահա
ու տենց
Էլի ծիրանների մասին։
Իրանական ֆիլմի մասին ավելացնեմ, որ հետաքրքիր պահ կար երբ հայրը օգնում է դստերը պատրաստվել քննության․ նա հարցնում է, ո՞րն է արաբերեն «կոմպոտ» բառի զուտ պարսկերեն տարբերակը։ Եւ այդպես լիքը բան։ Ես գիտեի որ պարսիկները այժմ մաքրում են լեզուն արաբական ազդեցությունից, բայց չգիտեի որ այդքան լուրջ են կպել գործին։
Այսօր երկու ֆիլմ կար այն մասին եւրոպայում ինչ ծանր են ապրում մարդիկ։ Մեկը ֆրանսիացիների մասին։ Այնտեղ մի ընտանիք կար ուր արդեն ութ ամիս լույսը չէին միացնում։ Օրենք ունեն, որ ձմեռը չեն կարող անջատել, այդ պատճառով անջատել են աշնանը։ Ու այդ կինը ոչ մի կերպ փող չէր կարողանում ճարել, վերջը երեխաներին ու իրան թունավորեց, մեռավ։ Իսկ քաղաքապետարանը շատ թանկ թաղում կազմակերպեց։
Ու այդ իր պայմանները հաստատ մեր պայմաններից շատ ծանր չէին, մեր մոտ լիքը մարդ կա ով նման կամ ավելի ծանր պայմաններում է ապրում։ Բայց ինքնասպան չի լինում։
Հետո՝ ռումինական ֆիլմում պատմում էին որոշ գյուղերի մասին, ուր լույս չկա, ջուր չկա։ Բնակիչները բողոքում են որ լույս չունեն որ լվացքի մեքենա միացնեն։ Այսինքն լվացքի մեքենա ունեն։ Ունեն նաեւ արբանյակային անտեննա։
Ջուրը բերում են աղբյուրից, ձիերով սայլի վրա։
Բայց մերոնք հաճախ չունեն ոչ ձի, ոչ ձի պահելու հնարավորություն(կերակուր, տարածք)։
Մյուս կողմից, այն որ եւրոպայում մարդիկ բնավ ապահով չեն, ու բարձր գների պատճառով շատերը ապրում են համեմատելի մեզ հետ, գաղտնիք չէ։ Բայց ափսոս մարդ չի գալիս այդ ֆիլմերը նայի, տեսնի իրենց մոտ ինչպես է։
Բրեյդեն Քինգի «այստեղ» ֆիլմը սկզբից թված թե լրիվ անկապը պետք է լինի։ Քանի որ «սիրո պատմություն է»։ Բայց դե լրիվ անկապը չէր։ Անկապն էր, բայց նայվում էր, որովհետեւ հետաքրքիր էր տեսնել Հայաստանը իր աչքերով։
Սկզբից դիսկոմոֆրտ էի զգում, որովհետեւ դա այն Հայաստանը չէ որն ես եմ ընկալում։ Հետո մտածեցի, որ լրիվ հավանական է որ հենց այդպես էլ ընկալի, ու գուցե իմ ընկալումն է իրականությունից ավելի հեռու, քան նրանը։ Չնայած ես այստեղ ապրում եմ, իսկ նա չէ։
Բանկետի ժամանակ այդ հայը եռագույնով պիջակի վրա չափազանց լավ էր խոսում անգլերեն իր կերպարի համար։ Այսինքն ես այստեղ ավելի ռեալիստ եմ։ Եթե այսպիսի կերպար է, ուրեմն անգլերեն պետք է չիմանար։ Եթե անգլերեն այնքան լավ է խոսում, ապա պետք է ավելի ցիվիլ կերպար լիներ։ Նա շատ քյաբաբային էր թե չէ։
Աղջիկը հայ չէ։ Կարող էր հայ լինել։ Բայց ավելի սպեցիֆիկ հայ հնարավոր էր գտնել։ Մազերի գույնը, սակայն, կարող էր հայկական լինել։ Դա այն սեւն է, որ առավոտվա կամ երեկոյան արեւի տակ գույնը փոխում է, ու արդեն սեւ չէ, այլ մի այլ գույն։
Կատարինեն քանի որ հայ չէր, «ամերիկացի» ասելու տեղը, ասում էր «ամերիկանցի»։
Ֆիլմի զգալի մասը Ջերմուկում է։ Աղջկա ծնողները Ջերմուկցի են։
Ջերմուկի տեսարանները շատ են, ու շատ գեղեցիկ են։ Ուզեցի Ջերմուկ գնալ։
Մարդիկ, ում հանդիպում էին Հայաստանի գավառներում, քանի որ դերասաններ էին, հաճախ ավելի քաղաքային տեսք ունեին, քան իրական գյուղացիները։ Սակայն երբեմն դրանք իրական գյուղացիներ էին։ Այսպես, ցիվիլ Նարեկ Դուրյանը իր երկար մազերով բնավ նման չէր Հայաստանի գավառի բնակչին։
Կամ Մեղրիի հյուրընկալ տան տերը։ Ի դեպ, հյուրընկալությունը եւ խմելը շեշտված են ֆիլմի բոլոր էպիզոդներում։ Այսինքն, ես ենթադրում եմ, որ ռեժիսորին իրականում շատ ջերմ են ընդունել եւ լիքը օղի են խմացրել։
ԼՂՀ սահմանը այնպիսին չէ ինչպես ցույց տվեցին։ Սակայն ուրախացրեց որ սահմանապահը փող չվերցրեց։
Աղջիկը մտածելով որ իրենց չեն թողնի, գնաց ու խմելուց ոչ այնքան ափաքինված տղայից փող պահանջեց, որ տա սահմանապահին։
Սահմանապահը սակայն ասաց որ այստեղ դրա տեղը չէ, ու նրանք արդեն ստացան մուտքի թույլտվություն, զանգից հետո, պարզ չեղավ, արդյոք Կատարինեն վերադարձրեց այդ փողը։ ։Ճ
Ինձ թվում է այդ էպիզոդում ռեժիսորը իր հավատն էր արտահայտում որ Հայաստանում որոշ պարագաներում կոռուպցիան անհնար է։
Որովհետեւ ազատ Արցածը հայերի համար արժեք է։
ԼՂՀ-ում սակայն, մեքենա վերանորոգողը փորձում էր խաբել եւ ավել փող կորզել։
Ինձ թվում է, ֆիլմը գրավիչ է հենց նրանով, որ Հայաստանում է նկարահանվել։
Որովհետեւ հիմնական առանցքը հետաքրքիր չէ։ Հանդիպեցին, սիրահարվեցին, վիճեցին, միացան, հետո էլ տղան պետք է գնա Սան-Ֆրանցիսկո, շտապ կանչում են։
Ի դեպ, ֆիլմի տիտղերը վերջն էին։ Ես առհասարակ սկսեցի հավաքել տիտղերով սքրինշոթներ։
Կրկին 23`
Ու ասում է, մենք մի բան կանենք որ միասին լինենք։ Շատ միամիտ է ասում, քանի որ «մի բանը» հաճախ մեկնումեկին հարմար չէ։ Պետք է հստակ խոսել, որ մի բանի մասին է խոսքը։ Ու հարաբերությունները ավելի կարեւոր չեն քան այլ արժեքները, ու այդպես էլ պետք է լինի։ Այդ պատճառով է որ հաջող հարաբերությունները անհնար են տարբեր արժեքներ ունենալու դեպքում։ Ու նույնիսկ այսպիսի սահմանային ինքնություն ունեցող աղջիկը, ինչպես Կատարինեն, արդեն ունի իր, ամերիկացուն ոչ հասկանալի արժեքները։ Ու դա ոչ հստակ, բայց արտահայտվում է ֆիլմում։
Ընդհանուր առմամբ ռեժիսորը շատ ջերմ էր վերաբերվում Հայաստանին։ Ավելացնեմ, այն Հայաստանին, որին ես ինքս այնքան էլ ջերմ չեմ վերաբերվում։
Իմ ընկալումը զգալի տարբերվում է Բրեյդեն Քինգի ընկալումից, ու ուրախ եմ, որ նա կարողացել է սիրել այն Հայաստանը որը տեսավ։
ու տենց
ու տենց
Աբովյանի հին դալանները փակ են։
Փակ է «Դետսկիյ Միր»-ի դիմացի դալանը։ Որովհետեւ մտնելու տեղ այլեւս չկա։ Այնտեղ փորում են եւ կառուցում նոր շենքեր։
Եթե հիշում եք, այնտեղ կային բնակիչներ, ու շագանակագույն փոքրիկ շուն։ Շունը տուսվում էր դալանի մուտքի մոտ բուլկաներ վաճառող տատիկների հետ ու զվարճանում հաչալով Աբովյանով անցնող մեծ շների վրա։ Նա գիտեր որ իրենից մեծ շներին ապտակելը վտանգավոր չէ, որովհետեւ Աբովյանով անցնող շները այն ժամանակ որպես կանոն ինտիլիգենտ կիրթ էին, իսկ եթե այնուամենայնիվ որեւէ շան ինքնասիրությունը թույլ լինի, ու նա չդիմանա, ապա միշտ կարելի էր փախչել դալանի ներս, հարմարավետ ու հով բակ, ուր անհամեմատ ավելի ապահով է։
Կինո Մոսկվայից մի քիչ ներքեւ կար ֆոտո արհեստանոց տանող դալան։ Լուսանկարչի հայրն է այն հիմնել, իսկ մայրը տիրապետում էր սեւ սպիտակ նկարները ձեռքով գունավորելու արվեստին։
Այնպես որ, դալանները փակ են, պարոնայք երդվյալ ատենակալներ։
Սուրճը պատրաստում են ավտոմատները, եւ ինչ խոսք, մարդիկ էլ են դարձել ավտոմատներ։
Նրանք չեն բարեւում սրճի ավտոմատների կողքին կանգնած վաճառողներին, իսկ վաճառողները վերաբերվում են հաճախորդներին որպես այլ ավտոմատների։
Ու այստեղ ամենակարեւորը։
Ես վաղուց այնքան շատ չէի ուրախացել, ինչպես մի քանի օր առաջ։ Մտածում էի, որ ֆոտոյի դալանը փակել են ու փակել։ Կամ դրա տեղը ինչ որ հերթական «բորդել» կլինի։
Անահիտը առաջարկեց մտնել հուշանվերների խանութ, որովհետեւ այնտեղ իր խոսքերով առեղծվածային է։
Ու ես չհասկացա որ իրականում այդ բակի դալանում եմ։ Պարզապես զգացի որ առաստաղն ու պատերը կլոր են։ Աշխատողները բացատրեցին՝ սա առաջ դալան էր։ Ախ, ափսոս, մտածեցի։ Այլեւս բակ չի լինի մտնել։ Ու այդ պահին մտքերս կարդալու պես ինձ հրավիրեցին բակ, ասացին, եկեք տեսեք ինչ լավ բակ ունենք։
Առաջին հայացքով նկատեցի փայտից հավես սեղան ու աթոռներ։
Իսկ հետո ես տեսա շանը։
Նա եկավ ծանոթանալու եւ հանեց լեզուն։
Սեւ էր մի երկու սպիտակ խալով, փրչոտ, ու ընդհանուր առմամբ հիշեցնում էր րիթրիվեր։
– Բարեւ, ես Նորայրն եմ – ասացի։
– Բարեւ, ես Աչոնն եմ – պատասխանեց շունը։
– Նա ինքն է մեզ մոտ եկել – ասացին ինձ։
Աչոնի մորթին փայլում էր, ու նա լավ խնամված տեսք ուներ։
Հետո կարելի էր նկատել թութակին։
– Նա նույնպես ինքն է մեզ մոտ եկել, ուզում եք հավատացեք, ուզում եք չէ։
Այդ ժամանակ Աչոնը առաջարկեց խաղալ, ես չդիմացա, ու մենք լիքը լիքը խաղացինք, ու կծոտվեցինք։ Չգիտեմ ինչքան երկար։ Շա՜տ երկար։ Մինչեւ բակ չմտավ Ադրինեն այնպես, ոնց որ տենց էլ պետք ա լիներ, մտավ, տեսավ ինձ շան հետ, ու ասաց
– Բարեւ Նորայր, ես եկել եմ քրոջդ նկարները նայելու։
– հմ՞
