աշխատանքի մասին նաեւ նշեմ, որ հրաշք եղաւ՝ ես եւ նոր տարուայ օրերը, եւ շաբաթ֊կիրակիները, ես միշտ, միշտ աշխատանքի էի գնում։ ես չէի կարող տանը մնալ։ կամ պէտք ա փախչէի քաղաքից։ ու միշտ, միշտ վերադառնում էի երեւան ահաւոր տխուր՝ գիտէի որ վերադառնում եմ իմ չլուծուած խնդիրների աշխարհ։
նաեւ ասեմ, որ այն հարցը, որն ինձ տալիս էի, արդեօք ես ապրում եմ, երբ չեմ նկարում, նոյնպէս այդ մասին էր։ արդեօք ես ապրում էի, երբ ասենք վիշապի վրայ էի աշխատում՝ հա, հիմա գիտեմ որ հա, քանի որ իմ պատկերացմամբ կարեւոր բան էի անում։
ու ես ապրում էի երբ փորձում էի ֆոտո անել, քանի որ փորձում էի կարեւոր իմ համար բան անել, ասենք վարժուել, էքսպերիմենտել, փորձել արուեստոտ նկարներ անել։
ու ուրեմն ես ապրում էի, երբ ասենք սեթ էի պատրաստում։ յիշում եմ, ինչքան տարուած, կպած աշխատում էի, ու ինձ վատ չէի զգում, ու ինչքան, սեթի յաջորդ օրը, ինչքան լքուած ու մենակ ու տխուր էի ինձ զգում։
յիշում եմ, որ երբ ընկերուհուս հետ լաւ չէինք, ու նա մի քանի օր չէր երեւում, ես կպած գործ էի անում։
հիմա այդքան ակնյայտ ա ինչի։ #աշխատանք