Ու Ադրինեն բարձրացավ աստիճաններով վերեւ։ Պարզվում է երկրորդ հարկում պատկերասրահ է։
Շան հետ միասին բարձրացանք գեղեցիկ փայտե աստիճանով ու մտանք պատշգամբ։
Աչքս ընկավ ծանոթ քանդակի վրա։
– Նա ասում է այո, բացատրեց պատկերասրահի աշխատողը։
Գլխի տակ ճոճանակ էր, ու գլուխը մեր հետ համաձայնվում էր ճոճվելով։
Սա Կարեն Բաղդասարյանի գործն է – անմիջապես մտածեցի ես ու տեսա գրառում – «Կարեն Բաղդասարյան»
Ես նրան լուսանկարել եմ մի քանի տարի առաջ՝
Հետո անմիջապես ճանաչեցի Նանայի նկարը։ Սա չէր սակայն կրկին տեքնո մողեսի թեմայով՝
}}
Հետո ճանաչեցի Նարեկի նկարը։ Հետո Կարինե Մացակյանի հիպերռեալիզմը։ Հետո բացեցի սեղանի վրա գտնվող գիրքը, ու բացած տեղում իսկ Ռուբեն Գրիգորյանի նկարն էր։
Ու ես զգացի որ այս տեղը ինձ շատ հարազատ է։ Դուրս գալուց անհանար էր չնկատել ինչ հրաշալի հարմարավետ, լայն ու հով պատշգամբ է։
Հաստատ հավես էր այս տանը ապրել, իջնել հով բակ ու ցածր դալանով դուրս գալ Աբովյան։ Բայց ես գիտակցում եմ, որ այստեղ կապիտալը այստեղ բնակվող մարդկանց այսպես թե այնպես կհաներ։ Հարցը միայն նրանում է ինչ կլիներ շենքի ու դալանի հետ։ Կքանդվեր, կդառնար էլիտար ռեստորան, թե այսպիսի մի բարի ակումբ։
Հետո բակում ես խմում էի կավե բաժակով սառը ջուր․ Մինչդեռ Աչոնը շարունակում էր նուրբ կրծել վերնաշապիկիս թեւը։
Դուրս գալուց դալանի մեջ ես հանդիպեցի Կարենին, ու հենց դալանում գտնվում էր իր այլ քանդակը՝ զբոսաշրջիկը։ Նա ունի բազմազան ոտքեր, շատ խառն ա ու բառացի շրջում ա։ Ու ես գիտեմ ով է պատրաստել դրա մեխանիկան, ու ով է ծրագրավորել շարժումները ղեկավարող միկրոկոնտրոլերը։
Դալանում կային հին հայկական զնաչոկներ։ Ես մի քանի հատ վերցրեցի։
Մեկի վրա գրված էր «soviet armenia» ու աստղ էր նկարած արարատի կողքը։ Մեկի վրա Օպերան էր։
Իսկ այս լուսանկարը իրեն չկորցնելով չխկացրեց Ադրինեն բակ մտնելիս՝
Այնպես որ ես ունեմ նոր ընկեր ում հետ կարելի է խաղալ։
ու տենց
ու տենց
Ես անցնում եմ գործի, ջենթլմեններ, եւ կարծում եմ որ հավես կլինի այդ գործի ընթացքը նկարագրել այստեղ։
Սույն կիսաբազկաթոռով վարպետ Համբսը սկսում է շարք մի պողպատե էակի մասին է, ավելի ճշգրիտ՝ շիկամուկի, ում անունն է՝ Առնետազավր։
Ոչ, ես չեմ վախենում «գողություններից», եւ վստահ եմ որ մտքերը թաքցնելն անիմաստ է, այսպիսով շիկամուկի ստեղծման ընթացքը կլինի բավականին բաց։ Ու այո, այս նյութը ցց է։ Ուրախ կլինեմ, եթե իմ տեքստերը օգտակար կլինեն որեւե մեկին, նույնիսկ մրցակիցների շարքից։
Սակայն, այն հանգամանքը որ իմ սիրելի տեքնոլոգիաները սպեցիֆիկ են, ավաղ, կարող է նվազեցնել այն էակների թիվը ում տեքստը օգտակար կլինի։
Ես օգտագործում եմ իմ ձեւով հավաքած մինիմալիստիկ Ջենթու համակարգ։ Եւ բնականաբար, ինձ պետք է քոմփայլեր։ Այժմ ես մտածում եմ, որ ինձ պետք է avr-gcc-ն։ Ու այն օգտագործելով ես հետագայում կփորձեմ ստանալ Օբերոն քրոսքոմփայլեր եւ գեներացնել avr-libc-ի կապեր Սթյուարթ Գրինհիլլի H2O ծրագրի օգնությամբ։
Սակայն քանի որ avr-gcc-ի ինետում առկա փաթեթները հին են, ու նույնիսկ թե հին չլինեին, ես միեւնույն է նախընտրում եմ հավաքել քոմփայլերի իմ ուզած տարբերակը ինքնուրույն ու իմ իսկ մեքենայի վրա։ Ինձ կօգնի քրոսքոմփայլերներ ստանալու համար նախատեղնված սկրիպտերի հավաքածուն՝ քրոսդեւը՝
Ասենք, ուզում եմ բինուտիլս 2.21 որ ակնարկի Հոլմսին, ու ջիսիսի 4.5.2։
հիմա մենք ունենք /usr/bin/avr-gcc , ունենք հեդերներ /usr/avr/include-ում, ու լիբեր՝ /usr/avr/lib-ում։
Եթե խնդիր լինի քոմփայլերը օգտագործելու հետ
ապա այն լուծվում է այսպես՝
Համակարգը տեստավորելու համար քաշում ենք ինետից ցանկացած օրինակ, ասենք վազող լույսերը այստեղից քոմփայլ անում, ու լցնում կոնտրոլերի մեջ։
Երեւի կռահել եք, որ ես խուսափում եմ գրաֆիկական գործիքներ օգտագերծելուց։ Դա արվում է հարմարավետության, մասնավորապես՝ ավտոմատացման հնարավորություն ունենալու համար։ Օրինակ, այդ է պատճառը ինչու ես պատրաստել եմ avrdude-ի հետեւյալ փաթաթանը՝
PORT=/dev/ttyUSB0 M=m16 #TYPE=dapa #TYPE=ponyser TYPE=siprog
FILE=Running_LEDs.hex
avrdude -p $M -P $PORT -c $TYPE -U flash:w:$FILE
Թայփը սիպրոգ ա, քանի որ Հովիկը հավաքել է սերիալ պորտով աշխատող այսպիսի մի պրոգրամեր։
Լույսերը հիմա, ստորեւ բերված նկարի պես վազվզում են, սակայն ես գիֆ սարքելու զահլա բնավ չունեմ՝
[}}
Այնպես որ զգոն եղեք լույսերի հետ, նրանք կարող են նաեւ վազել։
շարունակելի
ու տենց
ու տենց
ու տենց
ու տենց
ու տենց
ու տենց
ու տենց
ես ապշած եմ։
առաջինը՝ գրաֆիտիներով։
Երկրորդը, նրանով թե ինչքան լավն է ստացվել վերեւի նոկիա n900-ով արված նկարը։ ռեալթայմ HDR-ի շնորհիվ, նկարելուց արագ արագ մի քանի նկար անում ա տարբեր լուսավորությամբ, ու միավորում։
Իսկ ահա նույնը, բայց «վեհ» canon rebel-ով։ RAW-ից ամենալավը ինչ հաջողվեց ստանալ սա է՝
Համենայն դեպս, ինչպես տեսնում եք, այստեղ ոչ միայն գրաֆիտիներ են ավելացել, այլ եւ ընդհանուր առմամբ լինում է համբուրվել – անցումը մի տեսակ մաքուր է՝ հոտ չկա բնավ։
կրկին n900`
երբ լույսը հերիքում է, քենոնը չի խեղճանում՝
[Ապրեն դիզայնի ֆակուլտետի եւ ճարտարապետականի ուսանողները։
]8Հալալ ա ։Ճ
Ու այո, հիմա ինչպե՞ս չասել՝ կեցցե մեր քաղաքապետարանը, ամենալավ քաղաքի ամենալավ քաղաքապետարանը։ Որ ոչ միայն չխանգարեց այլ եւ․․․ հմ․․․ օգնեց։ Իմ համար անսպասելի է։
Կինո Մոսկվայի կողքի պուլպուլակն էր աշխատացնեին՝ ցենի տակոյ մերիի նե բուձետ։
ու իհարկե, քրոսփթսթ գրաֆիտի_ամ
Շատ շատ շատ ուրախացա ։Ճ
ու տենց
Մնցացած լուսանկարները այստեղ
ու տենց
հայերեն վիքիփեդիայի հաքաթոնի բոլոր լուսանկարները այստեղ են
ու տենց
ու տենց
Լուսինը գրել է որ սունկ է գտել՝
Այսպիսի փիքսելարտ սունկեր, տարբեր գույների կան Երեւանի տարբեր տեղերում։
Դա քիչ էր, մեզ զավթում են միջատները, մասնավորապես՝ մրջյունները․
Սա պարզապես ներխուժում է։
Այնպես որ զգոն եղեկ կանաչ եւ կապույտ սունկերի հետ։ Նրանք կարող են թունավոր լինել։
ու տենց
ես գրել եմ դեկտեմբերին ռուսական գարեջրերի գովազդներով պատած եռագույնի մասին։ Հետո գովազդները շատացան, հետո լրիվ գովազդները պոկեցին։
Իսկ այժմ դրոշը ներկված է։ ։Ճ
փաստորեն։
ու տենց
փաստորեն նույնիսկ այս ամենապարզ նոկիան հայերեն յունիկոդ ուղարկած սմսը հասկանում է՝
ո՞վ կմտածեր։
ու տենց
ու տենց
կարծես քաղաքում չկա ժամկետը չանցած ժապավեն։ եղածի ժամկետն էլ այսպես թաքցնում են՝
այնպես որ #զգոն եղեք ժապավեն առնելուց։
ու տենց
կամ նրա, թե ինչպես չի կարելի անել գովազդ՝
լրիվ գավառական վիճակ է։ չպրոֆեսիոնալ։
մի անգամից մի քանի սխալ կա։ այսինքն ամբողջը սխալ է։
այս նկարը ուշադիր զննեք, սովորեք։
Ու երբեք, երբեք այդպիսի նկարներ մի արեք։
– դրական, պոզիտիվ զգացմունք չի առաջանում նայելիս։
նա չի ժպտում, նա ավելի շուտ սպառնում է։ որը չի խթանում սպառել։ «հանկարծ չմտնես» – ասում է նկարը։
– սեւ շրջանակը ակնարկում է որ մոդելը արդեն իսկ մահացել է։ հավանաբար ձեռք բերած շորերը առանց լվանալու հագնելու պատճառով։ Նկարը «ուզում» է ավելացում՝ շրջանակի անկյունում սեւ ժապավեն։
– պարզ չէ ինչու է մոդելը կռացած։ երեւի լավ չի տեսնում, գուցե ակնոցները չափազանց մուգ են։
– աչքերը փակ են, բայց հայացքը ուղղված է մեր վրա։ հայացքը թաքցնելը [գրավելու][3] հին եւ փորձված ձեւ է, սակայն այս դեպքում պետք է ոճի մեջ լինել եւ ուղղել հայացքը հեռուն ինչպես, օրինակ, այս համառ երիտասարդը, կամ գոնե ներքեւ, ինչպես այս համեստ աղջիկները։
այո, ես հասկացա։ գուցե ակնոցները օգտագործված են որպիսի անճանաչելի դարձնեն մոդելին։ դա ամեն ինչ բացատրում է։
Նա չի ուզում ճանաչված լինել, այսինքն մոդել չէ բնավ, կարող է նույնիսկ թշնամու լրտես է։ Ահա թե ինչու է բաճկոնը սեւ ու մուգ կապույտ ֆոնի վրա, դա հատուկ է արված որ լավ չերեւա։
Ու հատուկ որ խանութ մարդ չմտնի։ Ու նրանք իրենց սեւ գործերով այնտեղ զբաղվեն։ Ու մութ։ Ինչպես ապակիները ակնոցի։
խորհրդավոր։
ու տենց
[3]: youtube-dl http://www.youtube.com/watch?v=yhHePLaMP_k [4]: http://norayr.am/weblog/uploads/2011/04/glamour.png
ու տենց
ու տենց
այո, այնտեղ շուն ա ապրում։
ու տենց
ու տենց
ու տենց
իսկ սա իմ նախկին արարատտներից մեկն է
ու տենց
երբ մեկ օհ՜ ոչ-ը բավարար չէ։
ու տենց
ոնց եմ մաեմոներիս սիրում՜
ա – ես սիրում եմ գաջեթներով նա[ծ]յուրմորտ նկարել։
բ – նայեք ինչ սինխրոն են, երկուսն էլ նույն ժամն են ցույց տալիս, քանզի openntpd-ով են սինխրոնանում, ու եղանակի տեսություն նույն OMWeather ափլեթով ցուցադրում։
մաեմո5-ը տարբերվում է մաեմո4-ից գլամուրությամբ, պատկերակների փափուկ սքրոլինգով, ու տենց բաներով։
Միգոն նույնպես գլամուր են սարքում։
Որ գրավիչ լինի, մարդիկ ուզենան այն ունենալ։
Ու այդ պատճառով այնտեղ օգտագործվում է գրաֆիկ աքսելերեյշն, եւ եթե վիդեոքարթի դրայվերը փակ ա կամ չկա, ինչպես այս ՀԹՑ-ի դեպքում, տեսեք թե ինչ է լինում։
իսկ նեքսուսի պորտը ավելի հաջող է քանզի դրայվերը նույնն է ինչ n900-ում՝
Ես հանգիստ կհրաժարվեի փափուկ սքրոլից, ինձ մաեմո չորսի ինտերֆեյսը լրիվ դզում ա։
Բայց այս դեպքում առանց աքսելերացիայի միգոներ կօգտագործեն միայն ցանցառ ներդերը։
արդյո՞ք մենք կունենանք մոբայլում նույն վիճակը ինչ դեսքթոփների վրա։ չգիտեմ։
Հա, ու ի դեպ, օփենպանդորա նայեք։
ախր սա մեր մոտ էլ է կարելի հավաքել է։
ու տենց
Երեւանը մենք ենք
ու տենց
ու տենց
արմռոբոտիքս մարտ 2011, ամերիկյան համալսարան,
Կարեն Վարդանյան
ու տենց
ու տենց
Настольная издательская система: “Atari 65XE”, “Epson LX-600”
Սա «Նոյան Տապան» տեղեկատվական գործակալության հիմնադիր Տիգրան Հարությունյանի առաջին գործն էր, եթե չեմ սխալվում։
Երբ իրենց մոտ աշխատանքի էի ընդունվում, տասընմեկ տարի առաջ, Գայանեն նվիրեց։
Արդեն տասնմեկ տարի առաջ նրանք ակտիվ օգտագործում էին ՏՏ։ Ռեպորտաժները ոչ գծային մոնտաժ էին արվում այն ժամանակ Premiere 4.2-ով Pentium 200-350 մհց մեքենաների վրա ու ամեն գիշեր ֆտպ-ով լցվում նահանգներ։
Վերջերս երբ արմինկոյում Առնետի համար վճարում էի Տիգրանին հանդիպեցի(նույն շենքում են), ասաց մտի։
Երբ մտնեմ իր մոտ, գիրքը վերցնեմ, տամ ստորագրի։ ։Ճ
ու տենց
Ահա, Նանայի ցուցահանդեսից նկարների հատվածներ։
Կարծում եմ, որ այս էակը մի տեսակ հիշեցնում է Նանայի շունիկին։
Քաթի տակ՝ մանուշակագույն նկարներ, կարմիր լեզուներ, աղջիկներ, միսաեռ սեր, մողեսներ, ռոբոտներ, էլեկտրական դետալներ, մեծ կրծքով կանայք, փոքր կրծքով կանայք, մի խոսքով ծիծիկների թեման բացահայտվում է։
Այնպես որ, զգոն եղեք քաթի տակ մտնելուց։
Բոլոր նկարները դեռ մեկ շաբաթ կարելի է նայել այցելելով «ադադեմիայի պատկերասրահ» բաղրամյան 24 հասցեով։
ու տենց
ու տենց
ուժասպառ մարզիկները խաղից հետո։
ու տենց
Մտածե՞լ եք ինչու «իրենց» մոտ լիքը բան արվում ա, ու տեղի ա ունենում, իսկ մեր մոտ, ինչ որ մի տեսակ չի արվում։
Ասենք Արթինը պետք է գար Իրանից որ ռոբոտիքսը սկսվեր։
Հաքաթոնը [hackathon] տոնին հակասող միջոցառում ա երբ հանգստյան, տոնական օրը լիքը ցանցառներ հանգստանալու եւ տոնելու փոխարեն հավաքվում են ու ինչ որ լավ բան անում/գրում։
Ասենք այս անգամ Ինս[ծ]իգեյթում հավաքվել էին ու գրում էին զուգահեռ ծրագրավորման համար ազատ գրադարան․
– So, what can cause Hackaton, Pair programming, and other symptoms? Differential!
– Need in a simple abstraction layer for different concurrent programming paradigms?
– Could be. Check the patient’s home, find what he used to consume, test the blood brain thread synchronization barrier, and ask whether he had an affair rendezvous. Also do a full body CSP
– MRI shows nothing. We’ve put patient in coma, in order to test readers and writers throughout his memory.
– Comon we better take a break and go eat pasta
– Bring some for a patient, otherwise he will die from starvation.
[Pager beeps]
The patient enters a critical section, bring the paddles… charging, clean!
– Can you hear us? Almost mutex changes nothing. Deadlock changes everything. You’re healed. Just never smoke in the future and you’ll be ok.
ու տենց
photographic light meter is ported to meego.
Intel’s multi-million dollar commitment to promote the development of new apps and usage models for netbooks and tablets. The Application Fund includes Accelerator, the Intel AppUp developer challenge, Submit Early for MeeGo initiatives.
Ահա, եթե հասցրել եմ ապա ինձ պրիչիտաեծսյա դրամ ու փառք։
ու տենց
ու տենց
փաստորեն, ոնց որ չայթի չկոնֆերանս լիներ, չայթի բարքեմփ։
հավեսն էր, շատ ուրախացա այսօր, չնայած հայտնվեցի լգրեթե պատահական։ ։Ճ սակայն, ինպես ասում է փիլիսոփա Բախը, ոչինչը պատահական չէ։
ու տենց
ու տենց
ու տենց
ու տենց
ու տենց
ու տենց
ու տենց
տպագրված է 1964 թվին։
ու տենց
ահա, 233 մեգահերց պենտիումի համար հավաքել եմ ժամանակակից միջուկով համակարգ։
Միջուկը, գրաֆիկան ու ունիդոումեյքերը զբաղեցնում են մոտ 20 մբ հիշողություն։
Ընդհանուր 160-ից բավականին շատ մնում է աշխատանքի համար։
Բեռնվում է ոչ ավելի դանդաղ, քան ժամանակակից կարգիչս, նույն ծրագրերը աշխատացնելուց չի դանդաղում։ Արագագործությունը երեւում է միմիայն կոմպիլյացիաների ժամանալ։ Իսկ համակարգեր կան, որ չգիտես ինչու գիգաբայթեր հիշողություն են ուտում բեռնվելուց, ասյինքն ոչ միայն բութ չաղ են, այլ եւ շատակեր։
Մի քիչ քիչ զանգակներ եւ շվոցներ, մի քիչ շատ գիտելիք, մի քիչ որակով ժեշտ, ինչպես առաջ սարքում էին, ու շատ քիչ խնդիրներում է որ պետք կգա ժամանակակից երկաթը։
ու տենց
ու տենց
ու տենց
ու տենց
Ընդհանուր առմամբ ոնց որ ՆՓԱԿ լիներ, բայց ավելի մեծ։
Այնքան մեծ, որ կարողացել են սրահներից մեկում ուղղաթիռ տեղավորել։
Այս փոստում՝ ֆեմինիստ ֆաշիստները, լուսանկարներ, ժպիտներ, սմայլիկներ, տեքստուրաներ, դրոշակներ, օդանավեր ու ուղղաթիռներ, ծիծիկներ, եւ նրանց դերը ճարտարապետության մեջ, ագիտպլակատներ, եւ ամենակարեւորը՝ խոհանոցներ ու վարագույր (ինչպես նաեւ այլ պոեծիկ բաներ)։
դատարկ էկրանով կինո, եթե չեմ սխալվում գույները փոխվում էին հաճախ հաճախ՝
ծիծիկների թեմայով՝
սակայն թեման դեռ լիովին բացահայտված չէ, մնացեք մեզ հետ։
լուսանկարներ լուսանկարների մոտ՝
սմայլիկ՝
նկարի հատված, հատուկ վերցրել եմ որպես նախադիր օգտագործելու համար՝
դրոշ՝
ձիահ՝
ամպիկներ՝
օդանավ՝
ինստալյացիա, ինչպե՞ս կլիներ առանց դրա՝ ։Ճ
իսկ սա ի՞նչ է, կարծում եք՝
սա ուղղաթիռ է՝
որը ձեռքով հավաքել են վյետնամի գյուղերից վարպետները։ Վյետնամում ուղղաթիռներ առաջին անգամ տեսան պատերազմի ժամանակ, դրանք ամերիկյան ռազմական ուղղաթիռներ էին, բնականաբար։ Իսկ այս վարպետները որոշեցին սարքել քաղաքացիական ուղղաթիռ, որ, օրինակ, բերք լինի տանել վաճառելու քազաք։
Այդ մասին հաջորդ դահլիճում երեք էկրանի լայնության ֆիլմ էին ցույց տալիս։
Ուղղաթիռը այնքան ել լավ չեր թռչում, սակայն տեղադրվեց, այսինքն ինստալյացիա եղավ եւ դարձավ ՄոՄԱ-ի դահլիճներից մեկում։
Իսկ այս դահլիճը իմ համար ամենահետաքրքրներից էր, խոհանոցներ՝
այս «կենդանի» խոհանոցը հանել բերել էին իրական տնից, որը մի քիչ անց կտեսնեք։
հիշեցրեց հայ նկարիչների գործը Ցյուրիխյան մի ցուցահանդեսում, որտեղ ներկայացված էր սոց-ռեալիստական խոհանոցի միջավայրը։
Սիրում եմ Խրուշչեվի եւ Նիկսոնի լուսանկարները։ ։Ճ Գիտեք երեւի Էլիոթ Էրվիթի այս հայտնի նկարը , որը Խրուսչյովի նահանգներ այցի ժամանակ էր արվել։ Իսկ սա նկարված է Մոսկվայում, տեքնոլոգիական ցուցահանդեսի ընթացքում։
Նկարի կողքը կար բացատրություն․ Խրուսչյովը շատ ազդված էր Ամերիկյան լվացքի մեքենաներով։ Նա չեր կարող չընդունել որ ԱՄՆ-ը այդ բնագավառում ավելի առաջ է ընկել։ Այնուհետեւ, թղթակիցների հարցերին, թե նա ինչ կասի ԱՄՆ-ի տեքնոլոգիական գյուտերի մասին ԽՍՀՄ գլխավոր քարտուղարը պատասխանեց, որ լվացքի մեքենաներով չէ բնավ, որ երկիրը ուժեղ է լինում, այլ հրթիրներով։ Ավաղ, նա չգիտեր, ինչ կարեւոր են լվացքի մեքենաները, եւ փաստորեն, խիստ սխալվում էր։
Ուշադրություն դարձրեք, նկարում նաեւ երեւվում է երիտասարդ եւ անփորձ Բրեժնեվը։
Սա գրքից սքան է, մեծ տպած՝
Դա, իհարկե գերմանական ճարտարապետի գիրք է, ու այս նկարը սահմանում էր խոհանոցի միջին օգտագործողին։ Եթե ենթադրենք, որ կինը ունի այս չափերը, նրա ամեն մի ոսկոռը ունի այս չափերը, ապա, նրա համար կատարյալ խոհանոց հաշվարկել կարելի է հետեւյալ կերպ։
Եթե չեմ սխալվում, գրքի մեջ, սակայն, ներկայացված էր ամբողջ ընտանիքը, կար տղամարդ եւ երկու երեխա։
Իսկ խոհանոցը այս շենքից են բերել ՄոՄԱ 1993 թվին՝
124 Kurhessenstrasse, Frankfurt
Ահա եւ ճարտարապետը։ Կառուցում էր ինդուստրիալ թաղամասեր։ Նրա խումբը, կարծես նույնիսկ մի պահ հրավիրել էին խսհմ մի քանի բան կառուցելու, սակայն հետո ետ ուղարկեցին։
Հետո գնացինք պտտվելու լուսանկարների սրահներում՝
Հատուկ այնպես էի նկարում, որ հեղինակների անունները մնան, ու այնուհետեւ ինտերնետներում իրենց այլ գործերը գտնեմ։
Այնպես որ դուք ել կարող եք փնտրել ։Ճ
Ու իմ համար բնավ զարմանալի չէ որ այս լուսանկարի հեղինակը գերմանացի կին է՝
Թանգարանից դուրս գալուց պրոեկտված էր վարագույր, որի մոտ կամեցողները լուսանկարվում էին։ Ու այսպես, լուսանկարվելով պրոեկտվող վարագույրի մոտ կենդանացնում էին այս գործը, եւ դառնում գործի մասնիկ՝
Ի դեպ ասեմ, որ մի քանի միկրոֆոն կար տեղադրված, ու կամեցողները պարմերաբար իրենց մեջ բղավում էին։ Ճ
ձեր խորհին ծառան՝
աղջիկներ, որոնց անունը չգիտեմ բնավ՝
պատանի Ջիմի Հենդրիքսը երեւի նման տեսք ուներ՝
հերթ պայուսակները վերցնելու համար՝
իսկ հերթի մոտ այսպիսի գործեր կային, շաբաթվա օրերի անուններով, գերմաներեն՝
montag
freitag
dienstag
donnerstag
donnerstag
mittwoch
mittwoch
montag
վարագույր Ճ
մնացեք մեզ հետ, արջեւում դեռ մի քիչ սենթրալ պարկի մասին, լենինյան լեննոնյան տեղերով զբոսանք, ինչպես նաեւ հայկական տեղերով սակայն ։Ճ
ու տենց
Ես հասկանում եմ որ մի տեսակ շատ եմ երկինքն ու ամպերը նկարել, բայց օդը մաքուր էր, ու ամպերը ցնցող՝
այստեղ մի քիչ Բրուկլինի կամուրջն է երեւում՝
Այս շենքը շատ տարորինակն էր։ Ու այն դեռ գուգլ սթրիթ վյուի մեջ չկա, նոր են կառուցում։
քաթի տակ ամպեր, շենքեր, ու նախկին շենքերի տեղը վառվող լապտերներ։
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++
– you know why they are called skyscrapers? because they so high, that scrape the sky
– գիտե՞ք ինչու են դրանք կոչվում երկնաքերեր՞․ այնքան բարձր են, որ երկինքը քերում են։
մոտենում ենք 911-ի վայրին
Մնացեք մեզ հետ, հաջորդը՝ MoMA, Ամերիկայի ժամանակակից արվեստի թանգարանը
ու տենց
բոլոր լուսանկարները դիտել այստեղ
Այս փոստում,
այլմոլորակայն մեդուզաներ
մեդուզաներ լուսանկարող ընտանիքներ
քաթի տակ լիքը մեդուզաներ, նաուտիլուս, տածյանա, սիֆուդ, տաշկենտ ու ռաբինովիչ
+++++++++++++++++++++
Նաուտիլուս
քնած նաուտիլուս
այս ձկների անունը չեմ հիշում
իսկ սա չաղ էր ու նեպովորոտլիվի ձուկ էր, իրա բույնից մի քիչ դուրս էր գալիս, պտտվում, ու վերադառնում, այսպիսի փոքրիկ փոքրիկ շրջաններ գծելով, որովհետեւ չաղ էր ու ծանր։Ճ
Այս ձկնիկները կույր են։ բայ դիզայն էլի։ Կարծես այնքան խորն են ապրում, որ միեւնույն է լույս չի լինում։
Բատիսկաֆ
Սա շատ հավես մեքենա է։ Գցում ես փող, պտտում բռնակը, ուժ տալիս, լիքը անիվներ են մեջը շարժվում,
ու այն տալիս է այսպիսի մի հավես էակի մետաղին դրոշմած նկար՝
ես ստացա պինգվինին ։Ճ
ութոտնուկի տրաֆարետ ։Ճ
Չլողալ՝
Իսկ Բրայթոնի ծովափին բոլորը շուրջը խոսում են ռուսերեն։ Լուրջ։ Լրիվ բոլորը։ Ու հանդիպում են պապիկներ եւ տատիկներ, ձեռք բռնած, կամ շուն ման տվող, ովքեր չգիտես ինչպես էին այն ժամանակ խսհմից փախչում։
Եթե անցնել տախտակամածով, ապա կարելի է հասնել Տածյանա ռեստորանչիկին, որտեղ հնարավոր է վերցնել այսպես ասած սիֆուդ՝
Իսկ հաշիվը սպասարկող սերվերի անունը, կպարզվի որ Տաշկենտ է՝
Ռաբինովիչի լավկան՝
ց, Բրայթոն։ ։Ճ
ու տենց
բոլոր լուսանկարները դիտել այստեղ
Բրայթոն Բիչ
Բրայթոնի նավեզր մայթը(boardwalk)՝
կարմիր դրոշակներ, եւ մաքուր երկինք
Նյու Յորքի Ակվարիումը, որտեղ կան
ծովափղի «օ՜հ ոչ» (facepalm) եր։
Ի դեպ, նա շան պես լսում էր, թաթն էր տալիս, ձայնը ու պատիվ տալիս։
+++++++++++++++++
ջրի մեջ թեւերը շարժելով թռչող պինգվիններ
մարդանման էակներ, որոնք երեւի նման են մեր ափ դուրս եկած նախնիներին
ստեղ այնտեղ լողացող ծովափղեր
ծույլ սկատը(numb-fish), որը պառկած էր հատակի ավազին, եւ ժամանակ առ ժամանակ բարձրանում, մի շրջան անում, ու վերադառնում իր տեղը։
կովաձուկ,
ծովային ձիեր,
եւ ինչով են նրանց կերակրում,
իրար հետ քնած շնաձկներ
եւ լողացող անքուն շնաձկներ
ու տենց
բոլոր լուսանկարները՝ այստեղ են։
Տակի հղումներով գնացեք ։Ճ
ու տենց
}}
այ այսպիսի ձու եմ կերել երեկ։ 89 թվի, նոեմբերի 19 ։Ճ Փողոցի դիմացի խանութում էին վաճառում։ Այո, ընդամենը 85 դրամով։
Այնպես որ, զգոն եղեք, օտարազգի ձվեր առնելուց, արտադրանքի ժամկետը ստուգեք։
ու տենց
փաստորեն, Օպերա Մինին Սիմբիանի տակ ստարտ լինելուց նայում ա ինչ ֆոնտ կա համակարգում։
իսկ առհասարակ, իմ տպավորությունները քաստըմ ֆոնտերի/հեռախոսների հայաֆիկացումից։
ինչպես և ակնկալում էինք։
Ոչ մի պրոբլեմ չկա maemo, meego, windows mobile համակարգերի հետ։
այո, windows mobile-ը ֆոնտ տեղադրելու կտրվածքով առումով բնավ ավելի բարդ չէ, քան linux-ը։
պարզապես քոփի ա լինում ինչ որ պանակի մեջ։ ինսթալեր սարքելն ել հեշտ ա։
իսկ դե լինուքսում, կամ .fonts-ի մեջ, կամ /usr/share/fonts-ի մեջ գցում ես ttf ֆոնտ՝ աշխատում ա։
կամ ել ասենք այսպիսի ինսթալեր եմ սարքում։
ամենաբարդը, ինչպես և ակնկալվում էր՝ անդրոիդն է։
Այո, ջարդած, քասթըմ բութ իմաջ ինսթալ արած անդրոիդի մեջ ֆոնտ լցնելու ձև կա․ ռեբութ ինթո «սեյֆ» մոդ, մաունթ /system rw, հետո adb push տառատեսակները այնտեղ։
Իսկ եթե ուզում ես յուզերի համար պատուհանիկ սարքել, որ ինքը այնտեղ կոճակ սեղմի, ու ֆոնտերը լցվեն, ապա պիտի, բնականաբար adb.exe-ն ունենաս։
Անակնկա՜լ։ Այն ռեդիսթրիբյութաբլ չէ բնավ։
Օփեն սորսը գուգլից։
Ստացվում է, որ լեգալ մնալու համար, պետք է պատուհանիկում մի հատ ել կոճակ ավելացնել, բրաուզ, որ մարդը սկզբից անդրոիդ սդկ քաշի, անզիպ անի, ու հետո ցույց տա որտեղ ա ադբ-ն ու հետո նոր էդ ադբն օգտագործել լինի։
Համ ել, պարզվում ա, որ միմիայն ռութ անելը որոշ մոդելների հետ ու որոշ ֆիրմվերների հետ էդքան գլխացավանք ա, որ էլ դու սուս։
Սիմբիանի հետ քիչ թե շատ պարզ ա։ Կարծես, չի լինի ինսթալեր սարքել, որը ունակ կլինի DriveLetter:ResourceFonts-ի մեջ ինչ որ բան գրել։
Բայց եթե usb-ով միացնել համակարգչին, քոփի անել կլինի։
Այլ հարց․ տարբեր մոդելների մոտ, համակարգի ֆոնտերի անունները տարբեր են։
Անհրաժեշտ է ինտերնետներում գտնել ցանկ, որ մեդելի անուն – ֆոնտերի անուններ, տեղեկատվությամբ։
առաջարկները՝ ֆստուձյու։ եթե կան։
ու տենց
էս անմեղ անդրոիդահեռախոսի էկրանին նայեցի,
ու հայացքս անմիջապես պատկերից հանեց ի՞նչը
էդ թուրքերի բրենդ սարքողը լավ հիշվող ու աչքի ընկնող լոգո ա հնարել։
կամ իմ մոտ անձնական ա։
ու տենց
գրում է Դուբլինցի իմ ընկերուհին։
Ահա կրկին հին նկարներ։
2007 թիվ, խորհրդարանի ընտրություններից առաջ։
երեխաները աշխատում են, իսկ ուսուցիչները վեհ վեհ ղեկավարում։ Որովհետև նրանք ավելի լավ տղա են, ու իրանց «պալոժ» չի, կամ պագոնները կընկնեն։ Կամ չգիտեմ ինչ։
հա, ու ազատություն տեգը ստեղ այն մասին ա ասում, որ այդ «ուսուցիչները» բնավ ազատ չեն։
ու տենց
Սա հին նկար է։ Ապրիլին եմ արել։ Որոշեցի ցուցադրել ֆծեմու։ Անկապ որակ էր, ժամանակ չկար, ու չհասցրեցի լավ որակի լուսանկար անել։
Իսկ ի՞նչը ստիպեց ինձ լուսանկարել։
Հուզմունքը։ Ես մի տեսակ միշտ հուզվում եմ երբ բարեգործությունների մասին եմ իմանում։ Ախր ի՜նչ լավ գործ է, երեխաների համար խաղահրապարակ կառուցել։
բայց մի չար միտք է գալիս գնում։ Սատանեն ասում է, իսկ ինչու՞ է հանրապետական կուսակցությունը զբաղվում երեխաների խաղահրապարակներով։ Ու արդյո՞ք ավելի լավ չեր լինի, որ խաղահրապարակը կառուցվեր/բարեկարգվեր, ասենք քաղաքապետարանի միջոցներով։ Սակայն, սպասեք։ Քաղաքապետարանը, հավանաբար, միջոցներ չունի։ Իսկ հանրապետական կուսակցությունը ունի՞։ Ո՞րտեղից։
Բայց դրանք Սատանայի կողմից ականջին փսփսած մտքեր են
изыди, нечисть.
փառք բարեգործներին, և ոգի վաճառողներին։
«Ձեզ պատմությունը պիտի որ սովորեցրած լիներ, ինչ է նշանակում վաճառել ազատությունը հարմարավետության համար» Ռիչարդ Մէթյու Սթոլման
ու տենց
ես ինձ հա թույլ չեի տալիս այս գիրքը, որովհետև այստեղ թանկ է։
ու ստացա նվեր։ նենց հավես ։
ուիշլիսթ գրելը լավ բան ա
օկ, բարի լինեմ, ձեզ ել տամ կարդաք։ հա չեի գցում հղումը, որ գնաք հարդվեր գիրք առնեք։ բայց հիմա մեկա լիքը տեղ կա,ահա, ստացեք՝ http://www.bigbook.ru/publications/petrosian-01.php
գնացի կարդալու։
ցգրություն։
ու տենց
ու տենց
Շատ բարդ էր այս գիրքը գտնել։
Ու վերջապես գտա, օգտագործածը։
Իրան խորհուրդ էր տվել Creenshaw-ն իրա քոմփայլերների գրքում։
POINTER TO սինտաքսը հայտնվեց Մոդուլայում։
Նախկին գրքի տերը հաստատ փորձում էր թարգմանել ծրագրի տեքստը Պասկալից Մոդուլա, կամ Օբերոն։
Մոդուլայում և Օբերոնում արդեն չկա function բառը, կան միայն PROCEDURE ներ։ ։Ճ
ու տենց
նրան դուրս են թողել։
նա զբոսնում է քաղաքով, ու նայում անցորդների դեմքերին՝
իսկ նա փողոցում ծնվել է՝
ու տենց
ու տենց
Նորայրը ցուցադրում է մայքրոսոֆթի գովազդը maemo-ոտ n900-ով։
Դեվելոփերս, դեվելոփերս, դեվելոփերս, դեվելոփերս։
Կեցցե՜ մսը։ Ուռա, ընկերներ։
ց<lj user="yozhezavrik"title="Մահարի"> կրտսերը։
ու տենց
տենց ա էլի, երբ ինքնությունը փակում ես, տակից մեկա թափանցում ա՝
ու տենց
ու տենց
վաղը վերջին օրն ա ինչ գործելու է Նանայի և Բաբելոնի ժամացույցների ցուցահանդեսը AJZ-ում։
Ասենք ես ինձ վերցրել եմ հեղինակային հանդ մեյդ ունիկալ կկույով տունիկ։ Իսկ դու՞ ի՞նչ կվերցնես։
Չեգեվառայոտ ափսե՞։
Մագրիտային ծխամո՞րճ։
Անկապ նկարներ ցուցահանդեսից՝
ու տենց
ու տենց
լոքշ սիլիկոնային դաշտավայր
էն ձեր ամերիկաներ
ու տենց
ու տենց
ու տենց
ու տենց
ու տենց
պարոնայք ցանցառներ, սա ի՞նչ է։ հմ՞
ու տենց
քրոսփոսթ
_ու տենց_
ու տենց
Դեյվիդ Արթուր Բրաուն, Բրազավիլ, Երևան, 2010
Նենց հավես էր իմ ամենասիրված խմբերից մեկը տեսնել։ Պարզապես հրաշք էր։ Իրենց երաժշտությունը իմ լավ ընկերն է, ու օգնում էր չկորցնել ինքս ինձ, ու «միացրած» պահել իմ այն մասերը, որոնք ես իմ մեջ սիրում եմ։
Ու տխուր եղանակը ներկվում էր, տաքանում էր, ու կանաչ գույն էր ավելանում պատկերին, ծեր շունը ավելի ժպտացնում էր, քան վշտացնում, երթուղայինի չլվացած պատուհանները թափանցիկանում, իսկ երկինքը կարծես պոլարիզացիոն ֆիլտրի ազդեցության տակ մգանում էր, որպիսի ավելի լավ ընդգծվեն ամպերի ուրվագծերը։
<չկարդալ>
Համերգից առաջ ինձ չաթով մեկը հարցրեց․ «լսել եմ Ցոյ են կատարելու սիրահարներում»։
Չռփեցի։ Իհարկե։ Որովհետև Բրազավիլը շատ շատ շատ ավելի շատ է քան այդ երգը։ Իսկ այդ երգի Բրազավիլի քովերը, ի դեպ, ամենահաջող քովերն ա առհասարակ, ու իրենց կատարմամբ զվեզդան Սանը դարձել է ավելի լուսավոր, ավելի պոզիտիվ, ստեղնաշարը ավելացրել է ուրույն հոտը, ու առհասարակ, երգը լրիվ այլ կերպ է հնչում։ Ինձ շատ ավելի մոտիկ, իսկ բնորինակը չեմ սիրում։
Հետաքրքիրն այն է, որ նրանք ոնց որ ավելի ճանաչված լինեն նահանգներից դուրս, քան ներսը։
Իսկ ինչպես նշեց Անահիտը, Արթուրի ֆեյսբուքյան ընկերների քանակը անհամեմատ փոքր է քան, ասենք Վարդգես Հովեյանի կամ Դանիել Իոանեսսյանի։
</չկարդալ>
Բրազավիլը շատ պոետիկ է, ու քաղում է գործերի մտքերը կյանքից․ աղջիկը, որը ամուսնացած է բոսֆորի հետ, այդ իր խոսքերը նկատել էր պետք որ երգը ծնվի, գիշերային գնածք, շտապող փողոցներ,մուգ աչքեր, ու ես կրկին համոզվում եմ, որ նրբանկատությունը մտածողության ու ստեղծագործության հիմքերից մեկն է։
թեյք մի թու յոր հաուս,
անդ շոու մի թու օլ յոր ֆամիլի,
այ դոնթ քեյր աբաութ,
թե ֆուլ թաթ իթս մեյք մի սին,
քոզ այ նոու յուր սեվենթին,
անդ այմ ջասթ ան էյջին դենդի,
թե ուորլդ իզ լայթ ան դարք,
անդ ուի լիվ ին բիթուին․․․
ճառագայթները լավ երևում են անցնելով շագաակագույն վարագույրի կողքով, իրենց մեջ խաղացող փոշու մասնիկներից մի քանիսը փայլում են, և դարնում են թշշացող ջրի ցայտեր կապույտ, կապույտ, կապույտ ալիքի մեջ, երկքի մեջ, կապույտ ալիք, թշշացող ցայտեր, թեյի բաժակի միջի պղպջակները, շագանակագույն վարագույրը, բռնվող ձեռքեր, ծիծաղելի կոշիկներ, այահ, այահ, այ ուուդ չուուզ
ուեն այ ուազ ա բոյ
այ ուանդերդ թե սթրիթս օֆ դաունթաուն
սթեյրինգ աթ թե սքայ
Ծովի գույնի պիջակ, խրախուսող բառեր, քյութ պար, բանալիների զրնգոց, սինգլ ափարթմենթ, օ՜հո՜հո՜,
Այ ուաննա դայ լայք Ջեսսե Ջեյմս
Քլաուդս,
ին Քամարիլլո,
Շիմմա ուիթ է լայթս, թաթս
սոու անրեալ,
And at 3 AM sometimes it’s just a little too much
օ՜հոու՜հոու՜հոու ուահու ուահու,
օ՜հոու՜հաու՜հաու ուահու ուահու,
ուաու՜հաու՜հոու ուահու ուահու,
օ՜հաու՜հաու՜հոու ուահ ուա
կգա՜ք, չէ՞ էլի։
թե սան իզ քամին ափ,
սոու իթս թայմ թու գոթւ թու սլիփ,
թերս եհվի րեյն ափրոաչին,
իթս սեյդ սոու օն թիվի,
լոով սքայ,
այմ լոսթ ին յոր դաաարք այս,
յոր բյոթիֆլ գլոու մեյքս քլիա
թաթ թինգս ուիլ բի օլրայթ
ու տենց
ու տենց
_ու տենց _
(c) ՑանցառաՓաթի, Երևան, 1001111111001110
նաեւ, ցանկանում եմ այս հղումով կիսվել․
(c)
ի դեպ, բրիտանական գիտնականները պարզեցին, որ պեպսիի և կաթի միքսը բնավ չի առաջացնում անկանխատեսելի վարքագիծ և բարոյական նորմերի խախտում։
ու տենց
ու տենց
ու տենց
ու տենց
ու տենց
ու տենց
ու տենց
ու տենց
իրերը հայելու մեջ ավելի մոտիկ են քան նրանք կան։
ու տենց
Եզնիկ Կողբացու փողոց, Երևան:
ու տենց
էդ դարպասով ոչ միայն կողմնակի, այլ առհասարակ ոչ մի անձինք էլ չեն անցնի բնավ։
ու տենց
ու տենց
ու տենց
ու տենց
Ամառային դահլիճը դատարկ է։
իսկ սիրահարների այգում, չնայած որ անհարմար է ու էկրանը փոքր է, սակայն մարդիկ իրար գլխի են հավաքված, ու կանգնած, ու ասեղին ընկնելու տեղ չկա բնավ։
ու դա նշանակում է որ ինչ որ մեկը բնավ բիզնեսից գլուխ չի հանում։
ու որ մի քանի հոգի կա որ սրիկա են։
ու տենց
ու տենց
ու տենց
Հաշվում է երեխաներին։ Աշնանը չէ բնավ։
Ու այսքան փաթեթ է հավաքվել։
Տղերքը նոր բարձեցին իրերը մեքենայի մեջ։
և մեկնեցին Վանաձորի մանկատուն։
ու ներեցեք չքաթելու և առհասարակ, անգլերենիս համար։
ու տենց
ու տենց
ու տենց
քրոսփոսթ show_shenk{.lj-user}
ու տենց
ու տենց
քրոսփոսթ show_shenk{.lj-user}
ու տենց
քրոսփոսթ show_shenk{.lj-user}
ու տենց
քրոսփոսթ show_shenk{.lj-user}
ու տենց
ու տենց
ու տենց
ու տենց
ու տենց
ինձ համար մի տեսակ վախենալու տխուր ա էս ֆոտոն։ ո՞նց թե թայմ աութ։ ինչու՞ թայմ աութ։ ու տենց։
ու տենց
ու տենց
ու տենց
քրոսփոսթ show_shenk{.lj-user}
ու տենց
ու տենց
նկարիչների տան մոտ, Ազնավուրի հրապարակ
ու տենց
_ու տենց _
– ես այս պոստերը որ տեսնում եմ, սկզբից հա մտածում եմ որ սրճի գովազդ ա։
ու տենց
_ու տենց _
_ու տենց _
_ու տենց _
_ու տենց _
_ու տենց _
_ու տենց _
_ու տենց _
_ու տենց _
քրոսփոսթ graffiti_am{.lj-user}
qr-code reader բեռնել այստեղից
իսկ հեռախոսով անմիջապես մտեք այստեղ
ու տենց
_ու տենց _
ու տենց
_ու տենց _
_ու տենց _
քրոսփոսթ show_shenk{.lj-user}
_ու տենց _
յա տակի սիոնիստ յեվղեյ
փաստորեն
ֆսեմիրնայը գասպոդստվը ֆորեվա
_ու տենց _
Պանահիի ֆիլմը ընդհատվեց երբ ավարտին մնացել էր երկու րոպե։ Դիսկի կամ փլեյերի տշվածության պատճառով, հավանաբար։ Վերջը նայեցինք արդեն լափթոփով։
Քննարկման ժամանակ Միսակը հնչեցրեց երկու միտք, որոնք ինձ շատ մոտիկ էին։
Առաջինը՝ նկատե՞լ եք ինչ նուրբ են միմյանց հետ Իրանացիները։ Էդպես բան եվրոպաներում կպատկերացնե՞իք։
Երկրորդ՝ հոգեբանները ասում են որ մենք հաճախ նույնացնում ենք ինքներս մեզ այլ մարդկանց․ լինի դա թաղում, թե կինոյի հերոս։
Ու «Հայելի»-ի առաջին մասը՝ ռեժիսորը ստիպում է անհանգստանալ, ապրել փոքրիկ և տկար աղջկնակի հետ իր շփոթվածությունը, սեփաքան անզորությունը մեծ և աղմկոտ մեքենաների խորթ աշխարհի մեջ։
Իսկ այդ զգացմունքները շոշափելուց հետո, ռեժիսորը ասում է՝ զգացի՞ք, վերապրեցի՞ք մոլորված խղճուկ աղջնակի վախը – առռհա ձեզ – ու աղջիկը իրական կյանքում, ֆիլմի վավերագրական մասում, արդեն լրիվ այլ է, կողմնորոշվում է, որոշում է, գիտի ինչ է ուզում, ու իրան այլևս չի լինում համոզել – նա իր հերոսի հայլապատկերն է։
Հայլապատկերը սկսվում է այն ժամանակ, երբ աղջնակը խաղում է, մեկ էլ միտքը փոխում, նայում է կամերային ու լսվում է ձայն՝
– խցիկին մի նայիր
Այդ խցիկին ուղղված հայացքից է սկսվում։
Ու հետո նա բացատրում է՝
– ընկերներս կասեն որ ես լացկան եմ երբ կինոն տեսնեն։
Իսկ նա լացկան չէ բնավ։ 🙂
Հետաքրքիր է, որ իրական կյանքը, անկախ նրանից, բեմադրված էր, թե իրոք վավերագրական էր, և եթե բեմադրված էր, ապա այնպես, որ կասկած չէր առաջացնում որ տենց կարա կարող է լինել։ Լրիվ հնարավոր է։ Ու հա, իսկական կյանքը ավելի դաժան է, ոչ մի պոեզիա, և եթե «ֆիլմի» մեջ ավտոբուսը մոտո է թեթևակի խփել, ապա վավերագրական մասում իբրև ֆոն, լավ ճմրթած մեքենա են բարձրացնում կռունկով, որ վթարից հետո փողոցը մաքրեն։ Այն մասը, երբ աղջնակը ոստիկանի հետ է զրուցում, հիշելով, որ նա իր հորն է տուգանել՝ վերջն է։ Ու ընդհանրապես, ի՞նչ եմ գրում՝ ճարեք նայեք։
Ի դեպ, սքրինինգը այս անգամ անվճար էր, որովհետև սովորական սեանս չէր, այլ ակցիա՝ ազատություն Ջաֆար Պանահի-ին
Իրան Իրանից նույնիսկ Ծիրան չէին թողնում գալ, իսկ մարտի մեկից արդեն նստած ա։
Մի բան էլ․ Հայաստանում Պանահինին հարց էին տվել, թե բա Հայաստանյան թեմաներով, մեր մասին չե՞ք ուզում կինո նկարել, ու նա պատասխանել էր ծիպը ես ուր դուք ուր, ես իմ թեմային եմ տիրապետում, ու Իրանը ինձ մոտիկ ա, ու տենց։
Տակ շտո մեր մասին մենք ենք կինո նկարողը։ Կամ չնկարողը։
Փաստորեն։
_ու տենց _
_ու տենց _
– քյարթերը վերջնեն, քո մտքով օրինակ կանցնե՞ր «փուչիկոված» բառը
– չէ բնավ
ու տենց
_ու տենց _
Nature Rocks,
Moscow Cinema open hall, Yerevan,
28.10.09
_ու տենց _
_փաստորեն _
երեկ ես թումանյանի սաս-ի 7777-րդ հաճախորդն էի։
փաստորեն
Պարև, Կասպեար։
_ու տենց _
մնացածը այստեղ
_ու տենց _
աչքովս ընկավ այս հին նկարը.
իտակ, «ժպտացե՛ք հիմա ծիծտիկ կթռնի»
Գագիկ Շամշյանը սպանում է իր որդուն
Գագիկ Շամշյանը հատուկ գիշերային նորությունների համար։
ու տենց
_ու տենց _
_ու տենց _
վճռեցի ես էլ ժամանակ առ ժամանակ դիմանկարներ ցուցադրել։ ու ոչ միայն
Գարինը և նրա հիպերբոլոյիդը Հովիկը և նրա լուսադիոդները
_ու տենց _
_ու տենց _
_ու տենց _
_ու տենց _
իսկ այսօր Օտտոյի հետ զբոսնելուց՝
քրոսփոստ graffiti_am{.lj-user} -ում։
_ու տենց _
_ու տենց _
հայացքը իմ միշտ հեռուն է նայում
_ու տենց _
ու տենց
Մեր ուսանողուհի, կոմերիտուհի, ու պարզապես գեղեցկուհի Դանիելին նեղացնում են։
Մի գնացեք Հայաստան թռուցիկներ բաժանելու։
Հայաստանում չար ոստիկաններ են,
Հայաստանում չար ղեկավարներ են,
Նրանք ձեզ բերման կենթարկեն,
Նրանք ձեր ելեղությունը կպարզեն,
Մի գնացեք Հայաստան թռուցիկներ բաժանելու։
ու տենց
ու տենց
2005 թիվ, Էչմիածին
ու տենց
ու տենց
Որոշեղի գրել ինչ եմ մտածում Մարիամի գործի մասին։
Եթե չեմ սխալվում, Մարիամը ձայնագրություններ ունի այդ երեխաների, որոնք և եթեր են գնացել։
Ու այստեղ արդեն այդքան կարևոր չէ, որ երեխաները ինչ որ պատճառներով հրաժարվել են իրենց խոսքերից։
Էականն այն է, որ այդ ձայնագրությունները ձեռքի տակ ունենալով, ու ոչ մի բան չանելով, Մարիամը, հակառակը, կդառնար հանցակից։ Ու քանի որ հիմք ուներ, իրան մեղավոր ճանաչելը կնշանակի լրիվ խայտառակություն պետության համար։ Եվ այդ քայլի դիմելը «պետության» կողմից այժմ քիչ հավանական ա։
Բայց ակնհայտ է, որ Մարիամի վրա հոգեբանական ճնշում է գործարկվում, որ այդքան «ակտիվ» չլինի, նաև Թեղուտի հարցերում։
Իսկ մեզանից հասնում է իրան քաջալերել, ոչ չվնուշկվի ոստիկանություն մտնելուց և դուրս գալուց։ Լավ էր, որ այսքան մարդ կար, բայց ավելի լավ կլիներ, եթե մի քիչ ավելի շատ լինեյինք։
ու տենց
օգոստոսի 19-ին(այսօր), ժամը 15։00 ոստիկանության
Էրեբունի քննչական բաժնի(Մովսես Խորենացու 162) դիմաց խաղաղ բողոքի ակցիա՝ ի պաշտպանություն.. Մարիամ Սուխուդյանի.
_ու տենց _
_ու տենց_
Աջից Կառախանն է՝
_ու տենց_
_ու տենց_
_ու տենց_
ու տենց
ու տենց
դուրս եկա փառատոնից ու ահա՝
_ու տենց _
_ու տենց _
ու տենց
ու տենց
_ու տենց _
жаль подходящего объектива с собой не было
_ու տենց _
Երևան, Կիրովի այգու մուտքի մոտ
Апд: если верить русско-армянскому словарю в 70.000 слов, սիրաբանել – флиртовать 🙂
Так что флиртовать там низя
_ու տենց _
A towel, it says, is about the most massively useful thing an interstellar hitchhiker can have. Partly it has great practical value – you can wrap it around you for warmth as you bound across the cold moons of Jaglan Beta; you can lie on it on the brilliant marble-sanded beaches of Santraginus V, inhaling the heady sea vapours; you can sleep under it beneath the stars which shine so redly on the desert world of Kakrafoon; use it to sail a mini raft down the slow heavy river Moth; wet it for use in hand-to- hand-combat; wrap it round your head to ward off noxious fumes or to avoid the gaze of the Ravenous Bugblatter Beast of Traal (a mindboggingly stupid animal, it assumes that if you can’t see it, it can’t see you – daft as a bush, but very ravenous); you can wave your towel in emergencies as a distress signal, and of course dry yourself off with it if it still seems to be clean enough.
More importantly, a towel has immense psychological value. For some reason, if a strag (strag: non-hitch hiker) discovers that a hitch hiker has his towel with him, he will automatically assume that he is also in possession of a toothbrush, face flannel, soap, tin of biscuits, flask, compass, map, ball of string, gnat spray, wet weather gear, space suit etc., etc. Furthermore, the strag will then happily lend the hitch hiker any of these or a dozen other items that the hitch hiker might accidentally have “lost”. What the strag will think is that any man who can hitch the length and breadth of the galaxy, rough it, slum it, struggle against terrible odds, win through, and still knows where his towel is is clearly a man to be reckoned with.
_ու տենց _
նկարեցի պատուհանից՝
նաեւ՝
http://ankakh.com/2009/05/111/
http://tert.am/am/news/2009/05/14/nairit/
[http://www.azatutyun.am/content/news/1731860.html
]2
Ford: Don’t panic… don’t panic…
Arthur: So this is it. We’re gonna die.
Ford: Yeah. We’re gonna die.
[pauses]
Ford: No… no! What’s this?
[goes over to control panel]
Arthur: What’s that?
Ford: What’s this…? What’s this…?
[flips switch]
Ford: This… is… nothing. Yeah, we’re gonna die.
ու տենց
найдено в корпоративном рюкзаке для ноутбука
ու տենց
фото этих граффити от psilocybelarvae пробегали в graffiti_am, но я решил выложить и свои 🙂
այստեղից</a="այստեղից</a">
Գիշերը գրեթե տասներկուսին սկսվել է հավես համերգ՝ ջազո՛տ, բոսսա-նովայո՛տ, շուշանո՛տ։
Նաև բզբիկոտ ու սանդեյոտ։ 🙂
ու տենց
from here
значит так – баркамп прошел офигительно отлично! все it-шники, кто не пришел – лохи! Те из них, у кого жж или фб – лохи вдвойне. А те, у кого и жж и фб – четырежды лохи, и ваши дети будут лохами (sic!) 🙂
Что Вы упустили?
Искрящиеся юмором интереснейшие презентации mkdotam. Не узнаете кто такой Рудольф, и как нужно использовать тупо красный.
И про особенности АПИ Андроида для других планет.
Так вам и надо.
Я, кстати, думал, что я в интернетах много читаю и все обо всем знаю. Как бы не так!
Жаль, суботту неожиданно объявили рабочим днем. Но в суботту кому надо, все равно смотался. Меня к примеру друзья вытащили
– Норик, здесь интересно. Кстати, тут твоя крыса бегает 🙂
– Норик, куча классных презентаций.
– Норик, здесь полно малолеток!
Последний довод меня убедил, и я отпросился у шефа: “там IT конференция, мне хотелось бы послушать” 🙂
Баркамп проходил в новом здании американского, на втором этаже.
– А это кто этот дядя – спросил я насчет памятника на первом.
– Я прочла, но уже не помню – ответила Гоги
Айкон обеспечил вайфвай интернет, люди инетались, слушали презентации, писали о них онлайн, публиковали фотографии. 🙂
Удалось увидеть вживую Гроула, с которым онлайн знакомы с 2001-го кажись. Не прошло и 10 лет, как мы пожали друг другу руки 🙂 Еще с greencross познакомился, а он покорил девочек-малолеток своим сходством с Тарантиной 🙂
Очень было приятно встретить живую Универсально-уникальную Диану 🙂
В воскресение я пришел первый. Ну не считая ребят из айкона 🙂 Подключил ноут к проектору в большом зале, убедился, что работает. Затем подошли Гога и Диторд с Гаспаром. Нужно было попробовать проектор и в 114-ой. Там он меня подвел. Не работал хоть убей.
Но может и лучше, что не работал. Потому, что я вынужден был перенести презентацию про FreeSoftware в большой зал, к получасовым, а тема все же обширная и вызвала резонанс 🙂
Вообще сначала я думал сделать всего две презентации.
– про компилятор
who will gonna take us seriously without laser pointer?
– про мои утилиты в области unix package management – if-so, epkg, ept-get
Потом с xelgen-ом поговорили, он сказал:
– мы стока говорили что будет презентация про open source а никто из нас так и не сделал
– я сделаю – пообещал я, и ночью подготовил. Кстати, получилась, на мой взгляд моя самая удачная презентация. Во первых, вышло, что она была последняя. И к двум тридцати ինձ արդեն բացել էր (я уже разошелся), шутки текли сами собой, истории типа той про Линуса, который обломался тщетно пытаясь запустить вирус, и в конце концов пропатчил ядро, веселили зал. 🙂
Еще я показал что такое армянский гном, армянский в консоли,
подготовил слайды и которкую “историю успеха” о миграции, и о том, как Rec Caucasus Armenia уже четыре года работает под Linux
Այդ ժամանակ վրացիները վատացան։ Պարզվեց, որ ՐԵԿ-ի Վրացական ճյուղի ադմինը, Դաթոն, մեր մոտ եկած Ջորջի ընկերն է։ Ու իրանք քանի տարի է վիճում են, ու Դաթոն ասում է՝ «մենք չենք ձգի Լինուքսի անցկացնենք գրասենյակը»։ Ջորջը տեսնելով իմ պրեզենտացիան զայրացավ, զանգեց Դաթոին ու սկսեց անպատվել՝ «այ դու ասում էիր չենք ձգի, իսկ հայերը արդեն չորս տարի է աշխատում են» 🙂
Ребята из Армроботикс делали презентации своих роботов, и Мариам кроме обычных выкрутасов типа “արի կրիսիդ տիրություն արա” попросила показать нашего робота и рассказать о нем. Слайды у меня уже были, я между делом показал Лариску, как они ее называли 🙂 На самом деле наш робот назывался Red Rat, но Мариам вечно бегала и дразнила “Крыска-крыска!” 🙂 Так она и на доске написала: “Krisa” 🙂
Между презентациями авторов, (и меня тоже) окружали и забрасывали вопросами, были интересные беседы.
А меня один тип заклеймил ярлыком, сказав:
– Норик, ты хороший парень, но слишком антиглобалист (բայց շատ ես անտիգլոբալիստ)
А другой, зато заметил, что меня всегда читал։
– Դու իմ սրտից ես գրում։ (ты мо моему сердцу пишешь) 🙂
Еще у меня взяли интервью с общественного радио. И вопрос лупый задала девочка – “А вам не кажется, что было бы лучше, если бы были призы и победители?”
– Конечно не кажется. Было бы хуже! – ответил я
– Почему? – наивно спросила она
– Потому, что it’s not fun – ответил я – մենք հավեսի համար ենք հավաքվել, ոչ թե մրցանակների։ (мы за кайф собрались)
Меня лично очень тронула презентация Мики про Quick Response Codes
Выдержанная в истинном баркамповском духе, заводная, интерактивная 🙂 А тема поразила. И как я тока не знал?
Сам же катался на поезде с такими QR билетами не так давно. А еще он написал «ճանաչել զիմասնություն․․․» при помощи QR, тока его телефон армянский не отобразил, поэтому он заменил фразу на другую, поприкольнее 🙂
А в конце был BridgeCamp – ответы на вопросы, написанные на доске. Ребята кучковались в группы по интересам.
Был дурацкий вопрос про ОС. Гаспар уже был занят в другой теме, никто не вызвался на него отвечать, и пошел я. Потом парень, автор вопроса быстсро ретировался, зато подошли студенты, которые интересовались ос дизайном. И мы часа два болтали, обсуждали разные модели адресных пространств, микро и монолитные ядра, скедулеры, конвейеры…
Приятно было узнать, что IT первокурсник не государственного ВУЗ-а – gentoo-шник.
(” – чтобы войти в нашу секту, Вам нужно отказаться от всего: личной жизни, семьи, детей, дома…
– у меня gentoo
– проходи, так бы сразу и сказал”)
Причем он его не инсталлирует инсталляционкой а традиционно собирает вручную из stages, компилит ядро, и все такое. Первокурсники радюут 🙂
А в самом конце была ПАТИ 🙂 Афтеркамп пати 🙂
На ней Долф все пытался меня напоить, уговаривал, угрожал, обманывал
– Амота, Норик, что о тебе подумают вон те девочки
– U, manipulative…
А потом я разок подошел к Томе с Гогой, а Гога протянула мне свой стакан, я его взял, и без колебаний отпил.
Оказалось, джин-тоник. Тут подошел Долф, увидел, что у меня в руке за стакан, неповерил, взял и отпил, чтобы убедиться 🙂
– Գոգ, ես իրան երեք ժամ ա համոզում էի, չէր կոտրվում
– Դե ես իրա ձեռքից ամեն ինչ կվերցնեմ
– Բա որ օղու շիշ տա՞ր
– Օղի չեր տա
– Չէ՞իր տա օղի
:)))
А Тома сказала, что хотела специально ради меня сделать маникюр, и одеть сережки, но не успела 🙂 Правильная девочка, не успела 🙂
Не обошлось и без зануд, был замечен такой смешной разговор после послепарти:
– Он со мной не упорно не здоровается, кстати 🙂
– Со мной тоже. Я поздоровалась, а он посмотрел, повернулся, и ушел.
– А со мной он подумал, потом поздоровался. Наверное потому, что у меня нет ЖЖ и он не знает мое мнение 🙂
Презентации скоро будут онлайн на barcamp.am размещены. А кто не пошлет свою презентацию, тому Гаспар пообещал являться вниз головой в страшных снах и напоминать.
Так что посылайте, кто не послал, а то сами понимаете.
Вообщем, организовано было супер. И это у нас, и в первый раз! Волонтеры работали прекрасно! Никому не давали задерживать презентации, напоминали скока времени осталось, показывая таблички. Какой-то тип из Адоб попробовал рекламу фирмы делать засчет чужой презентации, так его мигом на место поставили. Презентации были в основном очень интересные.
И у нас способные малолетки наблюдаются 🙂 Я искренне рад!
Хорошая идея – провести еще один Баркамп где-нить в октябре своими средствами и под открытым небом
🙂
Այսպես է իմ պատուհանից երևում։ 🙂
ՀԳ․ ու ես սփյուռքահայ չեմ։ 🙂
ու տենց
прихожу на днях в офис а там такое
а у меня еще подарок есть 🙂 и он украсил офис 🙂
ու տենց
Sayat-Nova avenue, today 🙂
m: էն գույնզգույն տոպրակները որ կախած են լինում բժշկականի վրա․․․ երեկոյան էլ չեն լինում․․․
orik: երեկոյան ուսանողները չկան այդ պատճառով էլ տոպրակները չեն լինում։
m: ուսանողները պրիչե՞մ
orik: բա ինչ, քաղաքապետարանի աշխատողներն են գալիս զարդարում բժշկականը տոպրակներո՞վ
ալսո
Про Карленов слышали, но чтоб Матлабы…
լուսանկարը արել եմ այսօր հանրապետության հրապարակում։
երկրորդ նկարը վերցված է այստեղից։
ու տենց
Вот я долго думал, какой юзерпик поставить: fuck off, или все же Բարի օր 🙂
foff, потому, что это был наверное мой самый дурацкий год. Բարի օր 🙂 потому, что позитив помогает всегда.
Картинки которые я выбрал вовсе не являются лучшими. Я лишь бегло просмотрел архивы, и выбирал нефокусные, с ужасной композицией, не те что могут быть интересными, а те, с которыми у меня есть ассоциации. Так что когда увидите дурацкую несвязную картинку, то это потому, что ассоциации 🙂 С некоторыми фото ассоциации не у меня одного, а с некоторыми – у всего Еревана.
Я бы хотел сказать спасибо.
Сказать спасибо всем тем, кто… даже не подумал посочувствовать, когда мне это было нужно. Тем, кто меня старался уколоть побольнее. Тем, кто пытался ограничить свободу, тем, кто злился, когда мне хорошо, и радовался, когда мне плохо. Я бы хотел вам всем сказать спасибо, но я не могу.
Идите вы все на фиг.
Однако я рад, что у меня есть классные друзья! Спасибо М, спасибо за молчание вместе за чаем. Спасибо Н, я никогда не забуду твой звонок, когда я возвращался от тебя домой, а ты позвонил и поинтересовался, не сдрейфил ли я, и не надумал ли сигануть с мостика, что между нашими домами. Спасибо за чай с малиной на балконе, и отвлекающие разговоры про камеры. Спасибо моей лучшей подруге, со времен политеха. Спасибо друзьям из ЖЖ – я безумно рад с Вами познакомиться!
Թող ինձ ներեն բոլոր այն տղերքը, ում անունները ես չեմ նշել։ Спасибо, что вы есть и красите собой мир 🙂
Чтож, кроме неудач, даже я бы сказал фиаско, были и успехи (есть еще кредит в банке порох в пороховницах)
Никогда не любил такие символические точки отсчета как новый год. Но сейчас, в первый раз, я скажу, и скажу искренне: пусть будущий год будет лучше! Мне, значит и Вам 🙂 Потому, что если мне будет приятно, я вас так довезу всем вокруг меня тоже будет приятно!
ՊՐՈՍՏԻՏՈՒՑԻԱ
հարկադրված պոռնիկություն, վոր դարձել ե արհեստ – պրոֆեսիա։ **Բուրժուական հասարակության մեջ ամեն ինչ առ-և-տուրի առարկա յե դարձել։ Նույնպես և սերը։** Անբավարար աշխատավարձը, աշխատանք ստանալու դժվարությունը ստիպում են բազմաթիվ դժբախտ կանանց ծախելու իրենց մարմինը։ Ինքը բուրժուազիան, վոր ծնել ու սնել ե այդ յերևույթը,
կեղծավորաբար աղաղակ ե բարձրացնում վարի դասակարգերի կանանց անբարոյականության մասին, արհամարանքի սյունին ե զամում նրանց և նրանց իրավունքները սահմանափակում, միաժամանակ սանիտարական հսկողության միջոցեվ աշխատում ե իրեն ապահովել վարակումից։
(տեսե՜ք, սադրիչ բառը չի օգտագործվում)
Պրոստիտուցիան սոցիալական չարիք ե, վորի արմատները գտնվում են բուրժուական հասարակության պայմաններում․ դա կվերացվի այն ժամանակ, յերբ կվոչնչացվի կապիտալիստական աշխարհը։
ԴԵՄՈԿՐԱՏԱԿԱՆ ՀԱՆՐԱՊԵՏՈՒԹՅՈՒՆ
բուրժուական պետական կազմ․ որենսդրական բարձրագույն իշխանությունը արտաքուստ պատկանում ե ամբողջ ժողովրդի ներկայացուցիչներին, բայց փաստորեն իշխում ե բուրժուազիան
ԴԵՄՈԿՐԱՏԻԱ
(ժողովրդավարություն բառը դեռ չէր գործարկվում)
և տեղական հարցերի վճռման խնդրում կիրառում ե տեղական ինքնավարարություն ու ավտոնոմիա։ Դեմոկրատիան իր դասակարգային բովանդակությամբ կարող ե լինել պրոլետարական – այն յերկրներում, ուր քաղաքական իշխանությունը գտնվում ե պրոլետարիատի ձեռքին, և կարող ե լինել բուրժուական – կապիտալիստական իշխանությունը գտնվում ե բուրժուազիայի ձեռքին։ Վերջին դեպքում Դ-ի սահմանած իրավունքներն ու ազատությունները բուրժուազիան սովորաբար ի չիք ե դարձնում՝ հենց վոր բանվոր դասակարգը քայլեր ե անում դրանք լայն ոգտագործելու հոգուտ իր դասակարգային շահերի։ Բոլոր իրավունքներից ամենից առաջ և ամենամեծ չափով ոգտվում ե բուրժուազիան՝ բանվոր դասակարգի դեմ կռվելու և նրա դասակարգային գիտաքցությունը մթագնելու համար։ Բուրժուազիան դասակարգային պայքարի սուր մոմենտներին դեն ե գցում կառավառման դեմոկրատական ձևը, անցնելով բացարձակ բռնության (ֆաշիզմ) մեթոդներին։
Բուրժուական Դեմոկրատիայի փայլուն որինակ են հանդիսանում արդի Անգլիան ու Ֆրանսիան, ուր բուրժուազիան առաջ ե քաշել ձախ և բանվորական կառավարություններ։ Աշխատավոր մասսաների համար դեմոկրատիայի իսկական իրագործումն կլինի միմիայն պրոլետարիատի քաղաքական և տնտեսական տիրապետության պայմաններում։ Դեմոկրատիայի փայլուն անալիզ տվել ե ընկ․ Լենինը իր մի շարք յերկերում։
ՄՈՎՍԵՍ
հրեական ժողովրդի առասպելական առաջնորդը և որենսդիրը, վորն հրեաներին դուրս ե բերել յեգիպտական գերությունից․ նրա կյանոը պճնազարդված ե ֆանտաստիկ առասպելներով՝ հրաշքների մասին, վոր նա իբր թե գործել ե։
ԼՅՈՒՄՊՆ – ՊՐՈԼԵՏՈՐԻԱՏ
մարդկանց այն խավը, վոր չի մասնակցում հասարակական արտադրության մեջ, մատնված ե պարազիտային գոյության․ բոսյակները, մուրացկանները։ Լյումպըն-պրոլետարիատը ատելով ատում ե բուրժուական հասարակությանը, բայց իր ապադասակարգային դրության հետևանքով անընդունակ ե դասակարգային կազմակերպված պայքարի։
ԳԵՐԱՐՏԱԴՐՈՒԹՅՈՒՆ
ապրանքների արտադրությունը այնպիսի չափերով, վոր գերազանցում ե բնակչության գնողական ընդունակությունը։ Կապիտալիզմի բնորոշ հատկանիշը, արտադրության անարխիայի և կապիտալիստների մրցությունների հետևանք, որոնք (կապիտալիստները) ՛շուկա յեն դուրս բերում մեծ քանակությամբ ապրանք՝ հաշվի չարնելով բնակչության գնողական ունակությունները։
Գ․֊յան հետևանքով լինում են արդյունաբերական կրիզիսները, արտադրության մեջ լճացում, գործազրկություն։
(ահա թե որն է համաշխարհային ճգնաժամի պատճառը փաստորեն)
ԱՐՏԱԿԱՐԳ ՀԱՆՁՆԱԺՈՂՈՎ (Չեկա)
հակահեղափոխության, սաբոտաժի, սպեկուկյացիայի և ի պաշտոնե գործած հանցանքների դեմ մաքառելու համար ե։ Ա․ Հ․-ը կազմվեց Հոկտեմբերյան հեղափոխությունից հետո անմիջապես, հերբ բուրժուազիան ձգտելով տապալել Խորհրդային Իշխանությունը, սկսեց դիմել հակահեղափոխական դավադրությունների, ապստամբությունների և այլն։
Ա․ Հ․-ը բաց ե արել հակահեղափոխական շատ դավադրություններ, բանտարկել ե բազմաթիվ վնասարար սաբոտաժնիկների, սպեկուլյանտների, բանդիտների և դավադիրների, լրտեսների և բանվորա-գյուղացիական իշխանության այլ չարանենգ թշնամիների։ Ամեն մի նահանգ ունի իր առանձին Ա․ Հ․-ը։ Բուրժուազիայի և ազնվականության դիմադրությունը վերջնականապես ճնշելու համար, Խորհրդային Կարավարությունը հարկադրվեց դիմելու կարմիր տեռորի, որի գործիքը դարձավ Ա․ Հ․-ը (և նրա որգանները տեղերում)։ Արտաքին ֆրոնտներում և երկրի ներսում հակահեղափոխությունը վերջնականապես ճնշելուց հետո, Ա․ Հ-ը վերածվեց (1922 թ․) Պետական Քաղաքական Վարչության (Г. П. У – Գեպեու ), իր ֆունկցիաները բավական կրճատելով։
ԴԱՇՆԱԿՑՈՒԹՅՈՒՆԸ, ՅԵՎ ԴԱՇՆԱԿՑԱԿԱՆ ԿԱՌԱՎԱՐՈՒԹՅՈՒՆԸ․
Հ․ Հ․ Դաշնակցական կուսակցությունը ազգային ****** բուրժուական կուսակցություն ե, բաղկացած գլխավորապես ինտելիգենտներից։ Յերկար տարիների ընթացքում «ծովից-ծով Հայաստանի» յերազանքներով ապրելով, նա իր անմիտ քաղաքականությամբ կոտորել տվեց Տաճկստանի հայությունը, իսկ Կովկասում – հրահրեց ազգային կրքերը և նպաստեց հայ-թուրքական ջարդերին**։ Յերբ Հոկտեմբերյան հեղափոխությունից հետո Անդրկովկասը ՌՊՍՖՀ-ից անջատվեց, ազգային կուսակցությունների (մենշեվիկների, դաշնակցականներ, երերների և մուսավաթիստների) գլխավորությամբ հիմնվեց Անդրկովկասյան Հանրապետությունը, իսկ հետագայում, կարճ միջոցից հետ (երբ չռուս զինվորները տարերային կերպով ձգեցին տաճկական ֆրոնտը) Անդրկովկասը բաժան-բաժան յեղավ, դաշնակցականներն ևս (Վրաստանի և Ադրբեջանի որինակով) կազմեցին Հայաստանի առանձին հանրապետություն։ Անցնելով յերկրի կառավարության գլուխ՝ Դաշնակցությունը իր անմիտ քաղաքականությամբ ավերի ու սպանությունների վայրը դարձրեց։ Պատերազմեց Վրաստանի դեմ, պատերազմեց Ադրբեջանի դեմ, պատերազմեց Տաճկաստանի դեմ։ Արտաքին թշնամիների վտանգից զատ, յերկրի ներսում իր իս ձեռքով ( մաուզերիստ խմբապետների) կատարած ալան-թալանը, սպանությունները, կատարյալ անիշխանությունը յերկիրը դարձրին սովի, հրի ու սրի վայր, ուր տասնյակ հազարավոր գաղթականներ ոի վորբեր փողոցներում կոխկռտվելով նվվում եյին ու քաղցից և համաճարակից մեռնում։ Անվերջ սայլերով եյին կրում դրանց դիակները և հսկայական փոսերով կիսաթաղ անում․․․ Այդ դրությունը յերկար տևել չեր կարող, և Հայաստանի աշխատավորությունը վոտքի յելավ, դաշնակներին յերկրից խռկեց ու առաջ բերավ Նոյեմբերյան (1920 թ․) հեղաշրջումը։ Դաշնակցության իշխանության հաստատումը **Հայաստանում Հոկտեմբերյան հեղափոխության դեմ ուղղված մի ակտ եր **և տեղի ունեցավ հակառակ բանվորի ու գյուղացու ցանկության․ առանց ժողովրդական լայն մասաների գիտության․․․
ու տենց մի քանի էջ․․․
ԻՆՏԵԼԻԳԵՆՑԻԱ
կրթված դասը մանր և միջակ բուրժուազիայի․ ազատ պրոֆեսիաների ներկայացուցիչները, արվեստների սպասավորները, արդյունաբերական ձեռնարկների կազմակերպողներն ու ղեկավարները՝ ինժեներները։ Կապիտալի մոտ ծառայության մեջ գտնվելով, նրանք կապիտալիստական հասարակության մեջ հանդիսանում են մեծ մասամբ բուրժուական իդեոլոգիայի մարմնացումն և բուրժուազյայի լիբերալ մասի քաղաքական տրամադրությունների ու ձգտումների արտահայտիչներ։
Մեր խնդիրն ե
եւ այդպես
երկար ժամանակ թվում էր թե սա հարցական նշան է։ մինչեւ չբացատրեցին ինչ է՝
это я о лумах
որովհետեւ քիչ է օտար ափերում գրված ծրագրային ապահովում է, մի հատ էլ նորմալ լոկալիզացված չէ։
նրանք այնտեղ մի հինգ հոգով էին տուսվում, չհասցրի նկարել։
Այս հինգշաբթի բոլորը, ինչպես միշտ, զբաղված էին իրենց գործով։ Նախարարները՝ նիստ էին անում շենքում, բողոքարարները՝ ցույց շենքից դուրս։ Ոստիկանները՝ բողոքարարներին քշում մուտքից հեռու, որ նախարարների աչքին չընկնեն։
այլ բողոքարարնել էին տեղում։ Նախարարներին տեսնելու ժամանակ բացականչում էին՝ «ամոթ»
Նախարարները կարծես չէին ամաչում։ Միգուցե նրանք թեստե՞ր են անցնում մինչ նախարար դառնալը։
Օրինակ՝ աներեսության չափը պիտի որոշ մինիմալ ցուցանիշից բարձր լինի։
Երբեմն անցորդները հետաքրքրվում էին, թե ինչ է Թեղուտը ու որտեղ է։
this photo have been made back in 50-ties, during excavations in Armenia.
Անցյալ հինգշաբթի, Հանրապետության Հրապարակ 🙂
Я в кукольный несколько опоздал.
Вход по билетам, стоимость – 300 драм – то есть почти ничего.
Вим и Тигран Хзмалян сидели на сцене, Тигран переводил, причем справился вполне достойно.
Когда я зашел, Вим, кажется, рассказывал о своем детстве и первом путешествии. Или о кинопроекторе.
Это было в апреле 🙂
Ладо и друзья, Арег и Вардан (в тот день LCD), а также Нарек(из Бамбира) собрались в Клубе делать джем.
Ладо играл…
Ударник неистовствовал
Кто-то слушал
Кто-то не очень
Грузины пошли выпить, их места заняли Арег и К. Откуда не возьмись появился Нарек
В симпатичной майке
Покажи мне свою майку, и я скажу кто ты.
Гитарист без медиатора все равно что цветок без солнца
Ударнику Ладо подали плов и он сходил за палочками
Барабан подручными средствами
Какой армянин не любит громко петь?
Валико, что она хочет? Ничего не хочет, танцует
Ладо не выдержал и взял гитару
Допоздна
Когда расходились по домам шел дождик
Афишу мы увидели уже при выходе – чуточку промокшей
